Maandag hebben we zoals jullie intussen wel weten afscheid moeten nemen van onze lieve poes Gilbert. Het is jammer. Bijzonder jammer. Maar wel goed zo. Hij was helemaal op en moe. Het afscheid was OK. Maar het gemis is zo groot. Het huis is leeg, ook al is er muziek, branden er kaarsen, kook ik lekker, ook al is er wijn en warmte, toch gaat het niet echt 100 procent met ons. Want onze Gilbert is er niet meer. En het huis voelt zeer leeg aan zonder hem.

Ik snap wel dat veel mensen vragen: komt er een nieuwe poes in huis? Of weer twee broertjes, of zusjes deze keer? De vraag is lief. Ze komt van zoveel mensen die het goed met ons voor hebben. We hebben ook al heel wat voorstellen gekregen, foto’s van poesjes die een nieuwe thuis zoeken. Of mensen die een nestje hebben of er eentje verwachten. Of die ons een goede fokker aanraden. We vinden de voorstellen en de vragen zeer attent, maar eerlijk: ze komen te vroeg. Veel te vroeg.

Vandaag ben ik de urne van Gilbert gaan halen bij de lieve mensen van het dierencrematorium in Evergem. Het is een klein houten doosje in donker hout, en eigenlijk identiek aan dat van Gilberts broertje George die vier jaar geleden al is gestorven. De broertjes staan nu vredig naast elkaar in de bibliotheek, de plek waar we al onze avonden doorbrengen, met een boek of voor TV. Het voelt goed en vredig. En zo moet het even blijven. Er moet evenveel rust komen in ons hart als in ons huis.

Iedereen gaat anders om met zijn verdriet, en ik begrijp mensen die snel een nieuw katje in huis halen om zo het grote gemis te vullen. Wij kunnen dat niet. Onze liefde voor deze knuffelbeer was zo groot dat die eerst een plaats moet krijgen in ons hart voor we weer ruimte hebben voor het enthousiaste geweld van (een) nieuwe kitten(s). Nu gaat dat nog niet. En het zal nog een hele tijd duren, dat voelen we.

Maar ooit is het zeker weer zo ver. Als je eens katten in huis hebt gehad wil je zo’n vriendjes altijd wel in je leven. Dus de nieuwe poes komt sowieso. Dat kan over enkele maanden zijn, of jaren. Dan gaan we het weer durven: de liefde voor een nieuwe kat toelaten. Goed beseffend dat er nooit een nieuwe Gilbert, George of Clicquot komt, maar weer een ander dier met andere karaktertrekken, en ander noden. Zo gaat dat altijd, en dat is goed zo. Maar we geven het alle tijd. Nu nog even niet.