Vandaag maak ik de meest bijzondere wandeling van het jaar!

Toch wel een speciaal gevoel. Vandaag ga ik, net als de voorbije dagen, een stevige wandeling maken. Zondag waren dat al 19 kilometer, gisteren zelfs 27, ik ben dus weer helemaal on track! En het herfstweer wordt vandaag overigens prachtig, met heel veel zon, en mooie temperaturen, dus de goesting is groot om nog eens voor een hele mooie tocht te gaan.

Nu wil het toeval dat vandaag mijn winterbanden moeten worden opgelegd, en dat ik dat nog altijd in Boortmeerbeek laat doen, dus dicht in de buurt van ons vorige huis. Door de covid-regels mag ik tijdens de bandenwissel niet in de garage blijven, dus ik moet wel een wandelingetje in de buurt maken. Niet erg, ik ken de omgeving goed. Dus ik neem sowieso mijn wandelschoenen mee. En ik maak dan al een gezellig tourtje rond elf uur.

Maar omdat de garage eigenlijk op minder dan tien kilometer van Rijmenam ligt, wil ik na die bandenwissel toch ook nog eens van de gelegenheid gebruik maken om mijn oude vertrouwde tocht langs de prachtige Dijle nog eens over te doen. Jarenlang heb ik daar meer dan één paar wandelschoenen versleten. En eerlijk: ik mis die wandelroute wel.

Ik ben dolgelukkig in Lochristi. Ons nieuwe huis is echt wel ons droomhuis. En beetje bij beetje begin ik hier in de buurt ook magnifieke wandelroutes te ontdekken. Maar wat wandelroutes betreft mis ik de Dijle echt wel. Dus ga ik straks met volle teugen genieten, in de volle herfstzon. Ik kijk er volle bak naar uit om er nog eens terug te wandelen. Want ik ben er echt wel mijn hart verloren.