Er is één smaak die ik echt niet lust!

Als mensen mij vragen of ik alles lust, dan zeg ik altijd: ja hoor. Ik ben echt een alles-eter. Als kind was ik niet gek op rode kool, en het is nog steeds niet mijn favoriete groente, maar ik eet het intussen wel. Er staat nu zelfs een lekker recept met rode kool op Would Be Chef. Maar eigenlijk ben ik van het principe dat je (bijna) alles moet proeven voor je echt weet of je het lust of niet. En ik lust dan echt de meeste dingen wel hoor.

Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik geen grote fan ben van bitters. Een pompelmoes zul je me niet zien eten. Een bittere gin? Niet mijn ding. Met Martini en Vermouth, wat zeer populair is in Spanje, kun je me geen groot plezier doen. Het is mij te hard, te scherp, het komt een beetje onvriendelijk bij me binnen. Ik zal het allemaal wel naar binnen spelen als het mij wordt voorgeschoteld, en zeker in een restaurant in een menu of zo, maar blij word ik er niet van.

Daarom vond ik het zo ontzettend fijn en slim ook dat in het fantastische restaurant Disfrutar in Barcelona (twee sterren en het negende beste restaurant ter wereld) ze mij vorige week niet enkel vroegen: “zijn er zaken waar je allergisch aan bent?” maar ook “zijn er smaken die je niet zo lekker vindt?”. Dat is eigenlijk best bijzonder. Dat de keuken zich aanpast aan allergieën is nog logisch, maar dat ze zelfs rekening houden met je smaak is bij mijn weten uniek. Ze geven zichzelf daardoor enkel extra werk natuurlijk.

Maar goed, ze vroegen ge wel, dus ik zei zonder verpinken “ik ben niet gek van te sterke bitters”. En weet je wat? Enkele hapjes en gerechtjes die ik kreeg waren anders dan die van mijn wederhelft, bij wie de bitters wel in de smaak vallen. OK, in Disfrutar krijg je een heleboel piepkleine gerechtjes, allemaal uniek en bijzonder, en niet elke tafel krijgt ze in dezelfde volgorde, dus ze hebben wel wat mogelijkheden om dingen aan te passen, maar dat ze zelfs rekening houden met een aversie voor bitters vind ik fantastisch en slim. Het zorgt voor meer organisatie in de keuken, maar het zorgt er vooral voor dat je als klant met een nog beter gevoel de tafel verlaat, want je vond alles lekker.

Of alle restaurateurs zich nu moeten aanpassen en niet enkel naar allergieën vragen, maar ook naar goestingskes, ik denk het niet. Is waarschijnlijk voor de meeste ook gewoon niet te doen en te complex om met iedereen zijn smaakvoorkeur rekening te houden, en zeker niet in een uitgebreid menu. Anderzijds: als het een restaurateur wel lukt, dan biedt hij zijn klanten een super goede service en zorgt hij voor de ultieme eetervaring. Dus als het binnen je concept en je organisatie past, beste chef, waarom dan toch niet proberen?