Ik ben een vuile bedrieger…

Ik ben een bedrieger. En daar ben ik trots op. Maar ik doe het wel subtiel. Je zult zeggen, dat zijn de ergste. Maar ik zeg je: dat zijn de slimste. Wanneer ik kook vind ik het geen slecht idee om af en toe aan de slag te gaan met lekkere kant- en klare ingrediënten. Zeker wanneer het snel moet gaan en ik toch iets speciaal op tafel wil toveren.

Neem nu gisteren. Ik had zin in een pasta met pesto. Meestal maak ik zelf die pesto. Moeilijk is dat niet. Maar soms is het gewoon te druk, en is die pesto maar een klein onderdeel van mijn gerecht, en dan koop ik een kant-en klaar doosje verse pesto. Die is net zo lekker.

Ik heb vegetarische “kip-“blokjes in de wok gebakken, er twee doosjes half gedroogde tomaatjes aan toegevoegd, die ik van uit de apero-corner mee had genomen in de Delhaize, en er twee doosjes pesto bij gedaan. Daar wat room bij, en ik had een heerlijke pastasaus. Ik heb er verse volkorenpasta bij gekookt. En de pasta heb ik afgewerkt met pijnboompitjes die ik heel even geroosterd had.

Ik kan je zeggen: in 5 minuten had ik een toppasta op tafel getoverd met lekker veel smaken die heerlijk combineerden. Het was vers eten. Snel en lekker. Maar een beetje bedrog, want het was een assemblage van verschillende kant- en klare ingrediënten. So what? We zijn toch het Hof Van Cleve niet. We willen gewoon elke dag iets lekkers op tafel toveren, ook als we weinig tijd hebben, en dan is een beetje bedriegen de oplossing.

Ik doe dat trouwens vaker. Ik pimp wel eens een diepvriespizza, en mijn pappardelle met courgette , mozzarella en rivierkreeftjes die ik vorige week maakte met de verse tomatensaus Basilico van Elvea  dat ik hier vorige week lanceerde is ook zo’n lekker gerecht dat intussen door veel mensen is uit geprobeerd. Echt, geloof me, een beetje bedriegen is een heel slim idee.