Vorig weekend was ik met mijn papa in Barcelona. We hebben daar samen echt een top weekend gehad waarin ik ontdekte dat we steeds meer op elkaar beginnen te lijken. Met het ouder worden is niet enkel de fysieke gelijkenis tussen ons tweetjes meer en meer treffend, maar ik heb duidelijk ook veel van de karaktertrekken van mijn papa geërfd. Ook al is hij natuurlijk al lang de slimmere en vooral de wijzere van ons twee.

Eigenlijk merkte ik dat we over super veel dingen ook echt hetzelfde beginnen te denken. We vinden zelfs dezelfde gerechten en wijnen lekker. Opvallend hoor. Mooi ook. Maar er zijn gelukkig ook af en toe dingen waar we een compleet andere mening over hebben. Dat is verfrissend. En dat zal misschien ook wel met het generatieverschil te maken hebben. En één van die dingen had met “frieten” te maken. Jawel…

Ik vertelde mijn papa tijdens de wandeling dat ik twee dagen eerder een heerlijke tomahawk steak had bereid voor een kameraad van mij. En dat het echt een heerlijke maaltijd was. Met een slaatje, tomaatjes en lekkere frietjes bij. Nu wat bleek, papa had het gezien op mijn Instagram Stories. Het vlees zag er heerlijk uit, zei hij. Maar de frietjes niet. Nou, daar was hij dus echt geen fan van.

Sorry hoor, maar frietjes uit de Airfryer zijn geen echte frieten hé, zei mijn papa. Opvallende uitspraak. Want ergens vorig jaar heb ik nog eens kalfsvlees gemaakt voor mijn mama en papa, en daar heb ik toen ook frietjes uit de Airfryer bij geserveerd. En toen hebben ze enkel gezegd dat het allemaal heel lekker was. Maar wat bleek: ze hebben toen dus stiekem een beetje gedaan alsof. Uit beleefdheid. Het vlees vonden ze lekker, maar de frietjes in feite niet echt.

Sorry, zei papa, maar een goede Belgische friet moet natuurlijk een vers gesneden friet zijn, en die moet sowieso in het frietvet in de frietketel gebakken worden. Mama maakt volgens papa de beste frietjes van de wereld. Daar heeft hij natuurlijk wel gelijk in. Maar ik vind frietjes uit de Airfryer ook echt wel lekker en er komt geen vet aan te pas. “Frietjes uit de Airfryer zijn dan misschien gezond,” zei mijn papa, “maar geef mij toch maar de echte friet. Die van mama, of die uit de frituur.” Hij zei het met de glimlach. Zo is hij. Maar hij zei het wel.

Overigens hebben mijn ouders ook datzelfde gevoel met de meeste vegetarische alternatieven voor vlees. Veel groenten eten vinden ze prima. En daar houden ze allebei ook van. Liefst eten ze trouwens verse groenten van bij de lokale boer. Maar een “hamburger” van groenten of noten, of “vegetarische kippenreepjes”, dat vinden ze dus werkelijk flauwekul. Kip is kip en je mag die naam niet gebruiken voor vegetarische alternatieven. Die eten ze overigens niet.

Nogmaals: de waarheid ligt in het midden. Natuurlijk zijn frietjes die op de traditionele manier gebakken zijn lekkerder. Zeker die van mama. Maar ik probeer toch een beetje op mijn gewicht te letten, en dan is het slimmer om af en toe met de Airfryer te werk te gaan dan echt vette frieten te eten. Die frietjes zijn ook lekker en ze zijn zoveel gezonder en lichter. Maar als het echt op smaak aankomt, kan ik mijn papa wel begrijpen. Uiteindelijk heeft hij altijd wel gelijk. Love him!