WAAROM ZIJN WIJNEN OP RESTAURANT ZO SCHANDALIG DUUR?

“Wat is je grootste wijnergernis?” vroeg journalist Aain Bloeykens mij dit weekend in een groot interview in Het Nieuwsblad. Ik had net de lof gezongen van Jean Leon Chardonnay, één van mijn favoriete zomerwijntjes. En ik had Alain ook verteld dat ik geen wijnracist ben of hokjesdenker als het op wijn aankomt. Goede wijn is goede wijn, maakt niet uit waar die vandaan komt, en prijzen zijn relatief, dure wijn is niet per definitie boeiender om te drinken dan een betaalbaarder wijntje. Maar Alain wou ook weten wat me in de wereld van de wijn mateloos irriteert. Kijk, daar moest ik niet al te lang over nadenken: de prijs van wijn op restaurant. Die snap ik niet. Die is gewoon veel te hoog. Schandalig hoog.

Ik was deze zomer weer vijf weken in Spanje, en van de prijzen van wijnen op restaurant daar, val je werkelijk achterover. In een restaurantje vlak bij onze flat drink je een Blanc de Blanc van Ruinart voor 50 euro! Ik zag diezelfde fles vorige week in een winkel in België staan aan 65 euro! Alion, de derde wijn van Vega Sicilia zag ik op een Vlaamse kaart aan 115 euro. In Torre del Visco, een prachtig Relais et Châteaux-hotel in Spanje betaalde ik deze zomer 69 euro voor diezelfde fles, die ik trouwens daar in de winkel aan 55 euro koop. En zelfs bij Tickets van Albert Adria, het restaurant dat op 25 staat in de Top50 van de wereld, kun je nog klassewijnen bestellen tussen de 20 en de 30 euro. Probeer dat maar eens in een sterrenrestaurant in België. Onmogelijke opdracht. Kijk, dat irriteert mij.

Waarom, vroeg ik me af? Waarom is een Spaanse restaurateur tevreden met een marge van enkele euro’s op een gemiddelde tot pakweg een vijftiental euro’s op een topwijn. En waarom kun je hier makkelijk twee, drie, tot vier keer de aankoopprijs van een wijn betalen wanneer je die bestelt op restaurant? Ik vroeg het aan Alain. En ik had de discussie de voorbije weken ook met verschillende restaurateurs. Ze worden altijd een beetje zenuwachtig als je hen die vraag stelt. En terecht.

Er zijn vele redenen. Door de hoge taksen en accijnzen op alcohol in ons land is de aankoopprijs van wijnen voor restaurateurs in België sowieso al veel duurder dan in pakweg Spanje. Ook al wordt die fles Ruinart natuurlijk veel dichter bij ons land gemaakt dan bij Spanje, in België kun je die gewoon niet inkopen onder de 50 euro. Dat is reden één. De overheid gaat al meteen met een flinke slok op onze borrel lopen. Daarnaast kreunen restaurants bij ons onder sociale lasten. Personeel kost een fortuin in België. Als een ober of hulpchef in Spanje duizend euro netto verdient is dat veel, hier kun je je dat gewoon niet voorstellen. En dan betaal je overuren nog eens veel duurder dan gewone uren. En zijn de sociale lasten bijna niet meer te dragen voor een tijdsintensieve job in de horeca. De foodkost wordt ook steeds hoger, en de witte kassa heeft het de horeca niet makkelijker gemaakt. Ik hoor het van veel restaurateurs: het water staat hen aan de lippen. En één van de enige winstposten die dan nig overblijven is dan de wijn. Daar kunnen ze nog een beetje compenseren om het hoofd boven water te houden.

Vandaar al die wijnkaarten waar veel te dure wijnen opstaan. Ik begrijp het wel hoor. Ergens moet de rekening kloppen, en als we een degelijke horeca willen behouden in ons landje, dan zullen we ergens ook moeten willen meebetalen. Maar toch blijft het mij ook ergeren. Een wijn die je aan 7 euro aankopen kunt op de kaart zetten aan 35 euro, wat ik wel eens zag op restaurant, ik heb het daar erg moeilijk mee. Laat staan dat ik een wijn die ik in mijn kelder liggen heb, en waarvan ik weet dat ik er ooit 37 euro voor betaalde, zou openen op restaurant aan 160 euro. Neen, dat kan ik echt niet. Veel te duur.

Met alle begrip voor onze restaurateurs, maar ik heb m’n grenzen. Overdrijf alstublieft niet met de wijnprijzen. Anderhalve tot twee keer de aankoopprijs zal iedere klant aanvaarden, jullie moeten rendabel blijven. Of reken een vaste meerkost van 10 of 15 euro op al je wijntjes, dan zullen ook de betere wijnen vlot over de toonbank gaan. Of verkoop je wijnen ook aan je klanten om mee naar huis te nemen, dan heb je daar ook al winst op. Maar de prijs van wijn aankoopprijs maal drie of maal vier, (en dan zijn er gekken die nog veel verder durven gaan,) neen, dat kan er bij mij niet in. En dat slik ik niet. Letterlijk en figuurlijk.