Voor je begint te lezen: de foto hierboven komt uit december, en werd genomen in het Christmas House van Joe. Toen was er nog geen corona en mochten we op minder dan anderhalve meter van elkaar gaan staan om een foto te maken. Dat zouden we vandaag niet meer doen.

Ik ga nu wellicht een onpopulaire mening verkondigen, maar lees toch maar even door. Misschien ben je het uiteindelijk wel een beetje met me eens. Misschien zeg je aan het einde van dit stuk dat ik er niks van begrijp, dat ik een slijmbal ben of een zwakkeling. Dat kan. Dat mag. Iedereen zijn mening. Maar ik zeg je heel oprecht: onze overheid heeft tot nu toe prima gereageerd op deze corona-crisis. Laat me even uitleggen waarom ik dat echt denk.

Vandaag is het land in halve lockdown en veel mensen zijn daarom erg lastig op de regering. Velen hebben moeite met de strenge maatregelen die nu van boven af worden opgelegd en die onze vrijheid lelijk beknotten. Ze proberen de regeltjes te omzeilen. Ze vierden feestjes tot het laatste moment. Ze staan voor de winkels in lange rijen, dicht bij elkaar en hamsteren terwijl dat niet nodig is. Het wc-papier opkopen is een stille daad van protest, van angst ook. Sommige mensen morren. Hun favoriete clubs voetballen niet. De Ronde Van Vlaanderen wordt wellicht afgelast. Het EK voetbal komt in het gedrang. Winkels moeten dicht in het weekend. Zaken dreigen failliet te gaan. Het is een ramp. En volgens sommigen een schande.

Bij anderen is het dan weer omgekeerd, zij zijn kwaad omdat het “too little, too late” is. Ze kunnen maar niet begrijpen dat de overheid zo laat heeft ingegrepen, met dit soort draconische maatregelen, nadat ze in Italië toch hebben gezien hoe verwoestend het coronavirus te keer kan gaan. Ze eisen nu dat alles dichtgaat. De scholen echt helemaal op slot. Alle winkels dicht, behalve de voedingswinkels. Ze vragen dat niemand nog z’n dorp zou mogen verlaten voor geen enkele niet levens-noodzakelijke activiteit. Ze vinden het beleid van de overheid een ramp. Een schande.

Nogmaals, iedereen zijn mening, maar ik vind dat echt niet. Ik vind dat onze overheid echt goed reageert op deze crisis. En dat klinkt raar uit de mond van iemand die regeltjes haat, die z’n vrijheid levensnoodzakelijk vindt, die soms een beetje reactionair durft uit de hoek te komen, en die het er eerlijk gezegd heel moeilijk mee heeft wanneer een niet-verkozen premier in slecht Nederlands mij de les komt spellen. Zo iemand ben ik. Eigenzinnig. Koppig. Soms een beetje contrair. Het zit wat in mijn DNA vrees ik, of in het Vlaamse drinkwater. Vandaag niet. Integendeel.

Vandaag gaat het namelijk over iets levensbelangrijks: over onze gezondheid. Iets belangrijkers bestaat er gewoon niet. Ja, vrijheid is ontzettend belangrijk, de economie is zeer belangrijk, je kunnen ontspannen is ook belangrijk. Maar als je niet gezond bent, of als de mensen om je heen ziek zijn, lijden, en dreigen te sterven, dan moet je alles toch eens in een ander perspectief proberen te zien. Dan moet je gewoon luisteren naar de overheid, en hopen dat ze de juiste beslissingen nemen. En dat doen ze tot nu toe wel, vind ik.

Ik vind trouwens niet dat de overheid te laat beslissingen heeft genomen. Bij de eerste berichten over corona hebben wij allemaal de schouders opgehaald, mopjes gemaakt, en vrolijk verder geleefd. Ik was een klein beetje lastig dat ik mijn geplande en betaalde tripje met vrienden naar Noord-Italië in de krokusvakantie heb moeten cancelen. Enfin lastig, ik heb daar niet echt over geklaagd. Het was toen ook nog niet echt verboden, we hebben dat gewoon zelf beslist. Omdat we geen risico’s wilden nemen, en we berichten kregen uit Milaan en Verona dat het echt niet slim was om toen naar daar te reizen. Maar het voelde uiteraard wel een beetje ambetant. Ik had zo uitgekeken naar dat tripje. En ik dacht stiekem ook: zijn ze nu niet een beetje aan het overdrijven. Vakantie(tje) die in het water vallen, dat is niet leuk. Maar het moest gewoon effe zo, voelde ik. En als je hoort dat virus echt door vakantiegangers uit Noord-Italië is binnengebracht, ben ik zo blij dat we toen die vakantie hebben afgezegd.

Maar geef toe, in het begin lachten we het allemaal nog een beetje weg (en er zijn mensen die dat tot op vandaag doen). Het zou allemaal wel zo’n vaart niet lopen, het was weer iets typisch Chinees en wij zouden er wel aan ontsnappen. Maar toen al waarschuwden virologen, dokters, en op een rustige manier ook onze politici voor de gevaren van het coronavirus. Dat ging geleidelijk, ik weet het, maar het gebeurde wel. Er was inderdaad nog geen lockdown en reizen werden nog niet verboden. Je kunt een land ook niet plat leggen wanneer er nog geen corona-besmettingen op het grondgebied zijn. Je neemt zo’n beslissingen weloverwogen. En op het juiste moment.

Ik kan je verzekeren, van zodra de toon ernstiger werd en er beetje bij beetje over maatregelen werd gesproken, kwam er ook heel veel kritiek op de regering. Dat de politici paniekzaaiers waren, en dat ze ons probeerden te beknotten, dat dit een manier was om andere problemen weg te moffelen. Ik heb het allemaal gelezen, op sociale media, en vele reacties van lezers van mijn blog en van luisteraars van onze ochtendshow gingen ook echt die richting uit. Ik kon die reacties ook begrijpen, ik krijg ook niet zo graag regeltjes opgelegd. Ik ben groot genoeg om zelf wel te beslissen welke risico’s ik neem. En ik dacht ook: het is maar een griepje. Maar er werd wel gecommuniceerd.

De bevoegde ministers, en ja het zijn er veel in dit land, maar daar gaan we nu even niet over zagen, hebben voortdurend overleg gepleegd met wetenschappers, virologen, mensen die hun vakgebied door en door kennen. En uit alles blijkt dat ze de voorbije weken hun wijze raad voortdurend hebben opgevolgd. Toen het virus nog niet echt in ons land was hebben ze ons vooral gewaarschuwd. Ze hebben ons gesensibiliseerd, terecht bezorgd gemaakt zeg maar, waardoor we beetje bij beetje anders gingen leven.

We wasten ons handen al vaker. We leerden beetje bij beetje dat we ook geen handen of zoenen meer moesten geven, hoe onwennig dat in het begin ook was, met al dat vreemde voetje-getik en dat rare elleboog-gestoot. Mensen die intussen ziek uit China terugkwamen werden geïsoleerd.  En nu het virus echt aan het oprukken is hebben ze deze super vervelende ‘halve” lockdown geïnstalleerd. Precies zoals de wetenschappers dat wilden. Nog net op tijd, maar ook niet te vroeg. Denk ik. Denken de meeste wetenschappers ook.

Het virus verdwijnt niet zomaar. Het zal ons volgens de experts nog een flinke tijd het leven lastig maken. En het is pas doordat genoeg mensen het (hopelijk in een milde vorm) hebben gekregen dat er voor een stuk immuniteit onder de bevolking zal ontstaan. De maatregelen van vandaag zijn er daarom op gericht om het virus zo goed als mogelijk te vertragen. Zodat de ziekenhuizen de toevloed van ernstig zieke patiënten aan zouden kunnen en hen de allerbeste zorgen kunnen toegediend worden. Het is dus het uitspreiden van het virus in de tijd dat men nu aan het doen is.

In Italië is dat voor een stuk mislukt, en nu moeten doodvermoeide dokters daar beslissen welke patiënten ze willen redden en welke ze moeten opgeven. Er zijn geen bedden genoeg, er is geen beademingsapparatuur voldoende. Dat is gruwelijk. Het zullen je ouders maar eens zijn die daar liggen te sterven, of je grootouders, je zieke buurvrouw. Dat moeten we dus te allen tijde vermijden. De maatregelen van vandaag zijn er sowieso om de zwaksten en de oudere mensen te beschermen. Dat is noodzakelijk, want zij zijn de grootste slachtoffers. Zij lopen het meeste risico door deze erge ziekte en maken zoveel meer kans om eraan te overlijden.

Intussen wordt er koortsachtig (sorry voor het woord) gewerkt aan medicijnen en vaccins. Daar komen nu al voorzichtig positieve berichten. Links en rechts zouden er al resultaten worden geboekt. Een vaccin op de markt brengen, dat zal nog wel even duren, maar de eerste middelen die de ziekte zouden kunnen verzachten en bestrijden zouden er misschien al veel sneller kunnen zijn. Dat het virus in China intussen over z’n piek heen is, en we er mogen misschien ook vanuit gaan dat de zomer ook de vijand is van dit rotvirus, mag ons misschien een tikje hoopvol stemmen. Een extra reden om met strenge maatregelen de verspreiding van het virus zo lang en zo goed mogelijk te vertragen.

De overheid doet er intussen alles aan om sereen te communiceren. Ze lopen op een slappe koord. Ze mogen geen paniek veroorzaken. Maar ze moeten ook duidelijk maken dat de situatie bijzonder ernstig is. Ze moeten de aanbevelingen van de wetenschappers (die het trouwens ook niet altijd eens zijn met elkaar) nauwgezet opvolgen, en intussen zorgen dat mensen nog kunnen eten, leven, werken.

Misschien komen er volgende week nog strengere maatregelen. Misschien duurt deze situatie nog tot eind april. Of half mei. En de schooltermen, de economie, de redding van zoveel sectoren, het sociale bloedbad dat nu veroorzaakt wordt, die zorgen komen er ook nog aan. Ook daarmee moeten ze nu al bezig zijn. Want na deze zware strijd zullen we met z’n allen moeten herstellen, recupereren, gezond worden op elk vlak. Niet makkelijk in een land met zoveel andere problemen en uitdagingen.

Ik vind oprecht dat onze ministers dat alles op dit moment behoorlijk goed aan het doen zijn. Elke vogel zingt zoals hij gebekt is, en de stijl van communiceren ach ja, daar kun je uiteraard vragen bij stellen. Ik vind het persoonlijk niet zo erg wanneer een minister van volksgezondheid “blijf in uw kot” zegt. Het is een taal die iedereen begrijpt, het feit dat er met die opvallende quote al liedjes gemaakt worden, en dat er dansjes op “blijf in uw kot” op Tik Tok verschijnen, wil zeggen dat de uitspraak is binnengekomen, bij alle lagen van de bevolking. “Blijf in uw kot” wil zeggen: probeer te nauw sociaal contact te vermijden. Dat heeft iedereen nu wel begrepen zeker? Daarnaast communiceert mevrouw De Block voortdurend in de pers, ze legt de situatie uit met cijfers en feiten. Ze spreek ook een stuk ernstiger nu de situatie zelf ook veel ernstiger is geworden en daar dus ook om vraagt. Ze doet dat volgens mij uitstekend. Ik vertrouw haar wel.

Ook de andere politici, de ministers, de eerste minister, de ministers-presidenten van de deelregeringen, en zelfs de politici van de oppositie klinken verrassend eensgezind. Jan Jambon die vraagt, eist zelfs, dat er federaal wordt opgetreden, het is du jamais vu. Het bewijst dat uitzonderlijke omstandigheden speciale maatregelen en eensgezindheid vragen. Ook de leiders van de oppositie, aan linker- en rechterzijde nemen hun verantwoordelijkheid en communiceren duidelijk samen met de overheid. Zo hoort het ook in crisistijden. Misschien komt er zelfs een noodregering, ik mag het hopen. En wie daarvan de premier is kan me niet zoveel schelen, als het maar een bekwaam iemand is die de troepen bijeen kan houden en in beide landsgedeelten aanvaard wordt.

Sommigen gebruiken dit momentum nu om dezelfde eensgezindheid te eisen over die andere rampen die op ons af komen, het milieu en het gigantische gat in onze begroting. Ik kan ze snappen. Er valt veel voor te zeggen. Maar, dat zal ongetwijfeld ook met veel gekibbel gepaard gaan, politici blijven politici, en hebben verschillende meningen en opinies, dus laat ons het nu toch maar eerst even over corona hebben, de rest volgt later wel. We moeten die afschuwelijke ziekte eerst samen klein zien te krijgen.

Er moet me trouwens nog iets van het hart: tussen de klagers over de politiek zitten er nu ook een pak mensen die hun voeten vegen aan de regels. Veel van de lezers van m’n blog zijn levensgenieters die houden van lekker eten en drinken, van feestjes met vrienden. Maar ik vraag jullie, ik smeek jullie bijna: schrap die feestjes helemaal. Probeer elk onnodig sociaal contact tot een minimum te herleiden voor alles verplicht helemaal op slot gaat. Waarom moeten jullie nu per se met tien mensen aan tafel gaan zitten thuis, het risico dat mensen op deze homeparty’s besmet raken is even groot dan als ze op restaurant gaan. Doe het niet! Onze regering speelt geen spelletje, ze proberen het je niet lastig te maken, ze doen er alles aan om deze ziekte kleine te houden. Neem uw verantwoordelijkheid. Heb een beetje burgerzin. Na deze ellende gaan we hopelijk nog veel kunnen feesten en bij elkaar gaan dineren en pintjes drinken. Hopelijk gaan er intussen niet teveel vrienden en familieleden gestorven zijn aan corona.

Klagen over onze politici, we zijn daar zo verdomd goed in. En weet je? Vaak is het gewoon ook terecht. Al hun geruzie en hun vaak stomme spelletjes werken mij ook op de zenuwen. Maar wanneer ze het relatief goed doen, zoals nu, dan moeten we het ook durven zeggen. Het zijn onze vertegenwoordigers, ze moeten ons goed leiden en zorgen dat we gezond blijven. Dat zijn ze nu echt wel aan het proberen. Ik hoop dat ze de kracht, de energie en de gezondheid houden om te blijven sensibiliseren, optreden, en desnoods nog noodzakelijke strengere maatregelen nemen.

Gaan er fouten gemaakt worden? Wellicht. Ik hoop zo weinig mogelijk. Maar dat gaan we pas over een paar maanden weten, misschien pas over een paar jaar. Maar ze laten zich wel leiden door dokters en wetenschappers. Dus ze doen wat ze moeten doen. Laat ons dat als burgers dan ook doen. Laat ons nu luisteren naar wat ze zeggen, hun raad opvolgen, ons aan de regels houden, rustig blijven, alle onnodige sociale contact schrappen, en hopen dat onze politici nu niet in politieke spelletjes vervallen. Iedereen samen tegen corona, tous ensemble!