Yes!!! Ik ben net onze frigo in Barcelona even gaan checken!

Sinds de krokusvakantie zijn we niet meer in onze flat in Barcelona geraakt. Logisch, met die domme, lelijke, vervelende corona. We zouden in de paasvakantie gaan, met hemelvaart, nu in het pinksterweekend, en volgende week, want dan is het mijn verjaardag. Jammer maar helaas. Ook al missen we onze lievelingsstad enorm, gezondheid komt op de eerste plaats.

Sinds we de flat hebben in 2013 zijn we er nooit langer dan 5 weken niet geweest. Dus het voelt wel niet zo lekker dat de flat nu al die tijd leegstaat. En we maakten ons vooral zorgen over de inhoud van de frigo. Ik vreesde dat er nog melk, kaas, eieren en andere verse producten inzaten. Maar zeker was ik niet. En we kunnen het niet even snel gaan checken, dat spreekt voor zich.

“Heeft er dan niemand een sleutel?” vroegen veel mensen me, toen ik er over schreef. Het antwoord daarop is niet simpel. Spaanse vrienden van ons hebben wel de sleutels, maar net voor de krokusvakantie is de sleutel van de voordeur veranderd, omdat er een inbraak in ons gebouw was geweest. Luis en Francois, onze beste vrienden in Barcelona, hebben wel de sleutels, maar dus die ene die op de voordeur past niet meer. En op de koop toe mochten zij hun kot niet uit, wekenlang, behalve om eten te shoppen.

Maar sinds kort mogen ze hun flat wel verlaten, en Luis is vanavond dan toch naar ons appartement gegaan. Hij heeft aangebeld bij onze vriendelijke Catalaanse buurvrouw met de vraag of hij het gebouw binnen mocht, en is dan onze flat binnen geraakt. En wij volgden alles live via Facetime. Je zult het misschien belachelijk vinden, maar we zaten wel met een tikkend hartje alles te volgen.

Luis zei alvast dat het niet slecht rook in de flat. Dus dat zat al goed. En tijdens de virtuele rondleiding zagen we zelf ook wel dat alles er prima uitzag. Ik moet zeggen: ik had wel een beetje de krop in de keel. Wat mis ik ons kleine paleisje in Barcelona. Ik was blij om te zien dat we alles in februari piekfijn hadden achtergelaten.

En dan het spannendste: de frigo. Wat ik gevreesd had bleek ook waar te zijn. In onze ijskast zaten nog eieren. Melk. Kaas. Veel verse kruiden ook die nu helemaal zo vers niet meer waren. Maar er kropen geen beesten uit de ijskast, en het rook er ook niet slecht. Zei hij. Hij heeft alle bederfelijke etenswaren er wel uitgehaald. Er stond bijvoorbeeld ook nog een oorlogsvoorraad cola light in de ijskast die begin juni vervalt. Dus die heeft hij ook maar meegenomen. Kortom, de frigo is weer proper. Ik ben niet bang meer voor de volksgezondheid van m’n lieve Catalaanse buren. Enfin, toch niet door giftige walmen die hen zouden kunnen bedwelmen vanonder onze voordeur. Laat ons nu hopen dat ook corona hen niet te pakken krijgt. Maar goed: ik ben wel ontzettend opgelucht. Een pak van m’n hart, dat virtuele bezoekje!

Oh ja, toch nog één ding. Er lag blijkbaar nog een fles Veuve Clicquot in de ijskast. Ik gok dat die nog wel even goed blijft. En er lagen ook nog twee doosjes Royal Belgian Caviar. Die zijn blijkbaar nog goed tot augustus 2020. Eerlijk: ik ga niks overhaasten, geen risico’s nemen of zo, en we zien wel wanneer we veilig weer in ons flatje raken. Maar die eerste avond dat we er terug zijn gaat die fles en één van die blikjes wel zeker open! Ik zweer het u. Ik snak er naar om het leven weer te mogen vieren en te klinken op al het mooie in Barcelona. Is het raar? Neen toch?