Mijn zondag is gewoon al fantastisch gestart

Goedemorgen iedereen! Ik voel mij echt fantastisch vanmorgen. Er is nochtans niks spectaculairs gebeurd, en toch voel ik me alsof ik op wolkjes loop. Ik was sowieso vroeg wakker. Rond half zes al. Dat is niet uitzonderlijk voor mij in het weekend. Maar ik dacht wel : het is zondag, ik draai me nog eens heel even om. Dat is ook gelukt. Pas tien voor zes heb ik m’n ogen definitief opengedaan. Ik had geslapen als een roos, of als een baby, of hoe zeg je dat?

Vervolgens ben ik stilletjes de trap afgewandeld, heb ik de rolluiken en de gordijnen geopend, en ook de achterdeur naar de tuin die als gek de lente aan het vieren is. De vogeltjes waren een concert aan het geven. Er staan bloemen in alle hoeken van de tuin. En in m’n kamerjas ben ik een kleine wandeling gaan maken in onze tuin. Vooral in het bosgedeelte was het volop feest. M’n longen vulden zich met frisse lucht, en ik dacht: deze dag kan ik aan.

Straks komen er twee goede vrienden eten op ons terras, en ik heb gisteren al uitgebreid voor deze gekookt, alleen het dessert moest ik nog halen, bij de bakker. Maar terwijl ik wat klassieke muziek opzette, ik hou van barok op zondagochtend zag ik in de keuken nog mooie lekkere appeltjes liggen in de fruitmand. Ze waren al goed rijp. Bijna te rijp. En ik dacht: ik ben dan toch vroeg wakker, laat ik gewoon nog eens die heerlijke appeltaart van mijn mama maken.

Ze staat nu in de oven en de keuken geurt naar de heerlijkste zoete smaken uit mijn jeugd. Een beter dessert kun je in dit huis nauwelijks krijgen. Straks, wanneer de taart uit de oven is, trek ik mijn wandelschoenen aan en ga ik tien kilometer stappen. Ondertussen kan ik tussen 9 en 10 luisteren naar “De Toestand Is Ernstig Maar Niet Hopeloos” op Radio 1 waarin ik een column voorlees. Daarna haal ik verse bloemetjes voor op tafel, en tegen half één komen de gasten.

Terwijl ik dit schrijf besef ik: dit wordt een zondag uit de duizend, koken, bakken, bloemen in huis, mooie muziek op, vogeltjes die fluiten, vrienden op ons terras, wijntjes erbij. Wat kan het leven toch mooi zijn, als jet maar wil zien… Ik wens u allen ook een prachtige zondag toe. Misschien ook wel met de appeltaart van mijn mama. Super makkelijk te maken, en vooral bestaand uit geluk.