Boeiend weetje om eens mee uit te pakken als je op een sjiek dinertje zit waar de gasten elkaar met culinaire adresjes of weetjes proberen te imponeren. Er bestaat namelijk een restaurantje, ergens in de wereld, waar twee absolute culinaire klassiekers werden bedacht. Mooie binnenkomer toch? En weet je wat en waar?
Harry’s Bar in Venetië. Daar werden namelijk de carpaccio en de bellini bedacht. Het verhaal gaat zo. In 1939 opende Giuseppe Cipriani een bar die hij noemde naar Harry Pickering, een Amerikaan die hij een aantal jaren daarvoor geld zou geleend hebben en die hem het vijfdubbele terugbetaalde. Harry’s Bar bestaat tot op vandaag, ziet er van buiten redelijk simpel uit, en binnen vooral authentiek. Niet potserig of zo maar wel sjiek. Harry’s Bar was decennia lang the place to be voor the rich and the famous. Charlie Chaplin was er trouwe gast maar ook Ernest Hemingway.
In de jaren dertig of veertig van vorige eeuw werd er voor het eerst de beroemde Bellini-cocktail geschonken, een mix van gepureerde perzik en droge Prosecco, geserveerd in een champagneglas. De cocktail werd genoemd naar de Italiaanse schilder Giovanni Bellini die een beroemd oranje schilderij maakte.
De carpaccio werd trouwens ook genoemd naar een beroemde schilder. Naar Vittore Carpaccio, die het rood van de carpaccio en het geel van de dressing vaak gebruikte in zijn schilderijen.
Maar hoe en wanneer is de carpaccio ontstaan? Dat gebeurde in 1950. Amalia Nani Mocenigo, een Venetiaanse gravin, was toen een trouwe gast in Harry’s Bar. Maar zij leed aan bloedarmoede en moest daarom van haar dokter enkel rauw rood vlees eten. En daarom bedacht Giuseppe Cipriani voor haar de beroemde carpaccio-schotel: dungesneden rauw rundvlees (contrefilet) met een dressing van mayonaise met citroensap, peper en zout, wat melk en worcestersaus.
Tot op vandaag kun je trouwens in Harry’s Bar terecht voor zowel de carpaccio als de Bellini. Het is nu een paar jaar geleden dat ik zelf nog eens in Venetië was, maar ik ben dus wel al een paar keer in dit historische restaurant geweest. Leuk voor de ervaring, dat wel, best lekker ook, maar eerlijk is eerlijk: gigantisch duur.
Dit is een soort van kwisvraagje. Wel eentje waarmee je jammer genoeg niks winnen kunt. Behalve mijn grootste respect. Want ik moet bekennen: ik moest zelf ook even opzoeken wat een hoagie precies was toen ik in de culinaire kalender zag dat vandaag ‘World Hoagie” dag was … Lees meer
Zout, wanneer je het met mate gebruikt, is een heerlijke smaakmaker voor je gerechten. Niks zo lekker als wat zout op je aardappelen, wat peper en zout met wat olijfolie of boter op je broodje en in vele gerechten, zelfs in zoete desserts, is een snuf zout echt de ultieme punch … Lees meer
Op een vrijdag de 13de durven mensen wel eens extra last te hebben van bijgeloof. Zo’n dag zou mensen immers ongeluk brengen. Ze lopen daarom niet onder ladders door, en zijn bang voor zwarte katten en zo … Lees meer
Ik ben weer vertrokken uit Barcelona om in België na een deugddoende vakantie weer aan het werk te gaan, lekker radio maken met Anke, elke dag tussen zes en tien op Joe … Lees meer
15 augustus is moederdag in Antwerpen, en wij vieren dat ook, ondanks het feit dat mama in Knesselare en wij in Lochristi wonen. Maar ik ben daar principieel in: je kunt je moeder niet genoeg vieren … Lees meer
Het is vrijdag. En dat is voor veel mensen frietjes-dag. Maar misschien heb je zin om morgen of overmorgen eens iets echt lekkers te koken, en weet je nog niet zo goed welk recept je deze keer zou maken … Lees meer
Neen! Witte chocolade wordt net als fondant en melkchocolade ook “chocolade” genoemd, maar eigenlijk klopt dat technisch gezien niet, want witte chocolade heeft een compleet andere samenstelling … Lees meer
Het is niet fijn wanneer je groenten en fruit onrijp zijn, dan zijn ze niet lekker en kun je ze beter niet gebruiken in je gerechten. Maar verspilling is al helemaal erg … Lees meer