We hebben vier nichtjes en één neefje. Sowieso stuk voor stuk onze oogappels. We zien ze soms wat te weinig door onze overvolle agenda’s, maar we zien ze wel heel erg graag. En we hebben met alle vijf sowieso drie afspraken. Bij hun eerste communie nemen we ze twee dagen mee naar Disneyland Parijs, bij hun plechtige communie een dag of vier naar Barcelona, en als ze achttien worden, en nog met ons mee willen, dan kiezen we samen een verre reis. Willen ze graag New York doen, of Azië, een safari of luilekkeren op een tropisch strand, we kiezen wat zij het leukste vinden, en wat ook een beetje op ons verlanglijstje staat. Julie, die dit jaar zeventien wordt, en de oudste is, is al volop aan het nadenken over waar we volgend jaar heen gaan.

Haar zus Anna, de tweede dochter van mijn broer Arn en zijn vrouw Nathalie, is bijna veertien. Ze deed in principe twee jaar geleden haar plechtige communie, en zou dus in 2020 met ons naar Barcelona gaan, maar toen kwam er covid en werd reizen lange tijd onmogelijk. Maar we hebben haar altijd gezegd: uitstel is geen afstel, en honger is de beste saus. Maar we vonden het wel balen voor Anna. Ze keer er zo naar uit. Voor het eerst vliegen, voor het eerst Spanje, voor het eerst een dag of vijf met ons op reis. Maar goed, het uitstel heeft er wel voor gezorgd dat ze nu een stukje ouder weer is, en dat ze het reisje wellicht nog intenser zal beleven.

Gisteren vierden we nog de 75ste verjaardag van mijn papa, opa André voor de kleinkinderen, en Anna is meteen meegekomen naar Lochristi. Terwijl ik dit schrijf ligt ze wellicht nog wat te snoezen, of op haar Smartphone te tokkelen. Hoe zou je zelf zijn als je veertien bent en helemaal excited om voor het eerst te vliegen en naar de zon te trekken. En ik moet eerlijk zeggen: ik heb er ook ontzettend veel zin in. Vijf jaar geleden, in november 2017 hadden we vier zalige dagen met Julie. En net als haar grotere zus is Anna een super lieve, welopgevoede, en slimme meid. Eentje die zelfs nog een beetje avontuurlijker is wat eten betreft, en echt alles wil proeven, en dat vindt nonkel Sven natuurlijk fantastisch. En verder is ze ook een top atlete. Ze won dit jaar zelfs de Crosscup en werd Vlaams kampioene. Maar de komende dagen moet ze niet gaan trainen. Ze zal genoeg wandelen…

Na vier weken rotslecht weer in Spanje is de lente eindelijk in het land. Niet echt met zeer warme temperaturen, maar warm genoeg om samen van het zonneke te gaan genieten. We hebben zalige restaurants geboekt, tickets gekocht voor de Sagrada Familia, Park Guell en Casa Mila. We gaan het stadion van FC Barcelona bezoeken, en ook naar het pretpark op Tibidabo. En Anna mag met ons uitgebreid gaan shoppen. Kijk, als je dan al twee jaar hebt moeten wachten, dan mag je wel eens uitgebreid verwend worden toch? Straks om half 1 zullen er drie super gelukkige mensen op Brussels Airport het vliegtuig nemen naar Barcelona voor vijf dagen vol nieuwe ervaringen. Ik moet je zeggen: het vooruitzicht maakt me super gelukkig en ik ga net als Anna van elke seconde genieten.