10 dingen die (mij) echt kunnen irriteren aan obers

Ik heb het grootste respect voor mensen die werken in de Horeca. En ik weet zeker dat klanten echt vervelend kunnen zijn. Veeleisend. Ik heb van veel obers al gruwelijke verhalen gehoord over klanten die gewoon gigantisch onbeschoft zijn en hen beschouwen als personeel waar ze mogen op neerkijken. Dat soort klanten verdienen wellicht geen topservice.

Toch zijn er een paar dingetjes die obers misschien ook zelf beter achterwege laten wanneer ze je bedienen. Voor iedereen in de horeca: think about it. En oh ja, als je het er grondig mee oneens bent, let me know. Wie weet ben ik wel een lastige klant. Alhoewel, ik denk het niet…

1. Wegkijken van de tafel terwijl ze je bestelling opnemen

Ik vind het altijd erg lastig wanneer obers duidelijk met duizend en één andere dingen bezig zijn in het restaurant, maar nauwelijks met jou als klant. Dat hun ogen kleven aan die knappe dame drie tafels verder, dat soort dingen. En dat ze dan tijdens het opnemen van de bestelling zoiets hebben van: “kunt u dat nog eens herhalen?” Neen, kunt u alstublieft even opletten, dank u.

2. In discussie gaan wanneer een wijn duidelijk kurksmaak heeft

Ooit eens voorgehad in een toprestaurant. Je moet hier het verhaal maar eens lezen. Afschuwelijk. Je staat zo voor Piet Lul wanneer zo’n sommelier gewoon niet toe wil geven. En het was dan nog in een menu met aangepaste wijnen. Zo’n domme discussie over een glas wijn terwijl we daar honderden euro’s betaalden. Ondanks het lekkere eten ben ik niet van plan daar snel weer te keren. Dom, want die sommelier werkt daar misschien al lang niet meer.

3. Alles op de eigen menukaart fantastisch vinden

Als je goede raad vraagt heb je er niks aan wanneer de ober werkelijk elk gerecht op de kaart “fan-tas-tisch” vindt. Ja zeg. Ik wil niet dat je van voorgerecht tot nagerecht jezelf drie sterren geeft. Ik wil goede raad. Leg me dus gewoon even uit waarom ik welk gerecht zou kunnen nemen. Stel mij wat vragen om aan te voelen waar ik van hou, en doe dan suggesties.

4. Gerechten op de menukaart afkraken

Dat heb je ook wel eens voor. Het is eerlijk hoor, van die ober. Maar soms hoeft dat nu ook niet per se. Dat zo’n man doodleuk zegt: dat zou ik nu niet nemen want dat is eigenlijk niet zo lekker. Hilarisch. Dat geeft mij niet zoveel vertrouwen in de keuken en de kok eigenlijk. Maar soit, dit is minder storend dan het vorige: alles fantastisch vinden.

5. Altijd het duurste suggereren

Je vraagt welke rode wijn het beste zou passen bij een gerecht en je krijgt zonder twijfel het duurste glas aangesmeerd. Idem dito bij de gerechten. Dat voelt een beetje aan als afzetterij. Ik vind het net knap wanneer een sommelier zegt: “dat is nu niet de duurste wijn, maar prijs/kwaliteit vind ik dit ideaal voor dit gerecht. Kijk, dat is scoren!

6. Alle interesse verliezen wanneer je niet voor het duurste gaat

Ooit voorgehad in een sterrenrestaurant in het Zuiden Van Frankrijk. We waren nog twintigers. En we hadden gespaard om naar dat ene bijzondere restaurant te gaan. De voiturier haalde al zijn neus op voor het kevertje waarmee we kwamen aanrijden. Ik vond dat nochtans knap staan naast die cabrio’s, Jaguars en dikke Mercedessen, maar soit.

En toen de ober doorhad dat we voor een eerder bescheiden wijn gingen (die was voor ons toen al echt duur) verloor hij alle interesse in onze tafel. Vond ik zo verschrikkelijk. Ja, aan de tafels naast ons zaten vijftigers wijnen van honderden of zelfs duizenden euro’s te drinken. Maar wij waren toch ook klanten? Enfin, die ene keer. Nooit meer terug geweest. Vergeet ik nooit. Oh ja, het restaurant was Moulin De Mougins. Het was twintig jaar geleden, haha, misschien is alles er intussen veranderd. Maar toch.

7. Geen respect tonen voor je wijn

Hei, lieve ober, ik betaal voor deze wijn he. En ik wil die ook gewoon graag drinken. Ik wil er absoluut niet het tafelkleed mee laten schilderen en al zeker niet mijn broek of zo. Dus giet eens rustig. Dat wilde klotsen in mijn glas, dat hoeft echt niet. En oh ja, ik begrijp de gewoonte dat een topsommelier een klein glaasje voorproeft, om zeker te zijn dat de wijn OK is. Maar je hoeft daarom geen half glas achterover te slaan hé.

8. Duidelijk alle signalen negeren wanneer je ze roept

Een moeilijke natuurlijk. Soms hebben obers het zo ontzettend druk dat ze alle truken van de foor moeten bovenhalen om iedereen tegelijk te bedienen, en de lastige klanten die constant zitten te wenken worden dan wel eens genegeerd. Sommige obers zijn daar echt zo ontzettend getraind in, dat het echt wel wat irritant wordt.

Als je denkt: als ik nu naakt op tafel de Macarena zou gaan dansen terwijl ik luidkeels “ober ik kan niet langer blijven wachten en smachten” zou zingen, zou deze  wegkijker mij nog kunnen blijven negeren, kijk, dan zit er iets fout. Zeker als je merkt dat een andere tafel (met een knappe dame of heer, of één of andere VIP) wel voortdurend gesoigneerd wordt. Niet leuk!

9. Hun hele leven vertellen

Van sommige obers denk je: ja, misschien zouden wij best een pintje met elkaar kunnen gaan drinken, en dan wil ik aan de toog wel eens je hele levensverhaal beluisteren, maar vanavond heb ik andere plannen. Ik zit hier namelijk met mijn partner te eten. Of met goede vrienden. De kunst is om als ober gewoon wat aan te voelen hoe ver je klanten willen gaan in een gezellige babbel. Ik vind het zelf best fijn om wat te kletsen maar er zijn grenzen.

10. Afruimen voor alle borden leeg zijn

Hoe vaak gebeurt dat niet? Het ergste is natuurlijk wanneer je bord wordt afgeruimd wanneer je zelf nog aan het eten bent. Hei dude, wat gebeurt er, is dat hier de regel van “je mag maar 80% van je bord leegeten of wat?” Maar ik vind het ook gewoon niet OK wanneer de reeds lege borden van tafelgenoten alvast worden meegenomen, terwijl andere gasten nog lekker zitten te eten. Alsof er een prikklok op je diner staat ingesteld. Niet fijn!