“Kerst-tomaatjes” en “spaghetti bollen ijs”

Missen is menselijk. Toch? Een misverstand? Zelfs in de keuken kan een mens al eens de bal misslaan. Zo ben ik een kwart eeuw geleden jarenlang behoorlijk in de war geweest door een nieuw fenomeen in de winkelrekken. Ik vond die schattige, smakelijke, kleine kerstomaatjes heel lekker, daar niet van. Maar ik begreep niet dat je die het hele jaar door kopen kon, en zelfs in de zomer. Dan was de feestperiode toch ver weg, en was het niet logisch dat er nog steeds “kerst-tomaatjes” in de winkel lagen. Of wat een “t” teveel in mijn hoofd me toch geruime tijd in de war heeft gebracht. Maar de grootste vergissing uit mijn kindertijd moet toch de spaghetti geweest zijn die we bij vrienden van mijn ouders geserveerd kregen…

Eind jaren ’70 was Spaghetti Bolognese nog niet zo ingeburgerd in ons land en veel mensen kenden het toen nog niet. Maar m’n mama die altijd al een keukenprinses is geweest, en het toen wel al af en toe voor ons maakte, wist dat mijn broertje Arn en ik dat ontzettend graag aten. Dus toen we op een bepaald moment gingen logeren bij Gaby en René, twee hele lieve vrienden van mijn ouders, en vroegen welk eten ze voor ons best konden klaarmaken, had mama Anny hen gezegd: “Spaghetti Bolognese vinden ze wel lekker.”

Dus Gaby dacht: “dat zal ik dan eens proberen klaar te maken zeker?” Alleen kende ze dat gerecht dus niet echt, bestond er nog geen internet in die tijd, en dacht ze waarschijnlijk: “ik vind het een klein beetje een raar idee, maar ik ga het toch maar proberen te maken.” Zogezegd, zo gedaan.

Maar toen onze mama en papa ons na thuiskomst vroegen wat we gegeten hadden, en of we het lekker vonden, keken ze toch wel wat op, toen we zeiden: “het was een beetje speciaal, maar niet slecht of zo. Maar wel raar.” Gaby had namelijk spaghetti gekookt en daar “bollen ijs” bij geserveerd. De warme pasta had het roomijs vrijwel meteen doen smelten, en het resultaat was dus “een beetje speciaal, maar niet slecht of zo.” De “Bolognese” had Gaby als “bollen ijs” verstaan.

Hilarisch misverstand. De culinaire mop uit onze jeugd. Waar we tot op vandaag goed mee kunnen lachen. Voor de rest zijn we trouwens altijd heerlijk verwend geweest bij Gaby en René, twee lieve mensen uit onze jeugd. En ikzelf ben blij dat er ook buiten de “kerst-periode” van die heerlijke “kerst-tomaatjes” te koop zijn.