Maak deze domme vergissing niet op recepties!

Het mag weer, het kan weer, en we mogen er dus weer met volle teugen van genieten: etentjes bij mensen thuis, etentjes op restaurant, en ook grotere feesten. Trouwfeesten, recepties, verjaardagen, jubileums, er zullen er bijzonder veel zijn de komende maanden. We hebben tenslotte ook veel “in te halen”. Ik hoor van mensen die feestzalen uitbaten dat de agenda (zeker in het weekend) tot ver in 2022 volgeboekt staat. Dat is goed en heel mooi om te horen, want voor die sector waren het ook erg zware tijden. En hebben we er allemaal niet heel veel zin in, na zo’n lastig anderhalf jaar? Het is weer fijn om vrienden te ontmoeten. En het is ook gewoon plezant om weer eens nieuwe mensen te leren kennen. Maar in dat ontmoeten van nieuwe mensen schuilt wel één gevaar.

Het is een stille regel binnen de etiquette, maar eigenlijk ook gewoon een kwestie van gezond verstand: je moet echt wel een beetje voorzichtig zijn met wat je allemaal vertelt op recepties of op etentjes. Grootspraak wordt snel afgestraft. Wanneer je een wijn keurt, en die erg kritisch of net lovend bespreekt, met een uitgebreid verhaal over terroir en welke druiven er gebruikt werden, moet je wel heel zeker van je stuk zijn. Voor je het goed beseft zit er een vrouw naast je die een echte amateur sommelier is en die al jaren cursussen hiervoor heeft gevolgd. En wat voor kletsen over wijn betreft geldt eigenlijk voor alle mogelijke onderwerpen: je moet gewoon zeker zijn van de verhalen die je vertelt tegen vreemden op sociale events. Of het nu over restaurants, oldtimers, politiek, zaken doen of voetbal gaat. Er bestaat altijd een kans dat je de expert staat uit te hangen tegen een echte expert.

Maar echt gevaarlijk wordt het wanneer je over mensen gaat praten. Zeggen “ik ken die en die erg goed” is je echt op glad ijs begeven, want de kans bestaat dat je gesprekspartner nog beter bevriend is met de man of vrouw over wie je staat te praten, dan jijzelf. Of misschien is het zelfs familie. En zeker wanneer je over andere mensen begint te kletsen of roddelen, wordt het super gevaarlijk. Voor je het weet heb je een oude vriendschap stuk geroddeld omdat de persoon tegen wie je staat te kletsen die persoon net zo goed of zelfs nog beter kent dan jijzelf en jouw “verhaaltjes” gaat doorbriefen. Niet slim is dat. Een gouden regel: tegen mensen die je eigenlijk nauwelijks kent moet je gewoon niet teveel staan “lullen”.

Wees gewoon vriendelijk. Beleefd. Luister veel. Praat over koetjes en kalfjes. Over het weer. Over je vakanties. Of over dingen waar je echt verstand van hebt. Mensen zijn sowieso meer geïnteresseerd in je eigen verhaal dan in een demonstratie van je kennis of meningen over anderen, hoe sappig en verleidelijk dat ook kan lijken. Daarom is praten over politiek of ethische kwesties, of levensbeschouwing echt not done.

Ik heb mijn lesje bijna 20 jaar geleden wel eens geleerd toen ik op een eerder zakelijke receptie in Brussel waar ik een badge op mijn blazer geprikt had gekregen waarop stond “Sven Ornelis Q-Music” tegen een kennis uitgebreid de draak stond te steken met Filip, die toen nog onze kroonprins was. Ik was pittige mopjes aan het maken maar ook openlijk aan het twijfelen of hij ooit de taak van koning wel aan zou kunnen. Eerlijk: echt subtiel was ik niet, en de paar glazen champagne die ik ook al binnen had maakten me ook wat overmoedig. Ik vond het blijkbaar erg stoer om ons koningshuis een beetje belachelijk te staan maken. Jonge overmoed.

Maar toen bleek dat er een erg belangrijke zakenvrouw wat verder aan de receptietafel mijn hele kritische discours stond af te luisteren. Nadat ik enkele minuten tekeer was gegaan, kwam ze naar mij toe en zei ze me dat mijn uitleg over de koninklijke familie schandalig was en respectloos, en dat ze niet snel zou vergeten welke grove uitspraken ik in het openbaar durfde te doen. Ze zei dat ze mijn bazen kende, en dat ze het hier niet bij zou laten. Toen ik die confrontatie de dag nadien met mijn toenmalige directeur besprak, zei zij dat ik inderdaad een grote professionele fout had gemaakt. Privé mocht ik denken en zelfs zeggen wat ik wou, maar als ik met een badge met de naam van het bedrijf opgespeld op een zakelijke receptie stond te praten moest ik echt wel neutraler of op z’n minst een stukje discreter zijn.

Ik vond het zelf eigenlijk ongehoord dat deze dame het gesprek had afgeluisterd, en ik vond het schandalig dat zij me zo aangevallen had. Maar mijn directeur vond vooral dat ikzelf flink in de fout was gegaan. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Maar het leerde mij wel dat je altijd erg voorzichtig moet zijn met wat je tegen vreemden in het openbaar staat te zeggen. Eerlijk: dat zal mij zo snel niet meer overkomen. Misschien eentje om zelf ook rekening mee te houden. Maar vergeet ook vooral niet te genieten van de feestjes en recepties die er de volgende maanden zullen aankomen.