Nog restaurants om te vermijden…

Gisteren schreef ik een artikel over een restaurant waar ik nooit meer wil komen, omdat de bazin op een zeer opdringerige manier een fooi van ons probeerde af te troggelen. Ik waarschuwde jullie ook om nooit meer naar die plek te gaan. Omdat het volgens mij een typische “tourist trap” is geworden: middelmatig eten, behoorlijk prijzig voor wat je krijgt, en een belabberde service. Het artikel werd massaal gelezen. Niet dat ze er zich in het restaurant veel van zullen aantrekken, het zit altijd bomvol, maar toch, ik ben blij dat ik jullie gewaarschuwd heb. Je kunt niet enkel in superlatieven schrijven over elk restaurant dat je bezoekt. Als het echt niet OK is, dan moet je dat ook durven zeggen, toch?

Ik kreeg dan ook massa’s reacties. En wat blijkt: zeker in de zomervakantie, zeker in de eerder toeristische buurten, zijn dat soort praktijken schering en inslag. Ik kreeg dezelfde verhalen over restaurants rond de Ramblas, de Sagrada Familia en in de haven in Barcelona. Maar ook uit Madrid, Parijs, Rome en Milaan kwamen er verhalen over dergelijke praktijken. En ja, ook over restaurants aan de Belgische kust, en in sommige grote steden. Ik moet voorzichtig zijn om hier een schandpaal of tweede tripadvisor te worden. Ik schrijf in principe over mijn eigen ervaringen, maar deze reacties wilde ik toch even delen. De waarschuwende, maar ook de kritische reacties op mijn artikel van gisteren, want die waren er ook wel.

Beau Poncelet schreef “Herkenbare situatie. Ook aan de hand gehad in Barcelona tijdens de schoolreis van het zesde middelbaar, en wij hebben toen ook niet toegegeven.” Kurt zei “Er staan heel veel klachten op de website van Boca Grande over arrogant personeel. Bedankt voor de tip!” Karel Bauwens zei “tips geven in Spanje is NOOIT ingeburgerd geweest. Je geeft als je wil maar het moet niet en men verwacht het in principe niet.” En nog verschillende andere mensen zeggen: “Zet de vertaling van je tekst maar op Tripadvisor, dat zal meer effect hebben dan een artikel op je blog. Restaurants met zo’n onbeschoft gedrag ten opzichte van klanten, daar mag je ons en andere echt wel voor waarschuwen.”

Kristof Vandersteen had iets soortgelijks voor in Trento “in een gewoon restaurantje gaan eten, we krijgen de rekening, staat daar vijf keer 2 euro op voor brood en olijfolie.” Corina ergerde zich ook op reis: “In Straatsburg Sven moesten we 30 cent extra betalen voor een schijfje citroen in een glas Perrier. Stond niet op de kaart vermeld dat daar extra voor moest betaald worden, nochtans 3,90 euro voor een Perrier is meer dan genoeg. Werd dus 4,20 euro. Toeristen zijn makkelijke slachtoffers…” Martin Bakker: “Jaren terug in Parijs vroegen ze aan Montmartre voor 2 cola’s 17 euro.” Annie zegt: “In Venetië gebeuren dit soort toestanden in bijna elk restaurant. Een reden voor mij om er nooit meer heen te gaan.”

En dan is er nog de discussie over tips geven. Nancy schreef: “Wij geven nooit een tip, waarom niet ? Mijn man werkt al 40 jaar als kok en nooit gaat de tip nr de keuken, enkel nr de obers of zelfs enkel nr de baas als je met een kaart betaald, en tenslotte word overal “de service” al meegerekend !” En Etienne zei: “Dat verhaal, dat je bepaalde beroepsgroepen een tip moet geven, altijd al bizar gevonden. Iemand die u drinken brengt wel en de juffrouw die achter de kassa zit in de supermarkt niet?”

Toch was er ook wat (milde) kritiek op het feit dat ik hier zo’n groot artikel over schreef. Petra stuurde: “Sorry Sven, maar ik vind je nu echt wel heel erg kritisch. De rest van het personeel kan er niet aan doen dat die dame wat opdringerig was. Maar hier zo’n epistel over schrijven is er los over. Zeg dat in het restaurant dat je haar aanpak niet waardeert, maar nu voor je tienduizenden volgers roepen: kom hier nooit meer, neen dat lijkt wat op machtsmisbruik. Ik ben fan van je Sven, maar je moet niet zo natrappen.” Willem schreef iets soortgelijks “Meneer Ornelis, iedereen verdient een tweede kans. Ik heb je ook al eens een dikke flater horen maken op de radio, maar ik blijf luisteren, want de volgende dag zeg je weer toffe dingen. Wees eens wat minder hard voor anderen aub.”

En Gilles stuurde dit op Facebook: Beste Sven, Ik werk zelf in de horeca, en ik begrijp jou zeer zeker.
Dergelijk gedrag is volkomen afkeurenswaardig. Dit is schandelijk. Deze dame heeft veel kapot gemaakt. Maar tegelijk werken daar waarschijnlijk ook heel veel lieden met de allerbeste bedoelingen die hun maandloon loeihard nodig hebben. En dat doet me wel eens terugkeren naar zaken die ik eenmalig verfoei. We moeten kritisch blijven, absoluut. Maar in plaats van de rug te keren, verkies ik in dergelijk geval te vragen naar de contactgegevens van de uitbater of eigenaar: je moet eens zien hoe dat werkt! Rollende ogen, excuses, verzachtende omstandigheden, fake glimlach… je krijgt het plots allemaal! Te laat, denk ik dan. Maar ik keer zeker terug. Daarenboven heeft eenieder recht op herkansing, toch? Ikzelf ben fan van dit restaurant: niet zozeer omwille van de kwaliteit in het bord of het lachende personeel, wel omwille van het aparte totaal concept. Maar nogmaals, wat zij deed, kan geenszins door de beugel. En daarin steun ik jou. Zij heeft jullie avond vergald. Maar misschien hebben anderen wel keihard hun best voor jullie gedaan… Hopelijk neem je mijn woorden me niet kwalijk. Met genegen groet, Gilles Devos.”

Kijk, ik heb massa’s respect voor mensen in de horeca. Ik snap de opmerking van Gilles ook wel. Maar ik schrijf vaak hele positieve artikels op deze blog. Wanneer ik een restaurant maar zozo vind, dan beslis ik meestal om er geen artikel over te schrijven, gewoon omdat het makkelijk kappen is vanop een blog op mensen die hun best doen. Maar jullie waarschuwen voor plekken waar het echt fout is gegaan zal ik toch blijven doen. Het is ook maar één mening. Maar ik zal die wel blijven uiten. Sorry he vrienden.