Minder dan een jaar geleden ging er een nieuw restaurant open in Barcelona. In het chique 5-sterren Palace Hotel (de vroegere Ritz), waar vroeger sterrenrestaurant Caelis nog zat, ging het nieuwe “Amar” open. Een restaurant van de beroemde chef Rafa Zafra, die ooit nog bij de groep van El Bulli (op Ibiza) werkte en sinds enkele jaren met Estimar misschien wel het strafste visrestaurant van Barcelona heeft.

De zaal waar Caelis zat is bijzonder statig, maar door voor een mooi donkerblauw te kiezen, en alle ornamenten dik in het bladgoud te zetten, kreeg de toch eerder ouderwetse balzaal een hele hedendaagse uitstraling. Zafra trok ook toppersoneel aan. Met de sympathieke Carlos Besteiro die ik nog ken van het vroegere Tickets heeft hij één van de beste maîtres van de stad weten te strikken, maar ook de jonge executive chef Gonzalo Hernandez is een absolute topper.

Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik in Amar binnenwandelde. Ik wist niet dat Carlos naar hier verhuisd was. Na de moeilijke covid-jaren zijn de meeste restaurants van Albert Adria jammer genoeg gesloten of overgenomen. Maar zijn sterkhouders hebben wel overal in de stad topposities gekregen in de nieuwe culinaire places-to-be.

Carlos ontving ons met open armen en een dikke knuffel. Ik zag het indrukwekkende interieur en ik voelde toen al: dit wordt één van onze nieuwe lievelingsadressen. En dat is het ook geworden.

Foto: Would Be Chef

Foto: Would Be Chef

Want het fantastische is dat er ook waanzinnig lekker wordt gekookt, met de beste producten van het seizoen uit de zee (vandaar de naam Amar) met een groot respect voor de Catalaanse keuken, en met liefde voor de absolute klassiekers. Ik eet er bijna altijd de sole meunière die je echt nergens ter wereld zo lekker geserveerd krijgt. Met lekkere frietjes bij. Als we echt iets te vieren hebben durf ik wel eens de luxe bikini te nemen. Een croque gevuld met boter, tartaar van zalm en kaviaar. Voor de mensen die echt geld te veel hebben of iets fantastisch te vieren is er zelfs een versie met zalm, kaviaar en kreeft. Maar geloof me, de kaart staat vol lekkers, hoofdzakelijk uit de zee. En de wijnkaart is top top top.

Het bijzondere is: de eerste keren dat we in Amar dineerden kon het nog wel eens gebeuren dat er maar een paar tafels bezet waren. Vandaag is het soms echt een gekkenhuis, the place to be, een plek waar je niet zo makkelijk meer een tafeltje te pakken krijgt. Iedereen wil er heen, en ik snap waarom. Restaurants waar ze het pure product op een podium zetten verdienen sowieso applaus, en Zafra en zijn team weten perfect hoe ze dat moeten doen. Niet voor niets werd Amar door The Fork uitgeroepen als beste nieuwe restaurant in de stad.

Foto: Would Be Chef

Foto: Would Be Chef

Foto: Would Be Chef

Op ons jaarlijkse december-tripje wou ik mijn papa dan ook absoluut meenemen naar deze zalige culinaire tempel. Het werd een heerlijk diner, met de bikini, de luxe croque, en met de sole meunière. En met een topfles wijn. Op feestmomenten drinken wij graag een mooie Meursault, en de topper die we samen gedronken hebben verdiende hij helemaal. We zaten trouwens in goed gezelschap.

Aan de toog zaten enkele culinaire supersterren samen al het lekkers te degusteren, met prachtige wijnen en mooi gezelschap. Ferran en Albert Adria, de twee wonderbroers, samen met Rafa Zafra en met Rasmus Munk van het vijfde beste restaurant ter wereld in Copenhagen en met onder andere Jie Wang, een Spaanse culinaire journaliste. Het was een erg gezellige bende. Albert Adria ken ik trouwens al jaren erg goed, en mijn papa moest eens goed lachen toen hij ons warm kwam begroeten en papa zei: “Ben jij echt Svens papa, je lijkt zijn broer wel.” Hoe lief.

Foto: Would Be Chef

Foto: Would Be Chef

Dat Amar de nieuwe hype is in Barcelona bleek trouwens enkele maanden geleden, toen op sociale media een foto verscheen van het topgezelschap dat de avond voordien was komen dineren. The Boss, Bruce Springsteen had een concert in Barcelona en was samen met zijn vrienden Barack Obama en Steven Spielberg komen dineren. Hoeveel geschiedenis kun je aan tafel zitten hebben. Toen ik de week nadien er kwam eten vroeg ik chef Gonzales of hij zenuwachtig was geweest voor die sterren aan tafel. “Een beetje,” lachte hij. En wat hadden ze gegeten. “Hetzelfde als jij altijd, mister Ornelis,” antwoorde hij “The Sole”. Ik snap ze. Bruce, Barack, Steven, Albert, Ferran, Rasmus, en mijn papa André (de grootste ster van allemaal voor mij) weten waarom.

Foto: Would Be Chef