SCHARRELEIEREN? WE ZIJN ALLEMAAL GESJARELD!

Het waren opnieuw afschuwelijke beelden die verspreid werden gisterenavond via de sociale media. Cathérine Moerkerke van VTM was samen met mensen van Animal Rights binnengedrongen in een bedrijf met scharrelkippen in het West-Vlaamse Wingene. De hele reportage is vanavond te zien op TV, maar ik zou ze niet aanraden aan gevoelige kijkers. Duidelijk hele zieke kippen kwijnen er weg in krappe stallen tussen “gezonde”. Dode kippen liggen er te vergaan tussen de levende. Er zijn kreupele kippen bij, kippen met ontstekingen. Het is duidelijk dat de kippen ook weinig of nauwelijks gescharreld hebben. De kooien zijn ontzettend klein. Terwijl ik altijd dacht: scharrelkipjes die leggen onze (ietsjes duurdere, maar gezondere) eitjes ergens in een malse groene weide, terwijl het zonnetje op hun kippenkopje schijnt en ze kakelend als juffertjes van hun leven genieten. Ze geven ons eitjes, dus ze mogen van mij goed behandeld worden. Maar dat worden ze niet dus. Integendeel. Mijn verontwaardiging is groot en oprecht. We zijn serieus gesjareld door de industriële boeren Charels van deze wereld. Ze verkopen ons knollen voor citroenen. Eieren van verwaarloosde opgesloten sukkelaars in plaats van scharreleitjes van vrolijke kippetjes.

Maar toch wil ik hier enkele nuances en vragen bij plaatsen. Lidl, die een afnemer was van dit kippenbedrijf, heeft terecht snel en correct gereageerd en de samenwerking stopgezet. Moesten ze ook doen, al was het maar om de imagoschade te beperken. Maar heeft de volledige retailhandel ook geen boter op het hoofd als het om dierenwelzijn gaat. Meer nog: hebben we niet allemaal boter op het hoofd? Zitten we niet allemaal met een ei? Om de voor de hand liggende beeldspraak toch maar eens te bezigen? Wij als consument zijn het gewoon geworden en staan er zelfs op om al onze voeding zo goedkoop mogelijk te kopen. Winkels doen hun uiterste best om ons te lokken, en zorgen daarom voor hele scherpe prijzen. Ze onderhandelen daarom steeds steviger met hun leveranciers, de landbouwers, en daardoor is de druk misschien wel zo groot geworden dat die sector nauwelijks het hoofd boven water houden kan. Geen excuus voor dierenmishandeling, absoluut niet. Maar is het uitgesloten dat de gigantische druk op de prijzen ook letterlijk te voelen is tot in de kippenhokken, de varkensstallen, de koeienweiden, en de slachthuizen? Ik denk het niet. Ja dierenrechten! Geven we niets op toe. Maar ook: eerlijk loon voor de landbouwers! En als dat betekent dat de scharreleitjes nog een tikje duurder worden, gaan we daar dan ook willen voor betalen? Of is onze verontwaardiging selectief zolang die onze portemonnee niet raakt?