Pa’lais, een vegan alternatief voor smeerkaas.

Ik zal maar met de deur in huis vallen: ik ben een echte kaasliefhebber. Vaak op restaurant laat ik de desserts aan mijn neus voorbij gaan, alleen maar om de kaaskar nog eens voor te laten rijden. Ik hou van werkelijk alle soorten kaas: zachte en harde, ze mogen een stukje stinken, en een goede schimmelkaas gaat er ook in. Ook in bereidingen vind ik kaas lekker en  ik smeer het ook gewoon graag op mijn boterham. Ik heb wel eens gezegd dat ik misschien wel zonder vlees zou kunnen leven, maar zonder kaas, neen, dat lijkt me bijna niet te doen.

Het lijkt me voor veganisten ook één van de moeilijkste opdrachten. Omdat veganisten geen enkel dierlijk product willen consumeren, dus ook geen eieren of zuivel moeten ze wel op  zoek gaan naar vervangers voor deze producten. En ook al staat men daar heel erg ver in, en zijn veel veganisten perfect gelukkig met de alternatieven, toch denk ik altijd: zo’n lekkere laag smeerkaas op de boterham, ik zou het toch niet kunnen missen.

Maar dit gezegd zijnde ben ik wel altijd reuze benieuwd om de alternatieven uit te proberen. dus wou ik echt wel eens Pa’lais ontdekken. Pa’lais is een roomkaas-achtige spread, gefermenteerd volgens traditionele kaasbereidingsmethoden. Maar wel gemaakt van vers gemalen biologische cashewnoten en amandelen.

Ze noemen zichzelf bij Pa’lais de zuivel van de toekomst, want hun spreads zijn naar eigen zeggen gezonder dan traditionele smeerkaas. Cashewnoten en amandelen zijn een goede bron van antioxidanten, ijzer, zink, mangaan en vitamines B, E en K. Verder bevat Pa’lais geen kokosolie, zetmeel, additieven, kleurstoffen, emulgatoren of zoetstoffen. Pa’lais is bio, vegan, rauw, lacto-gefermenteerd en… lekker?

Dat laatste is natuurlijk een kwestie van smaak. Maar ik wou het wel eens uitproberen. Er bestaan een viertal varianten: Blanc (die je kunt smeren als een roomkaas, maar ook gebruiken in bijvoorbeeld pizza’s en lasagnes). Vert, met komkommer, knoflook en kruiden. Jaune, met de smaak van mango en chili, zoeter maar ook pittiger. En tenslotte Mauve (voor de Marc Couckes van deze wereld?) met toetsen van kaneel en cranberry.

Eerlijk: ik vond ze best lekker. De paarse is iets minder mijn ding, en dat heeft niks te maken met het feit dat ik eerder Club Brugge-supporter ben. Maar ik moet altijd een beetje uitkijken met kaneel en zeker in combinatie met de bessensmaak was het net iets te speciaal voor mij, maar dat is een kwestie van smaak. De andere spreads vond ik best wel lekker. De textuur is wat anders dan bij smeerkaas, de smeuïgheid ook. Er zit iets meer korrel nog in. Maar het is zeker een mooi product.

Puur, ja. Maar toch vooral om iets mee te doen in de keuken. Een belegde boterham met Pa’lais en verse groentjes? Deal. Lekker. Als extra touche in een gerechtje? Echt doen. Is het ook echt even lekker als kaas? Het is gewoon iets anders. Het is geen kaas. Het is een ander product, dat zelfde toepassingen kent in de keuken, maar op een andere manier wordt gemaakt, en ook anders moet worden bekeken en geproefd vind ik. Maar zeker een eerlijk, mooi product!

Het is een goede zaak dat ook de alternatieven voor zuivel steeds lekkerder en kwalitatiever worden. En dan is Pa’lais voor mij echt wel een mooie culinaire innovatie. Prima voor de veganisten die dit soort lekkere producten echt wel verdienen. Maar ook fijn voor mensen zoals ik, die voor alles openstaan, en die zichzelf flexitariër noemen. Soms eten we vlees, soms niet. Soms gaan we voor echte kaas. Maar op een ander moment is het ook gewoon leuk om eens iets nieuws te proberen. Zoals Pa’lais dus.