Anke zegt het al dagenlang in onze ochtendshow. Ze snoept teveel. Het was nogal wat voor haar ook de voorbije weken. Elke dag voor dag en dauw opstaan om radio te maken van zes tot negen, en daarna de ganse dag fulltime mama zijn voor een baby en een kleuter. En tussendoor nog online vergaderen met het ochtendteam en de show van de dag nadien voorbereiden. Anke is geen klager en een vechter, maar ja, ze is wel een snoeper. En ze haalt haar troost-momentjes en opkikkertjes tijdens de drukte uit de snoeplade en de koekentrommel. Niet OK, dat zegt ze zelf ook. Maar het zijn rare tijden. En voor sommige mensen geeft suiker troost.

Ikzelf drink teveel. Ik zal maar eerlijk zijn. Ik ben uiteraard geen alcoholverslaafde. Natuurlijk niet. Ik kan perfect zonder. Ik drink ook geen glas wijn voor zes, zeven uur ‘s avonds. Maar waar we vroeger geregeld theetjes dronken ‘s avonds voor TV gaat er nu toch elke dag een fles open voor ons twee. En geregeld blijkt dat niet voldoende en wordt zelfs een tweede fles gekraakt. Elke expert zal zeggen: dat is gewoon teveel. Maar het is mijn manier om na een dag met zes uur live-radio vol pakkende verhalen, veel voorbereidingsmeetings en een paar uur wandelen effe te relaxen in de zetel. Met m’n liefste naast me, de kat tussen ons in, en de haard aan. Dan haal ik iets moois uit de kelder (niet iets duurs, gewoon iets lekkers) en dan klinken we op het leven. En dan zeggen we: gezondheid.

Maar ik besef ook wel: het is niet gezond. Teveel snoepen, teveel wijntjes, het is eigenlijk fout. En als deze crisis voorbij is, of net nog langer blijft duren, dan gaan we toch eens goed moeten nadenken of dat nu wel zo slim is/was om ons zo wat te laten gaan. Maar ik denk eerlijk gezegd dat Anke met haar suikergoed en ik met m’n wijntjes niet alleen zijn, en dat voor heel veel mensen dat nu gewoon even zo is.  Herkenbaar? Ja toch?