Weg met die “dikke koe”!!!!

Deze week is het week tegen pesten. Een super belangrijke week, want veel te veel jongeren worden vandaag op school nog altijd gepest. Om stomme redenen. Meestal omdat ze een tikje anders zijn dan de rest van de groep. Anders zijn kun je zo makkelijk zijn: dikker of langer, kleiner of dunner, met rood haar of te veel krullen, misschien ben je wat vrouwelijk als jongen of een te stoer meisje volgens anderen. Zelfs te creatief zijn kan zich tegen je keren. “Doe maar normaal” is dan vaak het motto. Maar: wat is normaal?

Ik weet waarover ik praat. Ik heb het zelf namelijk ook meegemaakt. Ik ben als tiener ook geregeld gepest geweest. Ik was dan ook een “speciaal” manneke. Ik schreef poëzie. Ik was elke dag misdienaar. Ik wou de wereld verbeteren en schreef daarover brieven naar wereldleiders. Dat is nogal “raar” wanneer je veertien, vijftien bent. En dat vonden niet alle andere kinderen op school dus even “cool”.

En daarom werd ik wel eens gepest. Er werd geduwd. Getrokken. Ik kreeg soms verwijten naar mijn hoofd. Dat was allemaal niet zo leuk. Maar ik heb het wel allemaal overleefd. En het heeft me gesterkt om altijd voor mijn eigen verhaal te durven gaan. Persoonlijk neem ik de pestkoppen niet al te veel kwalijk. Maar ik besef: ik heb geluk gehad. Ik was al bij al erg mondig en stond stevig in mijn schoenen. Er zijn tieners die kapotgaan aan pesterijen…

Vijf jongeren zijn deze week het gezicht van de campagne tegen pesten van Wat Wat. Ze hebben elk hun eigen specifieke verhaal. Ik vind elk verhaal even boeiend, en pakkend tegelijk. Maar ik wil het getuigenis van Angel er toch even uitlichten op deze blog. Angel is 16 en ze heeft al veel meegemaakt. Ze werd op school al veel gepest omwille van haar gewicht. Ze werd al vaak “dikke koe” genoemd en “dikzak”. En er werd haar gezegd: “pas op dat je niet blijft steken in de deur, want die zal zeker niet breed genoeg zijn.”

In het Laatste Nieuws getuigde Angel dit weekend dat ze op een bepaald moment onverwacht overmeesterd werd door een aantal andere leerlingen. “Ze kenden mij niet, maar ze duwden me wel op de grond. Ze pakten GFT-afval en smeten dat ook op de grond. Klokhuizen, mandarijnenschillen, en ik moest dat opeten. Ik wilde weggaan, maar ik werd gewoon teruggeduwd. Ze staken het zelfs in mijn mond. ‘Als je dik bent, eet je toch alles’ was hun boodschap.”

Afschuwelijk. Ik vind Angel super moedig dat ze op haar zestiende al zo getuigen durft, en haar pesters aanspreekt. En ik steun haar, en alle andere gepeste kinderen èn volwassenen (want soms duurt het pesten verder op de werkvloer) volop. Body shaming is niet OK. Nooit. Niet tegenover bekende mensen, niet tegenover volwassenen, en al zeker niet tegenover tieners.

Te dik of te dun, voor sommige mensen is het altijd aanleiding voor pestgedrag, terwijl iedereen baas is over zijn of haar eigen lichaam of leven. Sommige mensen kunnen er zelfs met de beste wil van de wereld niks aan doen dat ze (wat) te zwaar zijn, of te dun.De medische problematiek van collega’s en medeleerlingen inschatten is bij voorbaat een mislukt idee. En dan nog. Kijk eens in de spiegel, en leer jezelf aanvaarden, dan zul je misschien respect voor een ander krijgen…

Over te zware mensen bestaan zoveel cliché’s en misverstanden. Ik heb zelf ooit best veel overgewicht gehad. En toen heb ik gemerkt dat sommige mensen je dan anders bekijken. “Dikzak” ik ben het vaak genoeg genoemd. Sinds ik magerder ben krijg ik meer respect van mensen. Waarom? Mijn verpakking is verre van perfect, maar ik kan er best mee leven, nu zeker, maar zelfs toen ik 40 kilo meer woog was ik gelukkig.

Geloof me: zelfs de opmerking “dikke mensen zijn gewoon gezellige mensen” kan zelfs een beetje pijn doen. Het stopt je zo duidelijk in een hokje, een hokje waar je niet per se zelf in wil zitten. Het label “gezellig dikkertje” is erg denigrerend. Stop daar gewoon mee. Laat staan dat jongeren van veertien of vijftien verwijten krijgen over hun uiterlijk. Dat kan echt niet! Het kan mensen echt stuk maken.

Stop gewoon met pesten. Wat je zelf nooit wil meemaken, doe je een andere ook niet aan. Dus: weg met die “dikke koe”!