Gisterenavond na een etentje met enkele vrienden in mijn lievelingsrestaurant in Barcelona wandelde ik naar huis. Dat doe ik altijd als ik van Via Veneto kom, het is maar een klein kwartiertje van ons appartement, en het is altijd fijn om even te wandelen, en intussen een beetje uit te buiken. Het was trouwens nog steeds prachtig weer, zelfs ‘s nachts daalt de temperatuur hier niet onder de twintig graden.

Ik mijmerde nog wat na over hoe mooi het weekje wel was, en hoe blij ik ben dat ik naar hier gekomen ben, na die vervelende lockdown. Ik was op voorhand een klein beetje bang om te zien hoe het er hier aan toe zou gaan. De Spanjaarden hebben namelijk één van de strengste lockdowns van de wereld gekend, en er zijn ook veel mensen ziek geweest en gestorven aan corona. De eerste dag vond ik het wat onwennig; overal dragen de mensen mondmaskers. In de winkels is het verplicht, maar zelfs op straat lopen 70 procent van de mensen met zo’n mondmaskertje rond. Dat voelt raar, maar tegelijk ook wel veilig. Dus het was eigenlijk prima om weer een weekje thuis te komen in ons flatje.

Over al dat soort dingen nadenkend wandelde ik onze straat in. Bijna thuis, bijna bedtijd, want ik wou toch goed uitgerust zijn om morgen zondag de rit naar België weer aan te vatten. Blij na een mooie, veilige, rustige week. Maar wat ik toen zag geloofde ik bijna niet. Aan de overkant van onze straat zit namelijk een discotheek: “Bachata”. Een club die enkel op vrijdag en zaterdagnacht open is. Het is een discotheek die heel populair is bij mensen uit Latijns-Amerika, omdat de muziek en dansstijl “bachata” van daar afkomstig is. Elke vrijdag- en zaterdagavond zie je honderden mensen in de rij aanschuiven om te komen dansen in de Bachata. Dat is in tijden zonder corona gezellig, maar ik geloofde m’n ogen niet vorige nacht: ook nu stond er een gigantische rij mensen aan te schuiven.

Blijkbaar zijn niet enkel restaurants en cafés weer open in Spanje, maar ook dit soort clubs en discotheken. Ik vond het een hallucinant zicht: al die mensen, dicht bij elkaar in een rij, met nauwelijks of geen mondmaskers aan, aanschuivend om met z’n allen, dicht bij elkaar, een nachtje te gaan dansen. In een land waar de lockdown zo streng is geweest, waar je zonder mondmasker niet binnen mag bij de bakker, waar alle musea nog dicht zijn en ook zoveel vrees is voor een nieuwe golf van besmettingen, is het toch echt vreemd dat zo’n discotheek wel weer open is. Het lijken me plekken waar het virus toch weer vrij spel krijgt als het er aanwezig is. Of vergis ik me?

Bij ons in België zijn festivals, concerten en fuiven nog altijd verboden. Dat vind ik zelf ontzettend jammer, maar ik begrijp waarom. Sinds m’n 18de al ben ik elk weekend aan het DJ’n. Maar dit jaar is dat volledig weggevallen. Ik durf het niet meer na te tellen, maar volgens mij zijn er al meer dan 100 boekingen van mij geschrapt in 2020. Dat is bijzonder pijnlijk, want ik doe dat heel graag, dat DJ’n, en het is ook een flinke brok van mijn normale inkomen dat wegvalt. Maar ik wil daar dus zo weinig mogelijk over klagen, want ik begrijp waarom dat soort fuiven en feesten wellicht de laatste zijn die weer zullen toegelaten worden. Veel dansende, drinkende, zingende, roepende, zwetende mensen dicht bij elkaar, dat lijkt me echt risicovol. Dus alle begrip.

Maar daarom ook dat ik het gisterennacht zo onbegrijpelijk vond om al die mensen te zien aanschuiven aan de discotheek. Het zal wel wettelijk OK zijn, ik gun iedereen z’n plezier, en de mensen die werken in het nachtleven leven hiervan, dus die zullen wel opgelucht zijn dat ze weer aan de slag kunnen. Ik zou zelf ook niks liever willen dan snel weer te gaan DJ’n. Maar zelfs op trouwfeesten mag ik dat in België nog niet doen. En hier is het weer feesten geblazen alsof er niks (meer) aan de hand is.

Eén ding is wel duidelijk: elk land heeft andere regels en pakt de strijd tegen corona anders aan. En ik hoop dat het virus snel verdwijnt of dat we het snel onder controle hebben gekregen. Ik zou zelf ook zo graag weer normaal doen, en dus ook weer gaan DJ’n in alle discotheken, feesttenten en fuifzalen in het hele land. Maar dat zit er bij ons nog niet in. In Barcelona dus wel. Zo vreemd en een beetje onwezenlijk. Ik hoop alleen maar dat dit soort feesten, zoals ze dus in Spanje weer kunnen, ons geen parten gaan spelen, en straks hier en dus wellicht in heel Europa een tweede, nog steviger golf aan besmettingen gaan veroorzaken. Want daar heeft toch werkelijk niemand zin in?