Of ik vrienden ga verklikken die etentjes met meer dan 4 mensen organiseren?

De versoepeling van de regels is vanaf morgen een feit. Dan mogen we weer 4 vrienden ontvangen thuis. Vrienden of familieleden. Wel telkens dezelfde mensen. De overheid neemt met deze versoepeling van de quarantainemaatregelen een berekend risico. Maar hoe soepeler de regels, hoe makkelijker de situatie weer uit de hand kan gaan lopen, hoe sneller de ziekenhuizen weer voller zouden kunnen liggen, en jammer genoeg zullen de sterftecijfers dan ook weer pieken. De virologen roepen dan ook op om niet te laks te worden, en uiterst voorzichtig te blijven

Ik heb het zelf al eerder geschreven. Wij gaan het voorlopig rustig aanpakken en onze bubbel nog niet uitbreiden. Ik ben iemand die zeer houdt van en gesteld is op z’n vrijheid, en uiteraard ook een grote levensgenieter, maar mijn gezondheid en die van mijn geliefden is nog belangrijker. Dus ik kijk de kat nog even uit de boom. Even afwachten hoe de cijfers evolueren. Maar ik snap wel dat andere mensen blij zijn dat een beetje meer menselijk contact nu mogelijk wordt.

Uiteraard hou ik ook m’n hart vast voor de mensen die er straks de kantjes gaan aflopen. Die meer dan vier mensen tegelijk zullen ontvangen. Die verschillende bubbels los van elkaar gaan combineren. En de vraag die je in zowat elke krant of op elk radiostation wel eens zult gezien of gehoord hebben, is natuurlijk: ga je mensen verklikken als je weet dat ze zich niet aan de maatregelen van de overheid houden? Als je ziet dat er op de oprit van de buren plots drie auto’s staan, en je hoort dat er in de tuin een leuke grote barbecue plaatsvindt met 10 mensen?

Eerlijk: neen. Ik ga dat niet doen, niet durven, en niet willen ook. Een verklik-maatschappij, daar ga ik niet aan meewerken. Maar ik denk dat ik me wel ga ergeren. En dat heb ik de voorbije weken al een paar keer gedaan. Ik ben echt al serieus geschrokken hoeveel leuke, slimme, normale mensen die ik ken, er toch al een beetje de kantjes van afgelopen hebben. Die dan aan de telefoon zeggen: “ja, sorry, mijn kinderen spelen wel met de kindjes van de buren, straks moeten ze weer naar school, en dan gaat dat ook gebeuren”. Of die kameraad van me de zegt: “ja, de buurman komt elke dag wel even aperitieven, anders zit ik ganse dagen alleen”. Of die vriendin die me bekende: “ja, op m’n verjaardag zijn mijn ouders wel een middagje op bezoek geweest, maar we hebben wel afstand gehouden. het moet toch leefbaar blijven hé?”

Ik schrok altijd een beetje toen vrienden of kennissen mij zo’n bekentenissen deden. En ik heb, wanneer ze het me vertelden aan de telefoon of online wel altijd een beetje “tegengestribbeld”. Maar ik heb gemerkt dat het argument “dat mag toch niet?” totaal niet werkte. Dan kreeg ik antwoorden als “er mag zoveel niet” of “rij jij nooit eens 130 op de snelweg” of “we zijn wel voorzichtig hoor”. Beter is om dan te vragen of ze niet bang zijn voor hun gezondheid of die van hun familieleden, of ze wel voorzichtig zijn en zo. Maar mensen die voor zichzelf de beslissing hebben genomen om zich niet aan de regels te houden, kun je toch ook niet zo makkelijk op andere gedachten brengen, voel ik. En die gaan de komende weken wellicht nog lakser worden.

Dus nee, ik ga geen verklikker spelen. Maar ik hoop toch van harte dat iedereen zich aan de regeltjes probeert te houden. Etentjes met (veel) vrienden, da’s gewoon voor later, wanneer het veiliger is, denk ik dan. En intussen hoop ik dat iedereen z’n gezond verstand gebruikt, en gezond blijft. Want als één van m’n geliefden of familieleden nu besmet zou raken door roekeloos gedrag van anderen, dan denk ik dat ik niet zo makkelijk meer weg zou kijken wanneer er nu een “illegaal” feestje bij de buren plaats zou vinden.