We hebben één goede traditie als het over Valentijn gaat: wij gaan op de 14de februari nooit op restaurant. De gedachte om in een overvol restaurant aan tafeltjes van twee te zitten vinden we een beetje van het goede teveel. We snappen de mensen ergens wel die zeggen: “het is alle dagen Valentijn”, omdat ze niet van het commerciële aspect van het het geliefden-feest houden, maar toch vieren we de dag meestal wel. Dan kook ik wat thuis, dan trekken we een prima flesje open, en dan genieten we samen van een avondje Netflix, met z’n twee. Maar we gaan niet op restaurant. Dat doen we al genoeg door het jaar…

Maar vanavond is anders. Vrienden van ons wilden ons uitnodigen om iets lekkers te gaan eten, met een groepje verstokte foodies van zes. Een gaatje vinden in zes drukke agenda’s is eigenlijk “Mission Impossible”. Tot er één van de zes voor de gekkigheid vroeg: en op 14 februari? Hebben jullie dan iets te doen? Neen dus, want dan blijven we traditiegetrouw thuis. De gordijnen dicht. Haard aan. Flesje kraken. En al zeker niet met z’n twee op restaurant. Maar met zes vrienden, drie koppels? Nou… dat kon misschien wel…

Om een lang verhaal kort te maken, vanavond hebben we een afspraak in Me Liefste in Zeeland. Een restaurant dat bij veel van m’n vrienden serieus in de smaak viel. We hebben er keiveel zin in. Eerst nog van zes uur ‘s morgens tot vier uur vanmiddag de TOP100 van de mooiste openingsdansen presenteren op Joe, dan een power napje van een uur, en dan op zesdubbel date… om lekker te eten en te klinken op het leven… en de liefde. Een mooi vooruitzicht.