Ik wil op deze vrouwendag even mijn grootste respect uitdrukken voor alle vrouwelijke chefs. In de eerste plaats onze moeders en grootmoeders, die ons de liefde voor lekker eten hebben aangeleerd. Mijn meme Julia en meme Maria en mijn mama Anny, het zijn voor mij allemaal heel inspirerende vrouwen geweest, omdat ze ons (elk op hun eigen manier) altijd heerlijke maaltijden hebben voorgeschoteld. Het is door opgegroeid te zijn in zo’n mooie familie waar elke dag eenvoudig maar lekker gekookt werd, dat ik ook een Would Be Chef ben geworden… Merci daarvoor dames!

Maar ik heb ook het grootste respect voor alle vrouwen die professioneel met eten bezig zijn. In de topgastronomie zijn de mannen nog altijd oververtegenwoordigd. Dat heeft voor een stuk met de immense werkdruk te maken in de horeca, die niet zo makkelijk met een gezin te combineren is. Maar ook met een zekere macho-traditie die in de culinaire wereld lang bestaan heeft. Maar vrouwen hebben natuurlijk minstens evenveel talent voor koken als mannen. En ze zouden volgens sommige wetenschappers een beter ontwikkelde geur- en smaakzin hebben dan mannen.

Er zijn uiteraard fantastische vrouwelijke topchefs zoals Anne-Sophie Pic die in Valence in Frankrijk aan het fornuis staat van het prachtige drie sterrenrestaurant Maison Pic. We waren er vorig jaar nog, en we aten er een memorabele maaltijd. Klik hier voor een verslag van ons bezoek aan Maison Pic. Een andere dame bij wie ik al lang eens wil gaan eten is Dominique Crenn. Ik was nog nooit in haar restaurant in San Francisco, Atelier Crenn, maar het staat absoluut op mijn verlanglijstje.

Crenn is een dame met een indrukwekkend palmares. OP 18 maanden werd ze geadopteerd door een Frans koppel uit Versailles dat hield van lekker eten. Haar moeder nam haar mee naar exotische keukens, en haar vader die een politicus was en een goede vriend had die culinair recensent was, nam haar mee naar de toprestaurants in Parijs. In de jaren 80 kwam ze voor het eerst al eens in San Francisco terecht, en na een paar jaar werken in Jakarta, in Indonesië, waar ze chef was in het Intercontinental Hotel, heeft ze zich definitief gevestigd in de Amerikaanse stad aan de Westkust.

Crenn heeft sinds 2011 haar restaurant Atelier Crenn en kreeg al snel 2 sterren, en in 2018 kreeg ze zelfs een felbegeerde derde Michelin ster, waardoor ze op dit moment in de Verenigde Staten de enige vrouwelijke chef is die in de topleague speelt. Haar stijl wordt omschreven als creatief en speels op alle mogelijk vlakken, qua smaak, qua technieken, maar ook visueel maakt ze prachtige creaties. Iedereen die ik ken die alles bij haar is gaan eten noemt haar keuken spectaculair.

En wat Dominique Crenn zo bijzonder maakt, is dat ze echt gruwt van de oude machocultuur die vroeger vooral in de Franse keuken een traditie was, met een chef die riep en schreeuwde tegen z’n personeel en hen als voetvolk behandelde. Het welzijn van al haar personeel is voor haar van levensbelang, en ook al legt ze de lat even hoog als haar mannelijke collega’s, ze probeert haar personeel op een vriendelijke manier zover te krijgen. De vrouwelijke touch die duidelijk werkt.

Begin mei vorig jaar werd bij Crenn borstkanker vastgesteld. Sindsdien moet ze chemo ondergaan en vecht ze vol goede moed tegen de rotziekte. 1 op de 8 vrouwen krijgt met deze ziekte te maken, zei ze in in interview, en ik voel me solidair met al die andere vrouwen die hetzelfde gevecht moeten aangaan. Zo goed en kwaad als ze kan wil ze verder blijven werken in haar drie restaurants in San Francisco met de steun van haar partner, de actrice Maria Bello, met wie ze sinds vorige maand verloofd is.

Op haar Instagrampagina is deze geweldige dame en superchef zeer open over haar strijd tegen kanker. Naar aanleiding van vrouwendag heeft ze volgende tekst geschreven:

“I am a strong woman. I don’t sit around feeling sorry for myself, nor let people mistreat me. I don’t respond to people who dictate to me or try to bring me down. If I fall I will rise up even stronger because I am survivor and not a victim. I am in control of my life and there is nothing I can’t achieve. A strong woman is one who feels deeply and loves fiercely. Her tears flow as abundantly as her laughter. A strong woman is both soft and powerful, she is both practical and spiritual. A strong woman in her essence is a gift to the world.”

Mijn grootste respect voor deze sterke vrouw en voor alle andere dames. Zonder jullie zou de wereld er zoveel minder goed aan toe zijn. Een mooie vrouwendag gewenst, vandaag en alle andere dagen van het jaar. En nu maar duimen dat het de goede richting uitgaat met de gezondheid van Dominique Crenn. Ik kijk al uit naar de dag dat ik ooit bij haar zal gaan dineren in haar legendarische restaurant?