Discussie over nultolerantie wakkert weer aan
Nu de voorzitter van het Vlaams parlement Kris Van Dijck door het stof kruipen moet omdat hij in dronken toestand een ongeval heeft veroorzaakt, roepen steeds meer stemmen luid om een absolute nultolerantie in het verkeer. Wil je achter het stuur van de wagen kruipen, dan drink je niks, nul, nada, dat is hun principe.
Ik stuurde deze tweet daarover: “Dronken rijden is zonder meer fout. Maar nultolerantie als antwoord eisen voor alle chauffeurs omdat een (bekend) individu een fout maakt, voelt aan als de ganse klas straffen omdat er iemand heeft gespiekt. Dat vond ik als kind niet rechtvaardig en vandaag nog niet.”
De reacties logen er weer niet om. Net als in de discussie “Heb ik een alcoholprobleem” krijg ik veel kwade antwoorden. Mensen die vinden dat ik pleit voor dronken rijden. Ik vind het pertinent onjuist om mij daarvan te beschuldigen. In het verleden heb ik in alle columns en tweets over dit onderwerp duidelijk gemaakt dat ik tegen dronken rijden ben. Ik ben nog nooit betrapt op dronken rijden, terwijl ik elk jaar zeker tien keer gecontroleerd word. Logisch, want ik rijd vaak in de late uurtjes.
Ik snap de discussie over nultolerantie wel. Ik snap dat het voor sommige mensen handiger is om te weten dat ze niks mogen drinken, dan dat ze één of twee glaasjes drinken, omdat het er dan sowieso meer worden. Nultolerantie zou het voordeel hebben van de duidelijkheid. Wie achter het stuur wil kruipen, drinkt niet. Punt uit. Het herleidt de risico’s tot nul. Dat klinkt mooi maar is dat ook zo? Wie zich niet laat tegenhouden door de huidige (iets soepelere) regels, zal dat wellicht ook niet doen door strengere regels. Er zullen altijd mensen zijn die de regels aan hun laars lappen. Die moeten gepast gestraft worden, of ze nu parlementsvoorzitter, huisvrouw, bekende voetballer, arbeider of radiopresentator zijn.
Alle risico’s uitsluiten is sowieso een utopie. Vermoeidheid, het gebruik van medicijnen, stress, het gebruik van smartphones in de auto en onaangepaste snelheid zullen ook altijd een rol spelen. Om een vergelijking te maken met de snelheidsregels, pas wanneer je nul kilometer per uur rijdt kun je geen ongeval meer veroorzaken. Bij dertig kilometer per uur minder dan bij 70 dan bij 120 dan bij 150, dat spreekt voor zich. Maar risico’s uitsluiten kunnen we nooit. Het klinkt kort door de bocht, maar het is wel de realiteit.
Blijft het feit dat ik het niet OK vind om de normen te verlagen, omdat bepaalde mensen er zich niet aan kunnen houden. Je moet correcte regels correct toepassen. Ik heb het geluk dat ik altijd wel een oplossing heb om niet te moeten rijden wanneer ik bij een diner een glas drinken wil. Ik neem een taxi, blijf slapen, boek al eens een chauffeur voor lange vermoeiende avonden, of mijn partner is BOB.
En als ik zelf moet rijden hou ik het echt bij een minieme hoeveelheid alcohol of ik drink absoluut niks. Maar mensen die zich perfect aan de bestaande regels houden nu verbieden om dat ene pintje te drinken op een barbecue, of dat ene glas champagne op een receptie als ze in de wagen willen stappen, vind ik niet het juiste antwoord. Maar dat is mijn mening, for what it’s worth. Als de politici beslissen om die regels te veranderen, zal ik me met veel gemak aan die nultolerantie houden.
Reacties