Het was al een hele week aangekondigd: woensdag (vandaag dus) wordt echt een topdag. Volop lente zou het worden. Tegen de twintig graden. Zonovergoten. Het kon niet op. Ik had al bijna mijn korte broek klaargelegd voor vandaag en een kleurrijke polo met korte mouwen. Gewoon omdat de weermannen en -vrouwen ons er helemaal warm voor gemaakt hadden.
Maar gisteren zag ik het al gebeuren, nog voor de weermannen aan het terugkrabbelen waren. Ik zag plots op mijn weer-app dat de zonnetjes plaats maakten voor wolken. En Davy bracht de boodschap gisteren ook in het nieuws van VTM: een volledig zonnige woensdag wordt het zeker niet. Stef zei zelfs: dat had ik eigenlijk niet zien aankomen. Gelijk had ie. Na al die hoera-berichten van de voorbije dagen is dit toch een beetje een domper op de feestvreugde.
Nu had ik zelfs een lunch op een gezellig terrasje geboekt voor deze middag. Leek me heerlijk. Met een fijne kameraad iets lekkers eten in de zon op een terras in Gent, het leek me een prima idee zo midden in de week, zeker omdat er dus zo’n prachtig weer voorspeld was. Maar ik zie de bui nu al hangen. Het zal wellicht lunchen onder de wolken worden.
En dan is de grootste bedreiging misschien nog niet de regen, maar het Sahara-zand dat misschien wel over ons uitgestrooid gaat worden. De zonsopgang en zonsondergang zouden voort prachtige rode hemels kunnen zorgen, met al dat zand dat met de warme lucht blijkbaar onderweg naar ons is. Maar in Spanje zorgde het gisteren ook voor een mooie laag rood zand op de auto’s en de terrassen.
Het zal me benieuwen wat het lunchmenu wordt straks: wolken, regen of zand in de soep. Hoe dan ook: we gaan ervoor. We nemen tegen beter weten de zonnebril mee (maar ook een truitje) en wie weet zijn de opklaringen vanmiddag in Gent wel zo breed dat we al een beetje een zomers gevoel krijgen. Dus lekker lunchen doen we sowieso. Op een terrasje, desnoods schuilend onder een parasol.
Vandaag is het 14 juli, de nationale feestdag van Frankrijk. Een dag die in heel het land groots gevierd wordt met spectaculaire vuurwerken, en ook vanavond zal dat ongetwijfeld weer gebeuren … Lees meer
Wie me al langer volgt weet het natuurlijk wel: ik heb al bijna vijftien jaar een flat in het prachtige Barcelona, een stad waar mijn hart ligt, waar ik vrijwel al mijn vakanties doorbreng en waar ik telkens opnieuw inspiratie vind … Lees meer
Op 31 is het world no tobacco day. Ik ben een mens die niet van verbieden houdt, dus iedereen rookt zoveel hij of zij wil. Ik heb zelf nooit echt gerookt … Lees meer
Druiven eet je meestal gewoon zo, als frisse snack. Met of zonder pitjes, rood of groen, koel uit de koelkast – altijd lekker. Maar wist je dat druiven ook prachtig kunnen schitteren in gerechten … Lees meer
Twintig jaar geleden vond je het gewoon in de supermarkt: krokodillenvlees, naast struisvogel en kangoeroe in het vriesvak of vacuüm verpakt in de versafdeling … Lees meer
Vandaag is het Brotherday, en dus zet ik met plezier mijn lieve broer Arn eens in de bloemetjes. Net als ik is hij een levensgenieter pur sang. Hij schrijft dan wel geen kookboeken (dat laat hij aan mij over), maar koken kan hij ook wel als de beste – samen met zijn lieve vrouw Nathalie … Lees meer
Op Wereld Yoga Dag wil ik graag iets bekennen: ik ben niet zo goed in yoga. Op een matje liggen, diep ademhalen en in stilte naar de wolken staren – het klinkt mooi, maar het is gewoon mijn ding niet … Lees meer
Op deze bijzondere dag, 11 mei, moederdag, denk ik met veel liefde en warmte aan mijn zalige mama Anny. Ze is eind zeventig, ik ben 51, en geen dag gaat voorbij zonder dat we even bellen … Lees meer