La Rosa Náutica, een bekend restaurant in Lima, de hoofdstad van Peru, heeft van de lokale autoriteiten een monsterboete van omgerekend 55000 euro gekregen. De reden: wanneer vrouwen kwamen dineren in mannelijk gezelschap kregen ze altijd een speciale menukaart, zonder prijzen. “Kan niet”, aldus de overheid in Peru, “het is discriminerend tegenover dames, die evenveel recht hebben om de prijzen te kennen, en te betalen, als ze daar zin in hebben.” Menu’s zonder prijzen aan dames offreren zou uitermate stigmatiserend en seksistisch zijn.
Ben ik ouderwets? Een relikwie uit een vorige en gelukkig lang vervlogen tijd? Ik vraag het me af. Want ik vind het net bijzonder galant van dit restaurant om deze hoffelijke traditie, die ook in de grote Europese restaurants jarenlang traditie was en soms nog is, in ere te houden.
In de “Paddock” in Keerbergen, tot aan de jammerlijke sluiting enkele jaren geleden, mijn favoriete sterrenrestaurant bij ons in de buurt, was dat ook tientallen jaren de traditie. Wanneer een heer een dame uitnodigde, dan kreeg zij steevast een kaart zonder prijzen. Maar zelfs wanneer ik een man uitnodigde en aangaf dat ik de gastheer was, deden ze hetzelfde. Wanneer ik een gezelschap uitnodigde idem dito.
Dat hoorde zo. Dat was netjes. Ik vond dat chique en galant. En ik heb geen dame (of heer) ooit horen klagen. Maar pas op: wanneer een dame zou aangegeven hebben dat zij uitnodigde, zouden meneer en mevrouw Vogel, de gastheer en gastvrouw van dit heerlijke klasse-restaurant, haar uiteraard onmiddellijk een menukaart met de prijzen gegeven hebben. Want de reden van die aparte menukaart was uiteraard puur hoffelijkheid, en in geen geval discriminatie…
En wat is er in feite fout met een klein beetje hoffelijkheid? Ben je vandaag dan ook een seksist wanneer je de deur voor een dame openhoudt? Ik dacht het niet. Het is volgens mij toch gewoon een teken van respect en etiquette. Sorry, maar ik vind oprecht dat de wereld een beetje door aan het draaien is. Wat denken jullie ervan, dames? En heren? Is een dame trakteren werkelijk zo onbeschoft? Enfin, voor mij is de boete voor het restaurant in Lima ontzettend van de pot gerukt…
Ik hou van lekker eten. Dat weten jullie. Er zijn weinig dingen waar ik zoveel plezier aan beleef als een verrassend diner in een goed restaurant. Ik ben ook de laatste om een creatieve chef tegen te spreken … Lees meer
Juli is voor veel mensen vakantietijd. En of je nu toch nog naar het buitenland op reis gaat, of gezellig in eigen land blijft, je leeft toch een beetje op een ander ritme, en het is niet altijd evident om dan ook nog eens op de lijn te letten … Lees meer
Wist je dat het op 3 juli Eat Your Beans Day is? Een dag die in de Verenigde Staten in het leven is geroepen om bonen eens ecxtra in de schijnwerpers te zetten … Lees meer
Het is zover. 7 juni. Vandaag ben ik jarig. Yes, 52 lentes jong. En wat een zaligheid: het is zaterdag, het zonnetje schijnt vol geestdrift, en ik zit – hoe heerlijk is dat – in mijn lievelingsstad Barcelona … Lees meer
Afgelopen dinsdag was het weer zover. Elk jaar opnieuw kijk ik er reikhalzend naar uit: het moment waarop ik als ambassadeur van de Zeeuwse mosselen de allereerste exemplaren van het nieuwe seizoen mag proeven — rauw, recht uit de zee, zoals het hoort … Lees meer
Mensen die me volgen op sociale media weten het al even: ik ben officieel ambassadeur geworden voor Big Green Egg in Vlaanderen! Wie mij een beetje kent, weet dat ik al heel mijn leven een grote liefde heb voor barbecueën … Lees meer
Aardappelen hebben de voorbije jaren jammer genoeg een wat negatieve bijklank gekregen binnen de wereld van gezonde voeding. Ze worden al te vaak afgedaan als dikmakers of lege koolhydraten, maar dat is eerlijk gezegd een onterechte beoordeling … Lees meer
Ben jij een trouwe bezoeker van Would Be Chef? Dan weet je dat er hier elke week heerlijke recepten, smakelijke tips en inspirerende verhalen verschijnen … Lees meer