Er is veel om over te klagen tegenwoordig. De snelheid van de vaccinaties. Enfin, de traagheid. De avondklok. Dat we niet binnen op bezoek mogen bij vrienden. En dat het zo’n slecht weer is. De eenzaamheid. De traagheid van onze politici. Dat we niet naar de horeca mogen. Niet op reis. Dat verplichte thuis werken nog steeds. Dag in dag uit hetzelfde leven. Er zijn een miljoen redenen om te zagen en te klagen. Maartse buien alom!!!

Maar ik focus graag op het goede. Op wat er wel is en wat mooi is. Op de kleine dingetjes die me een goed gevoel geven. Wandelen met vrienden. Buiten iets eten samen. Tevreden zijn dat mijn ouders gezond zijn en bijna zullen gevaccineerd worden. Het feit dat het sowieso zomer zal worden. Dat er opnieuw aanvragen binnenkomen voor DJ-sets. Dat ik een super job heb en een goed lief. Maar er zijn twee dingen die me nu extra blij maken.

Twee kleine dingetjes. Misschien onbenullig. Want ze overkomen me elk jaar opnieuw in deze periode van het jaar. Maar ze maken mij oprecht blij. Het feit dat de vogeltjes, ondanks het slechte weer, elke dag enthousiaster fluiten in de ochtend. Dan weet je: het wordt lente. Ik vind het zalig om hen de dag te laten open zingen. En het tweede dingetje: de dagen die nu keihard lengen. Het gaat echt echt snel nu. ‘s Ochtends begint de dag al voor zeven uur. En ‘s avonds gaat de zon pas onder iets voor zeven. En de komende dagen, weken en maanden gaan de dagen nog serieus lengen.

Misschien denk je: ach ja, is het dat maar? Ja, dat is het. Want ook al vrees ik dat het ook vandaag weer een dag wordt met weinig zon en af en toe een goede regenbui, ook al zou het best kunnen dat er ook vandaag weer veel negatief nieuws is op TV, toch maken die twee kleine dingetjes mij in de ochtend al gelukkig. Dagen die langer worden en vogels die fluiten geven me een blij gevoel wanneer ik wakker word. Het geeft me hoop. De lente komt. De zomer ook.

Helemaal goed komt het met de wereld nooit. Daarvoor zijn mensen mensen, en is de natuur de natuur. Maar toch sta ik fluitend op. Zo’n rare vogel ben ik wel.