Merkwaardige ervaring in de supermarkt vandaag

Vanmiddag ben ik voor het eerst, zoals zovele landgenoten, gaan winkelen zonder mondkapje. Het voelde eerlijk gezegd een beetje onwennig. Ik had het mondmasker nog bijna uit mijn jaszak gevist toen ik over de parking van de supermarkt wandelde. Maar toen zag ik verschillende mensen met een brede glimlach en dus zonder kapje de winkel binnengaan, en ik dacht: het mag gewoon, dus laat maar af.

Na twee lange jaren weer mensen hun gezicht kunnen zien in de winkel is toch wel speciaal. De dames en heren tussen de rekken en aan de kassa spraken me voor het eerst aan en knikten me toe terwijl ze hun tanden bloot lachten. Heerlijk. In de winkel zag ik voor het eerst ook de gezichten van onze winkelende dorpsgenoten uit Lochristi. Het ene gezicht al wat stralender dan het andere, en ja, uiteraard liepen er ook wat minder vrolijk kijkende types rond. Logisch.

We hebben het de voorbije twee jaar bij mijn weten al één keer meegemaakt. Toen mochten die mondkapjes ook al heel even af, vorige zomer was dat, denk ik. Maar dat mooie liedje heeft toen eigenlijk niet lang geduurd. Een paar weken maar. En toen kwam er weer een stevige nieuwe covid-piek. Hopelijk zijn we deze keer wel vertrokken voor een langere tijd van vrijheid en rust. Winkelen, op restaurant gaan, feesten, zonder mondmasker is toch een stuk aangenamer.