We zijn in blijde verwachting…

Mensen die me volgen op de radio weten het al langer. En ik heb het hier ook al eens geschreven toen ik het over de geneugten en gezondheidsvoordelen van wandelen had. Als je iemand bent die net als ik graag en veel eet, dan is veel sporten echt wel nodig. Ik ben al jaren een fanatiek wandelaar, en denk dat ik dat met een viervoetige vriend nog liever ga doen. Ik twijfel nu al een paar jaar om een hond in huis te halen, een wandelcompagnon voor mijn dagelijkse tochten. Wanneer je meer dan 100 kilometer per week wandelt, dan weet je gewoon dat je een actieve hond je beste vriend kan worden, want die gasten doen niks liever dan kilometers aan je zijde lopen.

Er waren wel een paar redenen om het niet te doen. We hebben een oude kat in huis, en dat is onze beste vriend. En Gilbert op gevorderde leeftijd nog laten wennen aan een jonge puppy, we waren toch niet zo zeker dat hij dat wel fijn zou vinden. Nu is hij echt heer en meester in huis, met zo’n snel groeiende peuter in huis wordt het gegarandeerd een stuk drukker. Dat was en is één grote twijfel.

Komt er ook nog eens bij dat we geregeld het weekend en elke vakantie in onze flat in Barcelona doorbrengen. Een hond zo vaak alleen laten kun je eigenlijk niet maken, dat beseffen wij ook wel. Gelukkig hebben we een huishoudster die ontzettend van dieren houdt en die al aangeboden heeft om onze hond dan mee naar huis te nemen. En we hebben ook familie die maar al te graag zou komen dog-sitten. En wie weet gaat onze nieuwe huisgenoot gewoon mee in de auto naar Spanje, wanneer we voor langere periode gaan. Lijkt me zalig. Nu goed, wat de opvoeding de eerste maanden betreft, die kunnen we nu wel zelf doen, naar Barcelona reizen is niet evident in deze corona-tijden. We hebben dus tijd om een nieuwe huisgenoot te ontvangen.

Er zijn vandaag meer redenen waarom we het wel zouden doen dan niet. We houden allebei heel veel van dieren en een hond is al lang onze droom. We hebben er al heel veel over gelezen en ons breed geïnformeerd, en vandaag denken we dat we er (bijna) klaar voor zijn. Sinds we verhuisd zijn naar Lochristi hebben we nu ook een hele grote tuin, met een stukje bos achterin. Een paradijsje voor een actieve hond, dat is wel zeker. Qua ruimte geen gebrek om te ravotten, te ontdekken, en ja, te bewaken ook. Plus ik wandel zoveel (en zeker tijdens de lockdown) dat voldoende lichaamsbeweging echt geen probleem zal zijn. Met andere woorden: we lijken er klaar voor.

En dan de vraag: welke hond nemen we? We willen het liefst een lieve aanhankelijke hond, eentje die lang en veel kan sporten. Een slimme hond ook die goed luistert, die zich binnen kan gedragen, en buiten stevig kan ravotten. Hij moet ook goed om kunnen gaan met kinderen en andere bezoekers. En we willen ook een gezonde hond, broodfok is voor ons uit den boze. En we hebben al een naam in gedachten, maar die verklap ik nog niet.

Ik weet dat mensen ons met aandrang vragen om een hond uit een asiel te adopteren. Dat begrijp ik. Het is zielig hoeveel dieren daar op een baasje wachten. We hebben er lang over gepraat, maar ik ga eerlijk zijn: het is onze allereerste hond, en ook al weet je nooit hoe dat uitdraait, intuïtief hebben we schrik om een hond met een verleden binnen te halen. We moeten zelf nog leren hoe je zo’n dier gaat opvoeden en het risico dat er iets “mismeesterd” is aan zo’n asielhond, lijkt me net iets te groot. Ik kan verkeerd zijn, en ik wil later wel overwegen om een asielhond te adopteren, maar als eerste hond willen we voor een puppy gaan die we met de nodige begeleiding correct en met veel liefde van nul af aan willen opleiden.

Lang lagen labradors en golden retrievers in pole position. Maar een half jaartje geleden vertelden mijn nichtjes Julie en Anna welke hond ze fantastisch vonden: de witte Zwitserse herder. Die zijn zoooo cute zeiden ze. Kijk, wanneer je nichtjes die zelf zooooo cute zijn, dat over een hond zeggen, dan wil je toch eens weten waarover ze praten, en ik ben uitgebreid op zoek gegaan naar informatie over deze witte herder. En beetje bij beetje heeft het ras mijn hart gestolen.

Witte herders zijn een relatief nieuw ras. Het zijn middelgrote honden die heel erg trouw zijn aan het baasje, die slim zijn, en houden van werken. Ze worden soms als geleidehond en therapiehond ingezet. Wandelen doen ze graag. Maar ze kunnen wel soms wat gevoelig zijn. Zoals Geert De Bolster, de bekende honden-gedragstherapeut die we geregeld bellen op Joe, mij gisteren aan de telefoon zei: elke hond is verschillend, heeft ook z’n eigen karakter, je zult de gevoeligheid van de hond moeten leren inschatten om een mooie en correctie band met het dier op te bouwen.

Deze week is bij een correcte fokker een nestje witte Zwitserse herders geboren. Ik had al even contact met die fokker en ik denk en voel dat ze op de juiste manier omgaan met het voortplanten van hun dieren. Ook al hebben we de puppies nog niet gezien, we zijn super benieuwd om heel binnenkort eens op bezoek te gaan, en te kijken of er al dan niet een klik is. We hopen van we natuurlijkl, want we zouden zo ontzettend graag een nieuwe vriend in huis halen. Kortom, het zijn reuze spannende dagen. Als alles goed verloopt, dan loopt er hier begin 2021 een kleine puppy in ons huis en in onze tuin, in ons leven.

Is er iemand die ervaring heeft met dit ras? Positieve of negatieve maakt niet uit. We zijn op dit moment naar witte Zwitserse herders aan het kijken, maar helemaal beslist is het nog niet…