Waarom zal je mij nooit zien poseren met mijn perfecte lichaam?

Simpel natuurlijk. Omdat ik geen perfect lichaam heb. Daarom zal je mij dus nooit zien poseren in zwembroek op een tropisch strand of lurkend aan een gezellig glas aan de rand van een zwembad terwijl ik mijn spierballen rol en mijn buik zo strak mogelijk in beeld laat brengen. Je zult op me Instagram al wandelend tegenkomen, al kokend, op reis, met mijn petekindjes, naast Anke met wie ik de ochtend presenteer, maar Sven zal dus nooit de Ken van Barbie worden met een lichaam om bij weg te zwijmelen. Erg is dat niet.

Het is natuurlijk ook helemaal geen ramp of verboden om je lichaam op de sociale media wel te tonen wanneer je geen fotomodel bent. Buikjes, putjes, kuiltjes, rondingen daar waar je een strakke lijn verwacht, toon het maar, wanneer je daar zin in hebt. Het is jouw lichaam, het is jouw Instagram, geen mens hoeft je te volgen als hij die imperfectie niet aankan. Wees trots op wie je bent. Uit jezelf op de manier die je wilt. Niemand, maar dan ook niemand heeft zich te bemoeien met wie je bent en hoe je jezelf aan je volgers tonen wil. Wat ook de reden moge zijn. Go for it!

Jitske, de dochter van radiomaker Peter Van de Veire stond gisteren groot op de site van Het Laatste Nieuws. Om een of andere reden zijn er mensen die daar kritiek op moesten geven. Komaan zeg: wanneer een jongere zichzelf durft te tonen zoals hij of zij is, dan is dat bewonderenswaardig. In het reine zijn met jezelf, ook met je imperfecties, is top. Deze moedige jonge dame werd terecht bejubeld omdat ze op haar sociale media “onthullende” foto’s durft te plaatsen waarop ze niet perfect staat. Enfin, foto’s “zoals ze is”. Dat wil zeggen: met een lichaam dat volgens “de normen” of “het dwingende schoonheidsideaal” van Instagram niet perfect is. Ze toont “schaamteloos haar lichaamscomplexen” zo stond het zelfs in de inleiding.

Nogal wat mensen reageerden gelukkig ook positief. Dat het erg moedig is om dat te doen. Want dat er aan de meeste van ons wel iets schort. En veel mensen zeiden ook: “complexen hoef jij helemaal niet te hebben, jij bent een prachtvrouw, puur natuur, wees trots op jezelf”. Ik vond het allemaal mooi om te zien. De commentaar, bedoel ik. De trots. En ja, de foto’s mochten er ook zijn. Natuurlijk.

Ik vind dat Jitske, en alle andere vrouwen en mannen, en mensen die nog worstelen met hun gender, die zichzelf graag willen tonen “zoals ze echt zijn” dat zeker mogen doen. Ik juich het zelfs toe. Maar, en dat is een nuance die ik tegelijk wil aanbrengen, ik vind ook dat mensen die er volgens de normen wel “perfect” uitzien dat ook gewoon mogen tonen. Die hebben daar toch ook alle recht op, en ze mogen er zelfs hun centen mee verdienen, zoals ik dat bijvoorbeeld ook doe met mijn stem en mijn praatjes.

Er is in mijn ogen niks mis met fotomodellen. Laat ons daar nu toch ook niet flauw over doen: het is ook niet zo onaangenaam om eens iemand met een (volgens de normen) quasi perfect lichaam te zien poseren op de sociale media. We mogen jongeren (en ouderen) natuurlijk nooit wijsmaken dat je er zo moet uitzien om fier te kunnen zijn op jezelf, maar ik stoor er me echt niet aan wanneer het perfecte fotomodel passeert op Instagram. Integendeel. Dat is ook mooi om te zien. En wellicht hebben die jongens en meisjes ook wel een mankementje. Perfectie bestaat niet. Het is maar een plaatje. Maar een fraai.

Waar storen de criticasters zich dan aan? Is de overload aan zogezegd perfecte mensen op Instagram een groot probleem? Maakt het de jongeren zenuwachtig en legt het de druk veel te hoog? Sommige specialisten vinden van wel. Geregeld worden beroemde goed uitziende Instagrammodellen zelfs “ontmaskerd”. De overvloed aan soms erg onnatuurlijke filters die ze gebruiken, de onmogelijke poses die ze aannemen, de apps waarmee ze rimpels, vlekjes, puisten, wijkende haarlijnen en zelfs overtollig vet weg swipen, het zorgt volgens de critici voor een erg onnatuurlijke wereld. En dat zou mensen die geen perfect lichaam hebben een gigantische druk bezorgen. Ik snap de argumenten ergens wel, en de Jitskes van deze wereld zijn dan een verademing.

Maar aan de andere kant is het toch ook geen doodzonde om een beetje flatterend op een foto te willen staan. Sommige mensen gaan voor puur natuur; mijn mama heeft zich bij mijn weten nog nooit geschminkt en is volgens mij een prachtvrouw. Maar als een dame (of meneer) zich opmaken wil en zonder make-up het huis niet uitkomt, laat staan poseert voor een foto, dan is dat voor mij ook prima.

Je mag wat mij betreft zeker werken aan je verpakking. En gebruik je een filter op Instagram, kadreer je een beetje lekker, ga je niet per se voor de dubbele kin, dan is dat toch geen ramp? Mensen kopen toch ook de kleren die hen het meeste flatteren, laten hun haar netjes kappen (of hun kale knikker opblinken), willen toch ook communie- of trouwfoto’s waarop ze staan te stralen. Dus als je er ook op je best probeert op te staan op de sociale media, ga vooral je gang.

Ik denk dat dat de beste boodschap is om mee te geven: wees jezelf. Op welke manier dan ook. Vind je het leuk of nodig om je imperfectie te tonen, ik juich het toe. Te dik of te dun, te donker of te bleek, te krom of te hark, het is allemaal relatief. Wees fier op jezelf. Maar wil je werken aan jezelf en aan je lichaam, voor je gezondheid, of omdat je er gewoon “beter” uit wil zien, dan valt dat ook toe te juichen. En een filtertje mag van mij evengoed. Het is precies wat jezelf wilt. En laat je niet onder druk zetten, door niks of niemand. Uiteindelijk is er maar één iemand aan wie je verantwoording af moet leggen: jezelf.

Maar soit, die perfecte foto’s van mij ga je dus niet te zien krijgen. Maar die imperfecte ook niet. Geen blote buik in beeld dus. Nooit. Sorry. Gewoon omdat ik zelf al een kwarteeuw vecht tegen het vet. Met vallen en opstaan. En dus zal ik mezelf wel op een andere manier tonen. Ik ben niet ontevreden met het lichaam dat ik kreeg van moeder natuur. Ik kan er veel mee doen en het hangt voorlopig nog redelijk goed aan elkaar. Maar het is wel geen topmodel, laat ik het zo zeggen. Ik moet hard werken om het niet te ruim en te breed te laten worden. Dat is niet erg. Ik heb er ook geen complexen over, maar ben er ook niet overdreven fier op. Het is gewoon wat het is. Maar ik hou die tempel van een lichaam dus gewoon voor mezelf. Ook goed toch?