Yes! De mondkapjes mogen nu ook in het vliegtuig af. Dat was, heb ik vorige week al ontdekt tijdens mijn reis door Europa, al in verschillende luchtvaartmaatschappijen het geval. Maar nu dus ook bij Brussels Airlines. Voor de mensen die zich daar niet zo veilig bij voelen: je mag ze natuurlijk nog altijd ophouden. Het mag, maar het moet niet meer.
Wat ik overigens veel irritanter vind dan mondkapjes in een vliegtuig? En ik wist niet dat die eigenlijk nog bestaan, want Brussels Airlines (waar ik het meeste mee vlieg) heeft ze niet… de gordijntjes tussen de eerste rijen en de rest van de passagiers. Ik weet wel dat ze het verschil tussen business en gewone tickets aangeven, maar ik vind ze niet meer van deze tijd.
Dat een business-reiziger meer comfort krijgt, een gratis maaltijd en een drankje, extra flexibiliteit, en bredere zetels, dat vind ik allemaal prima. Die mensen betalen ook een pak meer, dan verdienen ze extra service. Maar die kleine gordijntjes die na het opstijgen en voor het landen door de stewards worden gesloten, dat is toch echt wel raar hoor.
Ik zat toevallig bij ITA (het vorige Alitalia) en British Airways op de vierde of vijfde rij, en zo’n 10 minuten na het opstijgen kwam de steward dat gordijn dus vlak voor mijn neus dichtschuiven, waardoor ik dus naar zo’n doek zat te kijken. Ik zou het als business-passagier zelf ook een beetje gênant vinden. En eigenlijk hebben die mensen op de eerste rij er toch ook niks aan dat er achter hen een gordijn dicht gaat?
OK, er zijn natuurlijk veel belangrijker issues en problemen in de wereld. Er was covid, er is een wereldwijde economische crisis, er is oorlog. En de mondkapjes mogen af, dus waar jaag ik me over op? Gordijntjes in een vliegtuig, is dat nu zo erg? Neen, natuurlijk niet. Maar het voelt toch aan als iets uit een ander tijdperk… die apartheid tussen de elite en de gewone man…
Vandaag is het 14 juli, de nationale feestdag van Frankrijk. Een dag die in heel het land groots gevierd wordt met spectaculaire vuurwerken, en ook vanavond zal dat ongetwijfeld weer gebeuren … Lees meer
Wie me al langer volgt weet het natuurlijk wel: ik heb al bijna vijftien jaar een flat in het prachtige Barcelona, een stad waar mijn hart ligt, waar ik vrijwel al mijn vakanties doorbreng en waar ik telkens opnieuw inspiratie vind … Lees meer
Op 31 is het world no tobacco day. Ik ben een mens die niet van verbieden houdt, dus iedereen rookt zoveel hij of zij wil. Ik heb zelf nooit echt gerookt … Lees meer
Druiven eet je meestal gewoon zo, als frisse snack. Met of zonder pitjes, rood of groen, koel uit de koelkast – altijd lekker. Maar wist je dat druiven ook prachtig kunnen schitteren in gerechten … Lees meer
Twintig jaar geleden vond je het gewoon in de supermarkt: krokodillenvlees, naast struisvogel en kangoeroe in het vriesvak of vacuüm verpakt in de versafdeling … Lees meer
Vandaag is het Brotherday, en dus zet ik met plezier mijn lieve broer Arn eens in de bloemetjes. Net als ik is hij een levensgenieter pur sang. Hij schrijft dan wel geen kookboeken (dat laat hij aan mij over), maar koken kan hij ook wel als de beste – samen met zijn lieve vrouw Nathalie … Lees meer
Op Wereld Yoga Dag wil ik graag iets bekennen: ik ben niet zo goed in yoga. Op een matje liggen, diep ademhalen en in stilte naar de wolken staren – het klinkt mooi, maar het is gewoon mijn ding niet … Lees meer
Op deze bijzondere dag, 11 mei, moederdag, denk ik met veel liefde en warmte aan mijn zalige mama Anny. Ze is eind zeventig, ik ben 51, en geen dag gaat voorbij zonder dat we even bellen … Lees meer