Triest telefoontje uit Barcelona…

Gisteren had ik één van mijn beste vrienden uit Barcelona aan de lijn. Met de vraag wanneer we nog eens op bezoek komen, omdat hij en z’n vrouw ons ontzettend missen. “Ja, de cijfers zijn niet zo goed,” zei hij, ‘maar deze keer kunnen de ziekenhuizen het goed aan, en we hebben allemaal het gevoel dat de dokters de ziekte nu veel meer aankunnen dan tijdens de eerste golf in het voorjaar. Ze weten blijkbaar beter hoe ze de zieken moeten behandelen en er zijn ook minder doden. En verder is iedereen heel voorzichtig in de stad. Dus het risico is een stuk minder om nu langs te komen. Mensen lopen ook helemaal niet zo bang meer door de stad en dragen overal hun mondmasker. Dus kom maar af. En snel.”

Maar goed, Barcelona en de wijde streek errond kleurt voor ons Belgen nog altijd rood, dus we mogen er sowieso niet op vakantie. En toen waarschuwde hij me dat ik wel enorm zal schrikken wanneer ik ooit terug in Barcelona zal arriveren. Er zijn ongeveer nul toeristen in de stad op dit moment en massa’s hotels hebben gewoon de deur gesloten gehouden. Meer nog: een heleboel restaurants blijven ook dicht. En de geruchten gaan dat een hoog percentage van de restaurants zelfs nooit meer open zal gaan. “De bewoners van Barcelona hebben vaak geklaagd over toeristen, maar nu missen we ze enorm. De economie krijgt waanzinnige klappen. En veel van je favoriete restaurants zul je na corona niet meer kunnen bezoeken vrees ik,” aldus mijn goede maat.

Mij hart bloedt als ik dit hoor. De hele wereld heeft het lastig. Overal hapert de economie, maar voor mijn geliefde Barcelona doet het me ontzettend pijn. Ik hoop oprecht dat ik er snel weer op een veilige manier naartoe kan en de economie kan steunen. En ik hoop oprecht dat niet al mijn lievelingsrestaurantjes dicht zijn. Maar ik hou m’n hart vast.