Beste meneer De Croo,

Er moet me even iets van het hart. Ik ben gisterenavond toch echt heel hard geschrokken van uw drastische beslissing om de horeca te sluiten voor vier weken. Alle cafés en restaurants moeten van u en uw regering op slot. In een begrijpelijke poging om de snelle opgang van het verschrikkelijke coronavirus opnieuw een halt toe te roepen moest u wel op één of andere manier kordaat ingrijpen. Maar de keuze die u hebt gemaakt om de volledige horeca te treffen valt zoveel mensen bijzonder zwaar.

Het was halfacht gisterenavond. U had het land net uitgelegd hoe ernstig de situatie is. Hoeveel besmettingen er voortdurend bijkomen van een virus dat maar één doel heeft: mensen ziek maken, mensen op intensieve zorg doen belanden en ja, doden maken. En het zijn er steeds meer. Geen strengere maatregelen nemen was uiteraard geen optie. Daar heeft elke burger begrip voor. Dit is een afschuwelijk virus. Heel veel mensen hebben de voorbije maanden immense inspanningen gedaan om het virus tegen te gaan. Velen hebben zieken in hun omgeving gekend. Ook in mijn vriendenkring zag ik afschuwelijke dingen gebeuren, een vriend van me is zijn vader verloren aan dit rotvirus. Dus ja, er moest iets gebeuren. Alle begrip.

Maar toen somde u de maatregelen op. Die hebben met sociale contacten buiten het gezin te maken. Met telewerken. Wat logisch is. Maar de belangrijkste, meest gevreesde, en in mijn ogen meest onrechtvaardige maatregel was inderdaad die waar de horeca zo bang voor was: alle restaurants en cafés moeten volledig dicht vanaf maandag tot half november.

Ik heb een foodblog meneer De Croo. Ik schrijf over lekker eten. Over makkelijke recepten die je gezellig thuis kunt maken. Want koken is mijn grootste hobby, en ook die van de meeste lezers van Would Be Chef. Maar mijn blog gaat ook over “gaan eten”, over restaurants, over de mooie wereld van de hospitality. Een sector waarin zoveel mensen met grote passie hun niet al te rijk belegde boterham verdienen. Restaurateurs, maar ook cafébazen proberen, ondanks het feit dat het een sector is waar de marges heel klein zijn, ons allen de mogelijkheid tot ontspanning aan te bieden in de rat race van het bestaan. De sociale functie van deze sector is nauwelijks te overschatten. Vandaag is een gitzwarte dag voor al deze harde werkers.

Ik heb de voorbije dagen geprobeerd om de lezers van mijn blog, maar ook jullie beleidmakers, uit te leggen waarom u de horeca toch moest proberen te ontzien wanneer u nieuwe maatregelen zou nemen om covid tegen te gaan. In ons land worden geen cijfers bijgehouden van waar mensen precies besmet raken. Dat is bijzonder jammer, want de sluiting van de horeca lijkt daardoor een willekeurige maatregel. Het lijkt alsof deze sector nu gewoon opgeofferd wordt. Zelfs Marc Van Ranst zegt: “dit was misschien niet echt nodig geweest, maar het is een signaalfunctie”. Maar in Nederland en Duitsland waar ze wel cijfers hebben, blijkt dat slechts 1,8 procent van de besmettingen in de horeca plaatsvinden. Is dat bij ons dan anders? Welke bewijzen heeft u daarvoor?

Het feit dat er hier geen cijfers zijn roept veel vragen op bij de mensen. Want waar in de horeca zouden die besmettingen dan precies plaatsvinden? Is het in sterrenrestaurants? In tavernes? In brasserieën? In snackbars? In frituren? Fastfoodrestaurants? Grand Cafés? In dorpscafeetjes? Studentenbars? Sportkantines? Theehuizen? Bepaalde drankgelegenheden in bepaalde wijken in de grootsteden? Niemand weet het echt. Er zijn geen cijfers. Mensen hebben wel allerlei vermoedens, en er zijn allerlei geruchten, die soms terecht zijn. Andere mensen misbruiken de twijfel die vandaag bestaat om bijna racistische of andere stigmatiserende uitspraken te gaan doen. Dat is uiteraard niet nodig en verfoeilijk. Maar de waarheid heeft wel zijn rechten.

En één ding is zeker. Ik ga niet zo vaak op café, dus ik durf daar persoonlijk geen straffe uitspraken over te doen. Maar in alle restaurants waar ik de voorbije maanden ben gaan eten werden de veiligheidsmaatregelen wel super strikt gevolgd en hielden de klanten zich netjes aan de regels. Dat zij nu ook de deuren moeten sluiten omdat jullie politici “een duidelijke, dus eenduidige maatregel voor de hele horeca over het ganse Belgische grondgebied willen nemen” voelt extreem onrechtvaardig aan. “Dat begrijp ik, maar het virus is ook onrechtvaardig”, zei u daar gisterenavond over. Ik heb veel sympathie voor u beste premier, ik vind u echt een capabel en aimabel man die het goed voorheeft met ons land en de bevolking, maar sorry premier, dat is toch echt wel een te flauw antwoord op het gevoel dat nu leeft bij de horeca: “het virus is ook onrechtvaardig dus mogen wij ook onrechtvaardige maatregelen nemen.” Meent u dat?

Er waren zoveel andere mogelijkheden om duidelijke signalen te geven en horecabezoek nog veiliger te maken. Een sluitingsuur had een mogelijkheid geweest. Dat je met tien op restaurant moest kunnen was ook echt niet meer te verdedigen, en heb ik eigenlijk nooit gesnapt. U had gerust kunnen zeggen: je mag voortaan enkel nog met je eigen gezin of partner aan tafel zitten. Wat is het verschil tussen thuis tafelen met je gezin of aan een tafel die op anderhalve meter van een andere tafel staat in een restaurant? Bijna niks. Zeker als de obers mondmaskers dragen, iedereen z’n handen voldoende ontsmet, en er met alle andere veiligheidsmaatregelen rekening wordt gehouden. Uw regering heeft daar geen oren naar. Neen, u haalt er meteen de grove borstel door, omdat u eenduidige maatregelen wil.

Toen ik gisterenavond op restaurant zat was de verslagenheid na uw persconferentie bij het personeel groot. De mensen in de sector zitten in zak en as. Toch bedienden ze ons vriendelijk en met de glimlach, en vooral op een veilige manier, zoals ze dat al maanden doen. Toen ik een zwarte foto met #RIPHORECA plaatste op mijn Instagram stroomden de berichtjes van bevriende restaurateurs binnen. U had hun reacties niet willen maar eigenlijk wel eens moeten kunnen lezen. Ik kan u verzekeren meneer De Croo, dat al die mensen wanhopig zijn, ontzettend verdrietig, en heel erg boos op u en de regeringen van dit land. Ze vinden deze maatregel buiten proportie. Hebt u de reactie van Peter Goossens gelezen? Hij noemt u en de rest van uw regering “kiekens”. Dat was een emotionele uitspraak van de godfather van de Belgische gastronomie. Vergeef hem dat alstublieft. Maar lees ook eens hoe uw beslissing bij zo’n aimabel man en grote chef, die wereldwijd enorm wordt gerespecteerd, is binnen gekomen. Zeer slecht.

U hebt compensaties aangekondigd. Dat is mooi. Niemand weet hoe we die op termijn gaan betalen, en wij burgers vrezen dat de putten die u vandaag aan het maken bent weer door ons gevuld zullen moeten worden. Kan ook niet anders. Maar goed dat u probeert om de horeca nog eens een maand (of moet ik vrezen dat het weer een paar maanden zal zijn) te helpen overbruggen. Maar u weet even goed als ik dat die steunmaatregelen een druppel op een hete plaat zijn en dat het water aan de lippen staat van zoveel hardwerkende ondernemers.

Uw regering probeert het virus te stoppen, en daar moeten we met z’n allen zo goed mogelijk aan meewerken. De hardwerkende mensen in de zorg moeten we proberen te ontzien. De situatie waarin zij moeten werken is schrijnend. Dus er moesten wel degelijk stappen gezet worden. Maar als je het overvol openbaar vervoer, de feestende voetbalsupporters èn kussende spelers, de feestende studenten, misschien zelfs bepaalde situaties in onze scholen, en zovele andere onveilige toestanden in ons land ziet, dan is het bijzonder spijtig dat u als symboolbeslissing voor de volledige lockdown van de horeca hebt gekozen.

Beste premier, we beloven u om opnieuw ons best te doen. We zullen het wel weer gezellig proberen te maken thuis in onze bubbel. We gaan lekker koken, een goed flesje opentrekken, de haard aansteken. We gaan de horeca meer dan ooit steunen door hun take away gerechten af te halen. Wij zullen dat wel weer overleven. Maar mensen als u en ik kunnen dat wellicht makkelijker dan zovele anderen die straks weer te kampen zullen hebben met eenzaamheid en depressieve gevoelens. Ze zullen hun veilig pintje op café missen in deze donkere tijden. Of die spaghetti in het restaurant om de hoek. Mijn hart ligt bij de vele horecaondernemers voor wie het nu definitief voorbij is, omdat deze maatregel de brug te ver is, en het spaarvarken al lang geslacht is.

Het is onze morele plicht als burgers om de regels te volgen en zo het virus tegen te gaan. Ik zal me dan ook aan alle regels houden. Dat beloof ik u. Hoe onrechtvaardig die ook aanvoelen. En hoeveel pijn ze zoveel hardwerkende mensen ook doen. Ik zal proberen ontspannende radio te maken, en mensen wat entertainment aan te bieden in deze moeilijke tijden. Ik zal ze lekker recepten aanreiken om het thuis in hun kot gezellig te maken. Ik ga mee proberen om mensen begrip te laten hebben voor moeilijke beslissingen, en ze ook blijven oproepen om het veilig te houden, ook al is de corona-moeheid niet te onderschatten vandaag. Gezondheid is het belangrijkste en daar moeten we offers voor maken. Maar doet u dan ook uw best om maatregelen te nemen die uit te leggen zijn aan de hand van bewijzen, en probeert u toch voor rechtvaardige beslissingen te gaan?

Ik zou niet graag in uw schoenen staan meneer de premier. Het zijn verschrikkelijk moeilijke tijden. Maar nog minder graag zou ik vandaag in de knellende schoenen staan van die restaurateur die straks aan zijn personeel moet zeggen dat het op is, dat het vet helemaal van de soep is, en dat het voorgoed afloopt, ondanks de gigantische inspanningen die ze de voorbije maanden gedaan hebben voor de veiligheid en het voortbestaan van hun levenswerk. Ik vrees dat u en uw regering gisteren in veel horecazaken definitief het licht heeft uitgedaan.

Ik wou dat even kwijt, meneer De Croo, niet voor mezelf, maar voor de veel vrienden van mij die vandaag de wanhoop nabij zijn.

Het ga u goed. En blijf vooral gezond meneer de eerste minister, gezondheid is het belangrijkste voor elk van ons.

Met vriendelijke groeten,

Sven Ornelis