Op mijn verjaardag is er maar één ding dat ik echt wil!

Patat. 48 vandaag. Merci voor al jullie lieve wensen. De jaren vliegen. De rimpels komen. De ervaringen worden rijker. Ik ben een gelukkig mens. Ook ik ken mijn deuken en kneuzingen, mijn krassen en barsten. Die krijg je in je vriendschappen en in je carrière, in je gezondheid en je zelfvertrouwen. Maar je kweekt ook dikker vel en je leert de dingen ook steeds makkelijker relativeren. Omdat je als mens veel te boven kunt komen als je gesteund wordt door mensen die je graag zien. En omdat de overgrote meerderheid van de mensen het goed met me voorhebben en lief voor me zijn. Ik heb nog altijd een groot vertrouwen in de mensheid. Echt waar.

Elk jaar stellen vrienden en kennissen mij zo rond de zevende juni de vraag: wat zou je willen voor je verjaardag. Dat is een moeilijke vraag. Ik wil niks. Lekker eten en drinken. Dat wel. Gisteren waren we in het fantastische Interscaldes in Nederland, en vanavond gaan we naar Nenuphar aan de Leie. Maar echt materiële cadeautjes hoef ik niet. Ik ben gelukkig met wat ik heb.

Meer nog: covid heeft me geleerd wat echt belangrijk is in het leven. En dat is gezondheid. Ik denk dat ik alles in de wereld inruilen zou om gezond te kunnen zijn en om mijn geliefden gezond te zien. De rest kun je altijd aan. Ik kan in een kleiner huis wonen, of met een kleinere auto rijden, een stuk brood met wat kaas kan even lekker smaken als een sterrendiner, en als ik uren mag wandelen in de vrije natuur, dan is dat meestal net zo inspirerend als verre reizen maken.

Dus geef me maar dozen vol gezondheid met een strik er rond. Dat en vrijheid. Om te gaan en te staan waar ik wil. Om te zijn wie ik ben. Om te denken en te zeggen wat ik wil. Met respect voor anderen. Ze zeggen dat de zomer van de vrijheid aanbreekt, overmorgen, twee dagen na mijn 48ste verjaardag. Daar klink ik op. En ik zeg, omdat dat het allerbelangrijkste is: gezondheid!