Warme oproep aan de kappers en de restaurateurs …

Wat een vervelende discussie is er nu ontstaan tussen de kappers en de horecamensen. Nadat Matthias De Caluwe van Horeca Vlaanderen liet weten dat alle gesloten sectoren dicht moeten blijven als de horeca op 1 mei niet open kan omdat hij nu gelooft in het “samen uit samen thuis” principe, heeft Febelhair, de kappersfederatie boos gereageerd. Het is niet aan de horeca om de agenda van de versoepelingen te bepalen. De kappers zijn volgens hen onterecht gesloten, “want het is niet bewezen” dat daar de besmettingen gebeuren. Maar het is natuurlijk ook niet bewezen dat die besmettingen vooral op restaurant zouden gebeuren, en al zeker niet op terrassen. En het is makkelijker om een glaasje wijn buiten te serveren dan een kapsel te knippen of kleuren toch…

Eigenlijk is dit een super spijtige discussie die nergens goed voor is. Ik vind dat de virologen hier ook een verantwoordelijkheid dragen. Al van in het begin nemen zij standpunten in over wat eerst dicht en wat eerst open mag. De horeca en de cultuur- en evenementsector zijn de grootste slachtoffers, contactberoepen natuurlijk ook, maar de scholen moeten van de experts zoveel mogelijk openblijven. En het openbaar vervoer blijft ook maar verder rijden, ook al zitten treinen bussen en trams soms overvol. Maar eigenlijk is dat niet de taak van de virologen om die keuzes te maken. Dat moet de overheid doen. Dat is de taak van de politici. Zij moeten beslissen wat wel open kan en wat niet, zij moeten duidelijk communiceren, ondersteunen waar nodig is, en verdorie zorgen dat die vaccinaties sneller gaan. Het is hun politieke verantwoordelijkheid, wij kiezen hen, en kunnen hen straks ook weer wegstemmen als ze er een potje van (blijven) maken.

Ik snap de boosheid van de kappers echt. Maar ook die van de horeca. En ik snap de angst van het zorgpersoneel. Die zitten opnieuw met het water aan de lippen, enkele weken voor de beloofde versoepelingen eraan zouden moeten komen. Ik denk dat de virologen, de politici, de verschillende beroepsfederaties (en zelfs columnisten, bloggers en radiomensen als ik) zich wat voorzichtig op mogen stellen met eisen en beloften. Makkelijk wordt het niet voor de politici om de juiste beslissingen te nemen. Eén ding weet ik zeker: elke kapper zou na z’n lange werkdag graag eens een terrasje kunnen doen, elke restaurateur en ober zou graag met een verzorgd kapsel willen werken om z’n klanten te bedienen, en iedereen in de zorg wil ook wel eens op restaurant gaan zonder een gigantische uitgroei. En iedereen wil ook dat de kinderen naar school kunnen. Kibbelen is eigenlijk nutteloos en veroorzaakt frustraties die niet nodig zijn. Laat ons hopen dat de lente binnenkort redding brengt, dat de vaccinaties echt beginnen werken, en dat de politiek moedige beslissingen durft te nemen.