Eén van de mooiste etentjes van het jaar!

Vanavond wordt een echt topavondje, dat weet ik zeker. Een paar weken voor de zomervakantie was ik erbij in Brugge toen Joachim Boudens en Gert De Mangeleer hun zomerse pop-up restaurant Bar Bulot voorstelden. Het was een heerlijke zomerse avond, Buscemi speelde de perfecte muziek, en het eten was zoals ik dat verwacht had van deze twee heren en hun team: superlekker. Bar Bulot is een restaurant waar verse vis en schaaldieren de enige hoofdrol spelen. Geen frietjes of aardappelen, geen vlees. Enkel het allerbeste uit de zee, op een (h)eerlijke manier bereid. We dronken er de zalige champagne van Billecart-Salmon bij. Kortom een avond om nooit te vergeten, en meer nog: om nog eens over te doen. En vanavond ga ik dat doen.

Het bijzondere vanavond is dat ik ga dineren met mijn liefste mama Anny. Etentjes met mijn ouders, bij ons thuis, bij hen thuis, of op restaurant, doen we wel vaker. Maar één keer per jaar ga ik met mijn mama alleen op restaurant. En dat is meestal in deze periode. Zoals ik eerder deze week al schreef is mijn papa op dit moment voor z’n vrijwilligerswerk in een schooltje ver weg in India. En dat is voor mij de ideale periode om eens naar Knesselare te rijden en mama uit te nodigen voor een topdinertje, gezellig met ons twee, moeder en zoon.

Vorig jaar gingen we naar Zet’Joe van Geert Van Hecke. De Karmeliet was voordien mama’s lievelingsrestaurant (ze was er een paar keer geweest en vindt Geert zo’n warme bescheiden man, die ook nog eens heerlijk klassiek koken kan). Haar meenemen naar het nieuwe restaurant van Geert was een goed idee, we hebben die avond ontzettend genoten. Ook door de (modernere) keuken van Gert De Mangeleer was mama zeer gecharmeerd. We vierden in Hertog Jan haar 70^steverjaardag met het hele gezin, en die lunch maakte een prachtige indruk. Nu naar een pop-up gaan van Gert vindt mama een fantastisch vooruitzicht. En ik natuurlijk ook.

Voor mij is dat zo belangrijk: m’n ouders kunnen en mogen verwennen. Ze wonen niet zo dicht bij ons, en soms vind ik dat jammer. Want we zien elkaar dus niet zo vaak. Maar we bellen wel elke dag met elkaar en elke keer wanneer ik daar de kans toe krijg probeer ik quality-time met m’n mama en papa door te brengen. Ik ben hen zo dankbaar voor alles wat ze ons in onze jeugd, en tot op vandaag al gegeven hebben, hun normen en waarden, hun geduld, hun liefde, hun wijsheid. Ik hoor het trouwens van veel veertigers in mijn vriendenkring. Ze vinden het belangrijk om nog zoveel mogelijk mooie momenten met hun ouders door te brengen. De meeste van m’n vrienden beseffen dat de voorbije jaren de meeste aandacht naar hun carrière en hun kinderen ging, maar nu zijn die vaak tieners geworden, en is er wat meer tijd, en willen ze zich wat meer met hun eigen ouders bezighouden. De tijd vliegt immers. Je moet het geluk en de tijd die je hebt niet door je handen laten glippen.

Mama en papa zijn nu begin de 70 en nog allebei in goede vorm. Dat wil ik koesteren. Ik neem hen minstens één keer per jaar mee op weekend, we gaan graag samen uit eten, ik heb ze graag op bezoek bij ons thuis, dan kook ik uitgebreid en dan trekken we altijd een paar mooie flesjes open. En we praten dan. Over vroeger. Over vandaag. Over de toekomst. Over het leven. Ik zie ze graag. En zij zien ons, de kinderen graag. Daar moeten we op klinken. Zo vaak en zo lang als we kunnen.

En dat gaan we vanavond doen in Brugge, in Bar Bulot, mama en ik. Terwijl papa in het verre India ongetwijfeld diep ligt te slapen na een deugddoende dag en een sober vegetarisch avondmaal. Geluk komt in vele vormen. En ik ben blij dat ik het geluk heb zo’n topouders te hebben. Santé.