KRITIEK EN COMPLIMENTEN OMDAT IK CO2-NEUTRAAL WIL VLIEGEN

Ik had er al een tijdje over nagedacht, weervrouw Jill Peeters had er me al een paar keer op aangesproken, en nadat in heel het land steeds meer mensen betogen en opkomen voor een beter milieu heb ik beseft dat ik mijn (vele) tripjes naar Barcelona moest compenseren. En ik ga dat dus voortaan doen. Vliegen is vervuilend, maar je kunt de C02-uitstoot van je vlucht en dus de belasting van de planeet wel degelijk compenseren. Via www.greentripper.org/nl ga ik voortaan een vrijwillige bijdrage per vlucht betalen aan maatregelen die de opwarming van de aarde daadwerkelijk tegen gaan. Waarom ik dat ga doen, hoe ik daartoe ben gekomen, en hoeveel ik per vlucht zal moeten betalen kun je hier nog eens lezen.

Sinds ik mijn goede voornemen gisteren op Would Be Chef plaatste en ook deelde via sociale media word ik werkelijk overspoeld door (overigens zeer diverse) reacties. Zware kritiek en fijne complimenten. Nogal wat mensen laten me weten dat de reacties op mijn vele vliegen naar Barcelona “pure jaloezie” zijn. Martin De Bakker schrijft op Twitter: “Voel je zeker niet schuldig! Politiek neemt ook te pas en te onpas het vliegtuig! Dus waarom zou jij niet naar Barcelona mogen gaan. Doen!” Lies G schrijft: “Je werkt keihard. Je verdient dit! Voel je niet schuldig.” Kristof Vandersteen schreef: “Al ga je elk weekend naar Barcelona, daar heeft niemand toch geen zaken mee! Die treinen gisteren naar Brussel rijden ook niet op groene stroom hoor.” En Robbekurt schrijft: “En toch vind ik het niet fijn dat je een soort schuldgevoel wordt aangepraat omdat je een paar keer per jaar vliegt. Ik werk ook hard net zoals velen onder ons en vlieg ook minstens 3 keer per jaar. Ik heb door mijn job een bedrijfswagen dus ik moet mij nu echt schuldig voelen?”

Heel vaak kwam ook het argument: “Of je er nu op zit of niet, vliegen doet dat toestel toch …” Dat is natuurlijk een beetje een flauw argument. Maar vooral de kritiek dat ik me als typische linkse rakker (wat ik natuurlijk niet ben) voor een fake milieuverhaal laat spannen raakt me wel wat. Links en rechts moeten beseffen dat er toch wel iets aan de hand is met de planeet, en dat vliegen vervuilend is. Ik droom van propere luchtvaart, maar in afwachting wil ik wel een bijdrage leveren om mijn deeltje van de vervuiling te compenseren. ‘De vervuiler betaalt’ vind ik een gezond, proper en eerlijk principe.

Gelukkig kreeg ik ook veel positieve reacties. Q-collega Sam De Bruyn, die met Håndbagage zelf een bekende travelblog heeft maar ook zeer met de planeet begaan is, schreef op Twitter “Tooooop! Een kleine moeite voor een wereld van verschil!” En bekende sociale media expert, en rondreizende auteur en keynote speaker Steven Van Belleghem liet me weten: “Heel goed idee! Ik vlieg voor mijn werk bijna wekelijks. Heel fijn om op deze manier toch iets terug te doen. Had er nog niet van gehoord, bedankt voor de tip.” En zo kreeg ik heel veel reacties. Veel mensen beloven volgende keer toch eens te overwegen om de C02-uitstoot van hun vluchten te compenseren.

Is het een druppel op een hete plaat? Misschien. Maar de plaat is wel heel heet aan het worden, en als we allemaal ons druppeltje bijdragen kan dat een zee van verschil maken.