Nou nou, wij hebben een bijzondere 24 uur achter de rug. Toen we gisteren om 4 uur in de namiddag na een pittig DJ-weekend naar de luchthaven vertrokken voor onze eerste verre reis in 10 jaar, waren we de gelukkigste mensen van de wereld. 2 weken zouden we op jacht gaan naar goede wijnen in Zuid-Afrika, en intussen veel wandelen, wat lezen en lekker eten. En een beetje detoxen op de sociale media zou ons deugd doen. Af en toe een beetje relaxen in het leven is belangrijk.

Dat werd al spannend toen bleek dat onze vlucht naar Londen van British Airways door het onweer in Londen veel vertraging had. Nu goed, we hadden drie uur om de vlucht naar Kaapstad te halen, dus al te veel zorgen maakten we ons niet. Dat werd wel spannender toen bleek dat we pas tegen kwart voor elf zouden landen, wetende dat onze vlucht naar Kaapstad om 22h25 lokale tijd (dus 23h25) zou vertrekken. Maar goed, we zouden lopen. Toen we bij het landen zagen dat de vlucht naar Kaapstad ook dik een uur vertraging had, waren we opgelucht: we zouden nog op tijd zijn.

Alleen duurde het door de drukte in Heathrow een half uur voor we van boord konden, en wat bleek toen: om elf uur sluit de security en kun je geen connecting flights meer halen ook al stond ons vliegtuig daar nog te wachten. We raakten er op geen manier meer bij. We kregen een tandenborstel en shampoo en een voucher voor een hotel maar dat bleek ook vol te zitten. Dus dachten we: niks aan te doen, we nemen een taxi en gaan Londen in en betalen dan maar zelf een hotel. Makkelijker gezegd dan gedaan, want er stond door alle ellende op Heathrow een rij van honderden mensen op taxi’s te wachten. Lang verhaal kort: om halfvier Belgische tijd waren we in ons hotel.

De hele ochtend hang ik al aan de lijn met British Airways. Er is de komende week geen plek op een vlucht naar Kaapstad beschikbaar, dus willen ze ons terug naar Brussel vliegen en nadien kunnen we kijken of we een vergoeding krijgen voor de gemiste vluchten. Maar al onze hotels zijn geboekt en betaald, al onze afspraken gemaakt, we moeten sowieso die richting uit. As we speak probeer ik de mensen van British te overtuigen om ons nog op de ene beschikbare vlucht te krijgen vanavond. Intussen gaan we dan maar wat wandelen door Londen, en straks iets eten.

Jaja, reizen is altijd een beetje lijden. Vliegen is al lang niet meer plezant. Maar er is niks aan te doen. Het is wat het is. We gaan dus een goed restaurant zoeken in Londen en we zien wel intussen of we nog in Kaapstad geraken binnenkort. Mijn glimlach pakken ze me sowieso niet af en ook niet mijn optimisme. Anders gaan we gewoon morgen of overmorgen naar Barcelona. En hopelijk is er dan begrip bij de hotels in Zuid-Afrika en kunnen we alles cancelen zonder al te veel kosten. Maar één ding is zeker: over Londen vliegen we nooit meer. Niet meer door de security mogen terwijl je vliegtuig gewoon nog een uur staat te wachten is echt ridicuul en zeer frustrerend.