Puur geluk: deze avond pakken ze ons nooit meer af!

Deze week vieren mijn ouders hun “gouden week”. Woensdag waren ze een halve eeuw getrouwd voor de wet. Op donderdag 1 april was mijn papa jarig. En vandaag zijn ze 50 jaar getrouwd voor de kerk. Het moest een grote feestweek worden. Maar ja … de feestzaal waar we vanavond met familie en vrienden uitgebreid het glas zouden heffen op het nog altijd jonge koppel is al lang dicht en gaat wellicht ook zo snel niet meer open. Erg jammer.

Maar toen we een maandje geleden buiten plots weer 10 in plaats van 4 mensen mochten zien werden wij toch lichtjes euforisch. Mijn broer Arn en ik staken meteen een coronaproof buitenprogramma in elkaar en we zouden vandaag dus met 6 volwassenen en 3 kinderen de liefde en het leven van onze ouders vieren. Ook al wisten zij niet precies wat we zouden gaan doen, ze keken er wel ontzettend naar uit, en wij misschien nog meer dan hen. Maar toen gingen alle cijfers weer door het dak en kwam er een nieuwe lockdown. “Paaspauze” noemde de premier het. Ik was zo ontgoocheld.

De volledige politieke amateurbende kon voor mij de hoogste boom in. Buiten afspreken, op goede afstand, was toch veilig? Dat hadden ze ons drie weken geleden toch op het hart gedrukt? En nu ging alles weer terug naar af. Maar hoe kwaad ik ook was en een bikkelharde tweet over “de Belgische kwakkelregering” wou sturen, het waren (zoals dat al mijn hele leven het geval is) mijn ouders die kalm en rustig reageerden. Het is wat het is. De cijfers zijn de cijfers. Mama en papa waren wel ontgoocheld maar willen zich vooral netjes aan de regels houden en niet klagen of zagen.

Gelukkig hebben we ons allemaal meteen herpakt. Het heeft geen zin om de regels te negeren. Dus heb ik mama en papa meteen gevraagd om vorige woensdag, op de dag dat ze 50 jaar voor de wet getrouwd waren, te komen dineren bij ons thuis op het terras. Met vier mag, op veilige afstand. Het was een slimme gok, want woensdag bleek uiteindelijk de topdag van de week en van de maand. Ik haalde hen met mondkapje op rond halfzes en we hadden een veilig taxibusje geboekt om rond 22u30, ruim voor de avondklok terug gebracht te worden.

Mama en papa genoten met volle teugen, en wij ook. Ik had het beste van het beste uit mijn kelder gehaald. Een Dom Pérignon, een prachtige volle Meursault, een Lalande de Pomerol om af te sluiten. Ik heb aardappeltjes met zure room en Royal Belgian Oscietra Caviar geserveerd. Daarna oesters. Twee pure Gillardeau oesters , twee met een Aziatische dressing, en twee met witte wijnsaus die ik gegratineerd had in de oven. Nadien was er Oosterschelde kreeft met roomboter, honingtomaatjes en verse basilicum. En we eindigden met een heerlijke taart van Art 2 Eat.

Het werd een topavond. We hadden met mijn broer Arn, zijn vrouw Nathalie en hun kinderen in een zoom. Er was een verrassingsfilmpje waarin heel vrienden hen een prachtig jubileum wensten, en we hadden nog wat cadeautjes ook. Zij hebben genoten, maar wij evenzeer. Niks zo mooi als je prachtige ouders zo gelukkig te zien. En niks zo fijn als hen mogen verwennen. Zij die in hun leven al zoveel voor ons gedaan hebben kunnen niet genoeg bedankt, geëerd en verwend worden. Ik hoop dat nog lang te mogen doen voor en met hen. En uitstel is geen afstel. We vieren nog wel eens met de hele familie en alle vrienden samen. Maar deze prachtweek nemen ze ons al niet meer af. Dank je mama en papa voor alles. Proficiat! We zien jullie graag.