BE SO, TWEE WEKEN OPEN: 1 TOT 2 STERREN WAARD!

Het gebeurt niet zo vaak dat je gaat eten in een restaurant dat een goede week open is, en waarvan je denkt: dit is meteen een Michelinster, en misschien zelfs 2 sterren waard. Maar deze week hebben we het echt wel meegemaakt in Barcelona. In het bekende hotel Princesa Sofia aan de Diagonal zijn bijzondere dingen aan het gebeuren. Het hotel, vlakbij Nou Camp was ooit een tophotel, maar eerlijk is eerlijk, de laatste jaren was het gewoon afgeleefd. Tot de eigenaars beslisten om het van boven tot onder te strippen en ultra-chique te renoveren. De werken zijn op dit moment nog bezig; niet alle vernieuwde kamers zijn al beschikbaar en er wordt bijvoorbeeld nog hard aan de Spa en het zwembad gewerkt. Maar wat er nu wel al te zien is, is zondermeer indrukwekkend. Dit is vandaag misschien wel het mooiste hotel in Barcelona.

En wat restaurants betreft is de ambitie echt wel ontzettend groot. Niemand minder dan de Catalaanse horecagoeroe Carles Tejedor die onder andere ook van El Nacional een immens succes maakte heeft zijn schouders onder het horecaverhaal gezet en dat zie je in elk restaurant in dit hotel. Carles is een zalig bevlogen kerel en het was echt super om te zien hoe enthousiast hij nu al maanden bezig is met de ontwikkeling van BE SO, het toprestaurant in dit hotel. Hij wil er de klassieke topgastronomie brengen die ik bijvoorbeeld ken van bij Via Veneto (waar hij zelf toch jarenlang de chef was) maar dan wel op een hedendaagse manier: fris gepresenteerd, op prachtige moderne borden, in een luxueus hedendaags kader. En toegegeven: daar slaagt hij wonderwel in. Meteen. Na week twee al. Indrukwekkend.

Het hapje van haas met chocolade was een binnenkomer om u tegen te zeggen. Daar voelde je al: hier wordt op pure diepe smaken gewerkt. Indrukwekkend. Misschien zelfs bijna iets tè. Ik hou zelf wel van een zuurtje bij het begin van de maaltijd. Dat scherpt de goesting aan. Maar het was zo lekker dat ik er enkel gelukkig van werd, dus mij hoor je niet klagen. Nadien kwam er een oester met artisjok en de typische groene saus die daarbij hoort: top. De flinterdunne krokante “pizza” met garnalen krijg je in de toprestaurants van Barcelona wel vaker geserveerd, maar was wel uitstekend. De mousse van foie gras met vijgen, nootjes en verse paddenstoeltjes was zeer lekker en zag er ook prachtig uit. Misschien toch net iets te groot van portie, want na een tijdje ken je dit gerecht wel, en dan houdt de verwondering op. Toen kwam de typische Catalaanse garnaal, in carpaccio, en ook gegrild, en die was ronduit indrukwekkend. Nadien volgde een mooi stukje tarbot. Maar vooral de typische Catalaanse cannelloni op de wijze van Carles en zijn team maakte indruk. Perfect was die. Ik heb zelfs een kommetje extra saus gevraagd. Het lamsvlees nadien was ook lekker, maar toen hadden we het hoogtepunt wel al gehad. Van de twee desserts was het eerste met chocolademousse en spong cake mooi, maar niks speciaals, maar de tarte tatin, op een moderne (maar ook weer niet al te hippe) manier zat dan weer perfect.

Speciale vermelding voor het prachtige interieur. Indrukwekkend. In London en New York zou dit ook hoge ogen gooien. En een tweede speciale vermelding voor de jonge Franse sommelier die ons mooie en verrassende wijnen liet proeven. We hebben hier een klassieke topkeuken geproefd in 2017. Ik zal maar eerlijk zijn: BE SO wordt één van mijn favoriete stekjes de komende jaren als ze dit niveau weten aan te houden!