Wat is er geworden van het dieet van de jaren 90?

Het is de week van de 90s op Joe, en daarom kijk ik graag eens terug naar foodtrends, favoriete gerechten en recepten en leuke foodweetjes van die heerlijke jaren 90.

Weet je nog wat in die tijd het meest bekende diëet was? Inderdaad, dat van de Fransman Michel Montignac. Hij was als kind behoorlijk zwaarlijvig en wou op een wetenschappelijke manier een correct diëet ontwikkelen. Dat werd erg populair door zijn bestseller uit 1996: ‘Ik ben slank want ik eet!’ of ‘De geheimen van onze voeding‘. Het boek werd bijna 20 miljoen keer verkocht, en in de jaren 90 waren massa’s mensen aan het ‘Montignacen’. De wetenschapper overleed trouwens in 2010 op 66-jarige leeftijd. Zijn dochter is tot op vandaag diëtiste.

Wikipedia zegt dit over de in de jaren 90 waanzinnig populaire diëetmethode:

• Het is onnodig om op calorieën te letten: de theorie over gewichtstoename met betrekking tot calorieën is volgens Montignac niet correct.
• Maaltijden moeten evenwichtig zijn, niet per se per maaltijd, maar wel over de hele dag genomen.
• Koolhydraten en vetten moeten niet samen worden gegeten (bijvoorbeeld brood met kaas of witte pasta met roomsaus).
• Het aantal voedingsvezels per maaltijd moet hoog zijn.
• ‘Slechte’ koolhydraten (zoals in suiker, aardappelen en witbrood) moeten worden gemeden, in plaats daarvan moeten ‘goede’ koolhydraten worden gegeten zoals fruit, volkorenproducten en peulvruchten.
• Men moet niet te veel vet eten, en dan vooral ‘goede’ vetten zoals onverzadigde vetten en vetten met omega 3-vetzuren die in vette vis als haring en sardines zitten.

Er kwam later nogal wat kritiek op Montignac zijn methode. Het Nederlandse voedingscentrum verwoordt de kritiek nog het best: “De methode van Montignac is niet goed onderbouwd. Zo is er geen onderzoek dat aantoont dat mensen afvallen door het gescheiden eten van koolhydraten en vetten. Ook is het dieet ingewikkeld. Ter illustratie: een boterham met kaas en een maaltijd met vlees, groenten en aardappelen zijn niet toegestaan. Het gescheiden eten van koolhydraten en vetten is ook praktisch bijna onuitvoerbaar. Zo levert brood zowel koolhydraten als vet. Het bloedsuikergehalte wordt bovendien door nog veel meer factoren beïnvloed.”

Toch waren er ook goede kanten aan het diëet. Namelijk zijn advies om veel groenten, fruit, peulvruchten en volkorenproducten te eten en de hoeveelheid verzadigd vet in de voeding te beperken. Dat is sowieso een goed idee. Maar in z’n geheel genomen was zijn methode misschien toch net iets te eenzijdig. Maar de grote verdienste is wel dat hij ons toen deed nadenken over wat we aten en wat de gevolgen voor onze gezondheid en ons gewicht waren.