In deze bar werden twee culinaire klassiekers bedacht

Boeiend weetje om eens mee uit te pakken als je op een sjiek dinertje zit waar de gasten elkaar met culinaire adresjes of weetjes proberen te imponeren. Er bestaat namelijk een restaurantje, ergens in de wereld, waar twee absolute culinaire klassiekers werden bedacht. Mooie binnenkomer toch? En weet je wat en waar?

Harry’s Bar in Venetië. Daar werden namelijk de carpaccio en de bellini bedacht. Het verhaal gaat zo. In 1939 opende Giuseppe Cipriani een bar die hij noemde naar Harry Pickering, een Amerikaan die hij een aantal jaren daarvoor geld zou geleend hebben en die hem het vijfdubbele terugbetaalde. Harry’s Bar bestaat tot op vandaag, ziet er van buiten redelijk simpel uit, en binnen vooral authentiek. Niet potserig of zo maar wel sjiek. Harry’s Bar was decennia lang the place to be voor the rich and the famous. Charlie Chaplin was er trouwe gast maar ook Ernest Hemingway.

In de jaren dertig of veertig van vorige eeuw werd er voor het eerst de beroemde Bellini-cocktail geschonken, een mix van gepureerde perzik en droge Prosecco, geserveerd in een champagneglas. De cocktail werd genoemd naar de Italiaanse schilder Giovanni Bellini die een beroemd oranje schilderij maakte.

De carpaccio werd trouwens ook genoemd naar een beroemde schilder. Naar Vittore Carpaccio, die het rood van de carpaccio en het geel van de dressing vaak gebruikte in zijn schilderijen.

Maar hoe en wanneer is de carpaccio ontstaan? Dat gebeurde in 1950. Amalia Nani Mocenigo, een Venetiaanse gravin, was toen een trouwe gast in Harry’s Bar. Maar zij leed aan bloedarmoede en moest daarom van haar dokter enkel rauw rood vlees eten. En daarom bedacht Giuseppe Cipriani voor haar de beroemde carpaccio-schotel: dungesneden rauw rundvlees (contrefilet) met een dressing van mayonaise met citroensap, peper en zout, wat melk en worcestersaus.

Tot op vandaag kun je trouwens in Harry’s Bar terecht voor zowel de carpaccio als de Bellini. Het is nu een paar jaar geleden dat ik zelf nog eens in Venetië was, maar ik ben dus wel al een paar keer in dit historische restaurant geweest. Leuk voor de ervaring, dat wel, best lekker ook, maar eerlijk is eerlijk: gigantisch duur.