Lap, daar gaat mijn goede voornemen voor 2019, en het is zelfs een beetje mijn eigen schuld. Ik wou weer wat kilo’s verliezen, en ik heb daarom erg voorzichtig gegeten (wel lekker, maar minder en vooral lichter) en (minder alcohol) gedronken, en vooral massa’s gewandeld de voorbije weken. Wandelen is goed, je verbrandt er erg veel vet mee.
Alleen heb ik wellicht een beetje overdreven met m’n bergwandelingen in Barcelona. Gevold: een overbelaste kuit. En toen ik zaterdag tijdens het nieuwjaarsfeestje van de familie in Knesselare tijdens een spelletje verstoppertje met mijn nichtje Estée een koud sprintje inzette, is er een giga pijnscheut door m’n kuit geknald. Gevolg: wandelen lukt sindsdien niet meer. Ik loop wat te huppelen, te hinken.
Frédérique Neys, de fantastische madam die me een paar jaar geleden al eens begeleid heeft toen ik erge rugpijn had, was duidelijk vanmiddag. En ze legde het uit zoals een foodblogger dat graag heeft: met eten. In je kuit zit “een grote platte pladijsachtige spier”. Wanneer je teveel in de bergen hebt gestapt, en die spier dus onder druk staat, dan is zo’n onverwacht sprintje ideaal om kleine vezeltjes in de spier af te scheuren. Dat is geen echte spierscheur, maar je moet wel veel rusten, stretchen en wandelen dat lukt nu even niet. Doe je dat niet, dan ontstaat er een soort van suikerspin van littekenweefsel rond die wondjes en dan ben je voortaan altijd heel broos voor nieuwe kwetsuren.
Herstel is nu het allerbelangrijkste, maar het valt me wel zwaar. Een dag zonder sport is voor mij een verloren dag. Ik beweeg zo graag, ik haal er rust, evenwicht en voldoening uit. Ik ben nu al bang om op het einde van de week op de weegschaal te gaan staan. Zwemmen en fietsen mag wel, liet Frédérique me weten, dus die raad ga ik dan maar opvolgen.
Want ik wil gewoon bewegen, en gezond eten. Je zult wel zien op mijn stories op Instagram dat ik dus nog wat extra voorzichtig met eten zal moeten zijn. Want nu bijkomen is geen optie. Nooit eigenlijk, maar al zeker niet aan het begin van het jaar. Ja Sven, je bent geen 21 meer zeker?!
Journalisten die zo in de eerste week van het jaar een halve pagina moeten vullen, terwijl het nieuws redelijk plat ligt, vragen er wel eens naar. Sommige tantes op nieuwjaarsfeesten ook … Lees meer
Kleine wijziging in onze oudejaars-plannen. Ik had al gezegd dat ik op oudjaar voor een keertje niet terugvlieg naar België om te DJ’n, maar lekker in Barcelona blijf … Lees meer
In plaats van over een kleine maand, begin januari, in een halve depressie te sukkelen omdat de weegschaal dan met een pittige boodschap komt, willen sommige mensen nu al met goede voornemens beginnen … Lees meer
Ik ben er zelf geen grote fan van, maar kijk, soms moet het eens kunnen: fastfood eten. Het is uiteraard niet zo gezond en je moet er dus vooral niet mee overdrijven … Lees meer
Het is zondag. Joepie! Dat wil zeggen: vandaag ga je naar de warme bakker om lekkere pistolets of sandwiches te halen. De vraag is natuurlijk altijd wel, als je wat teveel lekkers van de bakker hebt meegebracht: hoe hou je die vers … Lees meer
Vandaag is 12 september, dat is World Gym Day. Ik ben nu een kleine maand gezonder aan het leven, met goed resultaat. Ik ben zo’n kleine 7 kilo kwijt, de XL-hemden hangen weer verder weg in de kast omdat ik weer in de L kan, en ik voel me vooral beter … Lees meer
Ik was zes. Ik was een klein Svenneke. En ik mocht naar het eerste leerjaar in de basisschool in Knesselare. Dat ik me 45 jaar later die eerste schooldag nog herinneren kan heeft maar één reden: ik werd meteen gestraft voor baldadig gedrag op de speelplaats … Lees meer
Vandaag komt een droom uit. We gaan lunchen op een van de meest iconische plekken in de wereld. Bij Asador Etxebarri in Baskenland. Het verhaal van dit restaurant is zeer bijzonder … Lees meer