Ik ben helemaal vrolijk opgestaan, na een behoorlijk kort nachtje. Gisteren ben ik nog vlug even heen en weer gevlogen vanuit Barcelona naar Malaga, om in Marbella te gaan DJ’n op het Fête Des Belges, naar aanleiding van onze Nationale Feestdag. In de namiddag had mijn fijne vriend, zanger Christoff mij nog uitgenodigd om bij Sylvie, één van zijn beste vriendinnen, te komen lunchen. Dank je daarvoor, want dat was zeer gezellig op een toplocatie en met fijne mensen! En daarna heb ik dus mogen DJ’n in strandbar Sylt en dat werd een zalige avond, met veel ambiance en uitgelaten landgenoten.

Ook al was de terugvlucht behoorlijk laat (welke vlucht heeft in de zomer van 2022 geen vertraging?) en duurde het nog een flinke tijd voor ik in Barcelona een taxi te pakken kreeg (wat was het midden in de nacht nog druk op de luchthaven,) toch ben ik deze morgen al behoorlijk vroeg wakker geworden zonder wekker, en vooral: met een brede glimlach. Ik ga namelijk… op reis.

Weet je nog dat mijn plannen voor het eerste zomerweekend twee weken geleden compleet in het water zijn gevallen. Een paar dagen voor het weekend ontdekte ik dat ik covid had. Dat was een dikke streep door de rekening, want ik moest dat weekend super veel DJ-sets draaien op grote festivals en een paar trouwfeesten. Dat ik toen alles heb moeten annuleren maakte mij niet echt happy. Ik ben nogal plichtbewust, en ik laat organisatoren en feestvierders niet graag in de steek.

Maar ook mijn plannen de week nadien vielen in het water. Ik zou namelijk aan een gezapig tempo met de auto teruggekomen zijn naar Barcelona om onderweg een tussenstop van een paar nachtjes te maken bij mijn oude studie-vriend (van aan de universiteit in Leuven) Jorge. Die woont in de Gers, tussen Bordeaux en Toulouse, in Condom, en elke zomer ga ik bij hem langs.

Jorge, een geboren Cubaan, is een bijzondere man. Hij is nu halfweg de 70, en toen ik hem dertig jaar geleden leerde kennen heeft hij mij zoveel over het leven geleerd. Hij is een zeer belezen man, die houdt van kunst en architectuur, die lekker kan koken, duizend spannende en boeiende verhalen weet te vertellen, en die een enorme wijnkennis heeft. En een prachtige wijnkelder. Als ik vandaag zo gepassioneerd bezig ben met mijn eigen wijnbedrijf Wijn Ornelis dan is dat omdat Jorge mij de liefde voor wijn heeft geleerd. In Leuven, midden jaren 90.

Het was zo stom dat ik dat bezoek aan Condom moest cancelen, maar Jorge en z’n partner zijn dus al een stukje ouder, en ik wou hen absoluut niet besmetten met covid. Ook al wist ik dat er niet echt een kans meer kwam om deze zomer het tripje naar hen nog in te halen. Dacht ik. Maar plots kwam er een paar dagen geleden wel een opportuniteit. Om beroepsredenen moet mijn partner dit weekend onverwacht terug naar België… dus ik zou weer een paar dagen alleen in Barcelona zijn.

En toen heb ik meteen gezocht naar een betaalbare huurauto, en die vond ik. Jorge bleek nog een behoorlijk lege agenda te hebben… En toen was de beslissing snel genomen. Mijn koffertje is gemaakt en vol goesting spring ik in de auto om de 550 kilometer te rijden, door de Pyreneeën, langs Andorra, om in de late namiddag hopelijk veilig en wel aan te komen bij mijn lieve vrienden, die me aan hun zwembadje met een grote knuffel en een goed glas rosé zullen ontvangen.

Ze zeggen wel eens: na regen komt zonneschijn. Maar het is ook vaak zo. Twee weken geleden zat ik nog wat te treuren, want mijn mooie plannen vielen in het water. En kijk: intussen heb ik een leuke party gedraaid in Marbella, en vandaag ga ik alsnog mijn tripje naar het Zuiden van Frankrijk bij mijn goede vrienden maken. En vermoedelijk ga ik er nu nog extra van genieten, gewoon omdat het nu wel kan, en omdat ik gezond en uitgerust ben. Om maar te zeggen; ik heb er goesting in.

PS: De foto boven dit artikel dateert van een jaar geleden, van mijn vorige bezoekje bij Jorge, en je ziet hoe breed mijn glimlach toen was, die glimlach zul je de komende drie dagen ook zien op al mijn filmpjes en foto’s op Instagram. Je bent gewaarschuwd.