PITA? MAGDA? KANDA?

Ik heb dit weekend op mijn Instagram Stories een paar foto’s gezet waar nogal wat van mijn volgers serieus over gevallen zijn… Niemand verwacht blijkbaar dat ik op zondagmiddag rond vier uur een pita naar binnen speel… En om eerlijk te zijn, het waren er zelfs twee. Eentje met kalkoen, spekjes, barbecuesaus, sla en maïs. En een tweede met vooral merguez. En ze hebben echt degoutant lekker gesmaakt. Nèh.

“Jij die altijd tips geeft over gezond eten op de blog, ben je op het slechte pad, Ornelis?” stuurde één van mijn trouwe volgers. Gekke reactie vond ik. Want als je mij echt een beetje kent, weet je dat ik een man ben zonder dogma’s of taboes als het over eten gaat. Ja, ik ben ooit massa’s afgevallen door ontzettend op te letten, veel te sporten, en calorietjes te tellen. Maar ik heb zelfs in die periode altijd gezegd dat af en toe eens stevig zondigen geen kwaad kan. Die ene zonde is een katalysator voor de verbrandingsoven van de spijsvertering. En het houdt het leven leefbaar.

En nu had ik toevallig een waanzinnig druk weekend. Zaterdag eerst opnames gemaakt voor hele toffe kookfilmpjes die er binnenkort zullen  aankomen. Daarna een hele nacht aan het DJ’n geweest (in Antwerpen, Destelbergen en Torhout). En toen ik zondag rond halfacht ’s ochtends eindelijk in mijn bed dook, wist ik: vanmiddag doe ik niks. Uiteindelijk zijn we rond één uur naar Brussel gereden, hebben een heerlijke wandeling gemaakt in de binnenstad, en zijn geëindigd op het terras van “Le Perroquet“, het bekende pita-restaurant in de buurt van de Zavel.

Ik ken het restaurant al meer dan twintig jaar. Het ligt in een toffe buurt, het interieur in een oud art deco-gebouw is best aangenaam, en er staan echt tientallen verschillende pita’s op de kaart. Met varkensvlees, maar ook met rund, kip, vis en er zijn zelfs veggie alternatieven. Ook zijn er pita-croques en veel verschillende slaatjes. Geen idee hoe die laatste smaken, want ik eet hier altijd een pitabroodje met lekkere vulling en één van de plezierige sausjes bij. Keuze te over in elk geval.

Is dit zeer gastronomisch? Neen, natuurlijk niet. Erg hip dan? Ook niet. Hipsters hebben al lang andere hot spots ontdekt. Maar ik vond het wel weer plezierig tafelen in de zon op het terras. En goedkoop ook. Flesje Rioja, en twee verschillende pita’s: een ideale late lunch, na een nacht DJ’n. Dat de looksaus zo’n beetje langs je kin naar beneden drupt, en dat je denkt: ach, Brussel is nog zo slecht niet. Probeer het maar eens, slecht zal je hier niet eten!