Mijn geheim waardoor ik al tientallen jaren vroeg op kan staan

Over een paar weken is het zo ver: dan doe ik exact 30 jaar ochtendradio. Jaja. Dan vier ik dus al mijn derde decennium op de radio. Ik ben begonnen in de zomer van 1991 bij Radio 2 toen ik Michel Follet mocht vervangen tijdens de zomer. Ik was net 18 geworden.

Ik heb tussendoor ook wel eens andere blokken voor m’n rekening genomen. Af en toe. Maar ik heb dus vooral ochtendshows gedaan. Bij Radio 2, Radio Donna, Veronica (op TV), Q-Music, en nu al vijf jaar bij Joe. Er is geen radioblok dat ik liever presenteer dan de ochtend.

Ik heb dan ook een paar geheimen om het vol te kunnen houden. Ik ben gewoon vanzelf al een ochtendmens. Altijd geweest. Was ik als kind al. Dat is een voordeel. De afgelopen jaren let ik ook goed op wat ik eet en wandel ik veel. Dat helpt ook om goed te slapen en fris aan de dag te kunnen starten.

Maar wellicht de belangrijkste reden dat ik dit vroege ritme (met de wekker rond 4 uur) al zo lang vol kan houden, is het feit dat ik echt verslaafd ben aan de siësta. Voor mij is dat hèt geheim: ik doe, net als de Spanjaarden, vrijwel elke dag een middagdutje.

Ik doe het trouwens all the way: licht uit, kleren uit, gordijnen dicht, en ik duik mijn bed in. Voor hoe lang? Dat weet ik nooit. Ik slaap tot ik weer wakker word. Gemiddeld is dat een goed half uurtje. Soms ben ik na een kwartiertje al uitgerust. Soms heb ik anderhalf uur nodig. Tenzij ik een afspraak heb nadien, zet ik nooit een wekker.

Dat schijnt zeer gezond te zijn, zo even bijslapen overdag. Het geeft je geest en je lichaam even rust, je tankt even bij. Het geeft mij heel veel energie. En het helpt mij om dit ochtendritme al bijna 30 jaar vol te houden. En ik doe er graag nog twintig jaar bij…. Als dat mag van de radiobazen.