Veel restaurants stoppen met take away door nieuwe regels overheid

De restaurateurs beleven woelige tijden in ons land. Intussen zijn ze alweer enkele maanden dicht. En waar er aanvankelijk werd gehoopt dat de restaurants rond de krokusvakantie weer open zouden mogen hoor je nu steeds vaker de paasvakantie opperen. Dat is dus nog eens drie maanden dicht. Ook al is er veel begrip voor de strenge maatregelen, want de gezondheid van de klanten is cruciaal, toch wegen ze enorm op de sector. Chefs willen weer koken, obers willen weer gasten bedienen, mensen willen gewoon werken.

Toch hebben we de afgelopen maanden gemerkt dat veel restaurateurs creatieve mensen zijn. En veel restaurants zijn overgeschakeld op schitterende take away formules. Sommige doen het nu elke dag, vooral de restaurants in de stad die sowieso al samenwerkten met de Deliveroo’s van deze wereld. Anderen pakken uit met speciale menu’s voor het weekend. Sommige serveren exact hetzelfde eten als in hun restaurant, anderen, zoals Roger van Damme die nu Thais kookt, hebben gekozen voor vernieuwende concepten.

Voor sommige van die restaurateurs is take away niet enkel de redding gebleken, maar heeft het zelfs behoorlijke meerwaarde  kunnen creëren. De combinatie van de steunmaatregelen van de overheid met de inkomsten van de take away heeft er voor gezorgd dat sommige restaurants zelfs meer omzet draaien dan voordien. Dat getuigt van creatief ondernemerschap in deze moeilijke tijden, en van veel moed en inzet. Respect daarvoor.

Maar nu is het januari, en de feestdagen zijn voorbij, en ik hoor van verschillende restaurateurs dat de take away quasi stilgevallen is. Er zullen wel uitzonderingen zijn, maar toen ik gisteren rond vijf uur een bestelling wou plaatsen bij mijn favoriete Italiaan, kreeg ik te horen dat ze al afgesloten hadden omdat er geen enkele bestelling was binnengekomen. En nog andere chefs die ik goed ken zeggen dat januari elk jaar al een moeilijke maand is, en dat je dat nu ook in de bestellingen merkt.

Komt daar nog eens bij dat de overheid blijkbaar beslist heeft dat restaurateurs vanaf volgende maand de keuze moeten maken: take away aanbieden of steunmaatregelen krijgen. De twee combineren is geen optie meer. Net zoals kappers straks ook moeten kiezen: haarproducten verkopen of steunmaatregelen krijgen. Pas op, daar valt ergens wel iets voor te zeggen. De fondsen van de overheid zijn niet eindeloos en het is nu al de vraag hoe we de gemaakte schulden gaan moeten terugbetalen met z’n allen, de komende decennia.

En op de koop toe is het natuurlijk raar dat een horecazaak die vandaag echt superomzetten draait met take away, want die bestaan wel degelijk, daar nog eens premies bovenop krijgt. Er zijn sectoren waar de steun veel minder gul is gekomen. Maar de waarheid is natuurlijk dat de meeste restaurants een deel van de verliezen goed kunnen maken, maar lang niet alles met het organiseren van take away.

Omdat het volgende maand dus een “of/of verhaal” zal worden en niet “en/en” hoor ik nu van steeds meer ondernemers dat ze binnenkort gaan stoppen met take away. Vooral zij waar de afhaalmaaltijden geen overdonderend succes is, maar gewoon een leuke extra, gaan nu eerder kiezen voor het krijgen van steunmaatregelen dan voor hard blijven doorwerken met een onzeker inkomen. Enkele van mijn favoriete restaurants hebben beslist dat het de laatste weken zijn dat ze afhaalmenu’s zullen aanbieden. Zonde toch?

Ik snap de overheid ergens ook wel, de fondsen zijn niet eindeloos en de steun moet er zijn voor wie het echt nodig heeft, maar ik vind het ergens toch ook jammer. Gewoon omdat deze nieuwe strengere regels rond de steunmaatregelen ervoor zorgen dat het culinaire aanbod is ons land weer zal verschralen, en omdat zij die wel hard willen werken eigenlijk ook gestraft worden. Jammer.

Nog één voetnoot. Er zijn ook chefs die wel zullen doorgaan met take away, ondanks het wegvallen van de steunmaatregelen. Eentje verwoordde het zo tegen mij: “het is jammer, maar wij vechten door. We zijn altijd werkers geweest en we gaan dat nu ook zonder de premies doen. Kiezen om thuis te zitten en te leven met de steun van de overheid is simpelweg geen optie, wij willen geen profiteurs zijn en werken voor elke euro, ook in moeilijke tijden.” Zo’n mensen verdienen ontzettend veel respect, en geloof me: daar ga ik de komende maanden geregeld een afhaalmaaltijd bestellen.