Prachtige dag vandaag… ik ga iets zots doen!

Het is nu dag vier dat ik weet dat ik covid heb. De vijfde a zesde dag dat ik symptomen heb (want zo lang zit mijn neus al dicht, maar ik had nog geen test gedaan toen…) Waar de eerste dagen mijn moraal wat kwakkelde, omdat ik teveel fraais moest cancelen, ben ik vandaag weer als vanouds met het juiste been uit bed gesprongen. Ik heb zalig geslapen. Ik heb niks koorts. De hele tijd niet gehad trouwens. De ontsteking aan mijn oog is bijna weg. Mijn neus zit nog wel een beetje verstopt, maar dat overkomt me een paar keer per jaar. Ik hoest niet. Ik heb ook geen hoofdpijn meer. En ik voel me ook helemaal niet meer zo slappekes. Al bij al is covid mentaal voor mij lastiger geweest dan fysiek. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik enkel hele lichte symptomen had. En ze zijn ook bijna allemaal weg. Er zijn zoveel mensen die er ontzettend ziek van zijn geweest. Bij mij is het amper een verkoudheid. Oef. Kortom: ik heb echt geen zin meer om te zeuren over wat ik jammer genoeg allemaal missen moet. Ik heb zin om vooruit te kijken. Leve het leven.

Ik ben dus wakker geworden met een super goed gevoel. En dat wil ik heel graag de hele dag vasthouden. De zon schijnt uitbundig in Barcelona. Ik heb klassieke muziek opgezet in huis. Vrolijke muziek. Daar heb ik heel veel zin in. Ik heb een goed glas fruitsap gedronken. Een lekkere douche genomen. Ben op mijn terrasje gekomen en heb net niet “Bon Dia Barcelona” geroepen richting alle buren. En weet je wat ik nu ga doen? Ik ga naar buiten! Niet dat ik nu mijn isolatieperiode al ga doorbreken, ook al moet je je in Spanje in principe niet afzonderen als je niet echt symptomen (meer) hebt. Maar ik ga dus wel mijn heerlijke wandelschoenen aantrekken, mijn zonnebril opzetten om mijn oog niet te vermoeien, en ik ga een wandelingetje maken. Ja, ik ga eens iets zots doen.

Ik ga mijn mondmaskertje uiteraard wel meenemen. Voor als ik nu al mensen tegenkom. Want neen, ook in de open lucht wil ik absoluut niemand besmetten. Met dat mondmasker ben ik eergisteren ook naar de apotheker en naar de supermarkt gegaan. Uiteraard. Veiligheid voor alles. Maar eerlijk gezegd, op dit uur is de stad nog heeeeel stil. Het ideale moment voor een snel herstellende patiënt als ik om zijn eerste stapjes in de wijde wereld te wagen. Ik heb er zoveel nood aan! Het zal mij mega veel deugd doen en zeer goed zijn voor mijn fysieke en mentale gezondheid. En voor alle bezorgde mensen: ik ga rustig wandelen en niet al te ver. Dat zou nog geen goed idee zijn. No worries. Maar wat ben ik blij dat ik eens naar buiten kan en durf!