Het moet een paar jaar geleden geweest zijn. We hadden een etentje thuis met de beste vrienden van mijn middelbare school en hun partners. We waren met negen of tien gasten en alles ging goed. Het was een lunch en volle zomer, en ik had echt uitgebreid gekookt, en de flessen wijn gingen ook goed open.
Het was zo’n dag uit de duizend die maar niet voorbij wilde gaan. En na de uitgebreide lunch volgde nog een gezellige napraatmiddag op het terras. Alles leek perfect te gaan. Tot Vincent (Van Quickenborne, die ook zes jaar samen met mij op internaat zat) vroeg of we misschien nog wat kaas in huis hadden. Dat hadden we niet echt voorzien, maar het was avond aan het worden en we snapten dat mensen dan weer honger, of toch een goestingske kregen, en het lukte om met alle kazen die we sowieso in huis hadden, met wat studentenhaver, confituur en fruit en wat brood uit de diepvriezer dat ik dan maar vlug afbakte een lekkere kaasplank tevoorschijn te toveren.
Dus we gingen weer aan tafel. En ik besliste om nog een heerlijke magnum rode wijn uit de kelder te halen, en ik schonk de grote wijnglazen vol. En toen ging het legendarisch fout. Was mijn motorisch vermogen wat aangetast door de drank en de vermoeidheid, ik weet het niet. Maar feit is dat ik, toen we weer allemaal tafel zaten, er in slaagde om met één grote ongecontroleerde beweging met m’n rechterhand tijdens één of andere uitleg, die ik dus graag met een duidelijk gebaar wou onderstrepen, mijn gigantische glas rode wijn over de dame naast mij uitstootte.
Anouk, de lieve knappe vrouw van Vincent, die dus rechts van me zat, had echt een prachtig, licht, sneeuwwit zomerjurkje aan. De rode wijn zat helemaal over het kleedje heen, en sijpelde zelfs langs haar knieën naar beneden. Het was afschuwelijk. Voor haar. Voor mij evenzeer. Kletsnat was ze van de Bordeaux. En toen was er nog één slimmerik die riep: witte wijn over gieten, nu meteen, dat is de enige manier om dat kleedje te redden. Vervolgens stond ze op ons terras, druipend van de rode wijn, terwijl de slimste van de hoop dus nog een geut witte wijn over haar geruïneerde jurkje goot. Grotesk. En uiteraard niet doeltreffend.
Ik voelde mij de slechtste gastheer van de wereld. Ik had zonet de vrouw van de vicepremier (want dat was Vincent toen) onder de rode wijn gegoten. En natuurlijk had ze geen reservekleed in de auto liggen. Er zat niets anders op voor haar dan een peignoir van mij aan te trekken, terwijl we het wijnrode witte jurkje begonnen uit te wassen. Het was triest en hilarisch tegelijk. En het ergste van al: Anouk moest dus met die peignoir van mij aan helemaal terug naar Kortrijk met Vincent.
We hebben het kleedje later door een echte professional kunnen laten wassen, en redden, want alle wijnvlekken zijn er wonder boven wonder uit gegaan. Maar tot op vandaag is het een verhaal dat telkens opnieuw verteld wordt wanneer we elkaar zien. En we kunnen er inmiddels allemaal goed mee lachen. Maar die avond vond ik het echt afschuwelijk.
Het was de eerste en voorlopig enige keer dat het mij overkomen is, en ik wil het echt nooit meer meemaken. Pijnlijk. Maar ik kan jullie verzekeren, dames, meestal worden gasten bij ons onbevlekt ontvangen.
Een paar jaar voor covid zijn mijn papa André en ikzelf voor het eerst met zijn tweetjes naar Barcelona gekomen in de kerstperiode. De jaren voordien waren mijn ouders samen een paar keer in de zomer naar onze flat in Spanje gereisd, maar mama heeft bij een van de laatste landingen zo’n schrik opgedaan dat ze eigenlijk niet meer wil vliegen … Lees meer
Soms moet het eens kunnen: fastfood eten. Het is niet super gezond en je moet er niet mee overdrijven. Maar op de feestdag van de fastfood, 16 november moet er eens zot kunnen gedaan worden … Lees meer
Het wordt soms wel eens omschreven als een wondermiddel wanneer je ziek bent of koud hebt: kippensoep, daar knap je volgens de legende van op. Maar is het wel zo gezond als beweerd wordt … Lees meer
Laat ik maar met de deur in huis vallen, dat is moeilijk exact te bepalen. De hoeveelheid ontbijt die je zou moeten eten is verschillend van persoon tot persoon en is sowieso erg afhankelijk van verschillende factoren, zoals leeftijd, geslacht, activiteitsniveau en individuele behoeften … Lees meer
Soms gebeurt het dat ik moet koken voor mezelf alleen, en weet je wat? Vaak vind ik dat niet leuk. Ik ben graag samen met m’n lief, en ik vind het fijn om voor ons tweetjes te koken … Lees meer
Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar pizza’s zijn toch gewoon vaak veel te groot? Of je nu voor de diepvriesexemplaren gaat of je ze bestelt bij het pizzarestaurant in de buurt … Lees meer
In de herfst van vorig jaar stierf onze lieve Britse korthaar Gilbert . Het verdriet was groot en we beslisten om even te wachten met het in huis halen van een nieuwe poes … Lees meer
Ik probeer zoveel mogelijk op m’n gezondheid te letten. Ik wandel veel, ik drink veel water en iets minder alcohol dan vroeger en vooral: ik let op mijn eten … Lees meer