EEN CULINAIR RECENSENT VAN 12: JULIE ORNELIS

Ik heb zelf geen kinderen, dus wat eten maken en restaurantbezoekjes betreft heb ik het natuurlijk erg makkelijk: ik eet gewoon waar ik zelf goesting in heb. En ik hoef ook niemand op te voeden. Kinderen, die van nature toch vaak naar zoet of vet eten schijnen te grijpen, bij proberen te brengen dat spruitjes en rode biet wel lekker èn gezond zijn, of dat vis zich niet per se in een fish stick moet vermommen om een beetje eetbaar te zijn, het is een taak die ik niet dagelijks op mij nemen moet. Oef. Maar daarom zijn de komende vier dagen in Barcelona ook zo bijzonder. Mijn fantastische nichtje Julie (12) is bij ons op bezoek.

Het is zo’n beetje een traditie bij ons: onze neefjes en nichtjes nemen we voor hun eerste communie mee naar Disneyland Parijs. Daar is het eten sowieso pretparkvoedsel: fastfood. Maar ’s avonds namen we hen dan wel mee naar de California Grill. Zo’n beetje het meest culinaire restaurant van het park, zodat ik na al de frietjes en pizza in het park (die ik zelf toch meestal vermijd) ’s avonds toch een echt stukje vlees en vis met groentjes, en een mooi flesje wijn kan proeven. En de kinderen worden er ook altijd enorm verwend, met prachtige Disneydesserts onder andere, dus dat is een ideaal compromis. Dat is het cadeautje voor hun eerste communie dus.

Maar sinds we nu een paar jaar halftijds in Barcelona wonen, zijn we van plan om hen voor hun plechtige communie een citytrip naar deze heerlijke stad cadeau te doen. Gisteren ben ik dus zo’n beetje heen- en weer gevlogen om Julie te halen, en tot zondagmiddag gaan we haar zoveel mogelijk verwennen. Een nonkel mag dat, vind ik. Leuke plekken bezoeken, wat shoppen, genieten van de bergen en het strand, èn: lekker eten. Klinkt als een goed plan, niet?

Maar…. Wat is lekker eten voor een meisje van twaalf. Julie doet echt haar best om alles te proeven, maar te gek moet het op die leeftijd meestal toch ook niet worden. En tegelijk willen we toch wat leuke restaurants bezoeken met haar. Gisterenavond is dat al prima gelukt. We zijn naar de haven gewandeld, en in het Soho House zit Cecconi’s, een heel degelijk Italiaans restaurant met een prachtig interieur. We namen drie voorgerechten die we deelden: carpaccio op de echte Venetiaanse manier (vond Julie lekker), balletjes in tomatensaus (waren volgens Julie en mezelf delicieus) en vitello tonato (vond ik één van de betere die ik de laatste tijd gegeten heb, maar Julie vond dat toch maar een beetje raar: vlees met tonijnsaus). Als hoofdgerecht ging Julie voor de garganelli bolognese, gemaakt met een heerlijke ragu zoals ze dat in het Noorden van Italië traditioneel doen (dus niet met honderd groenten en gehakt zoals we dat in Vlaanderen gewoon zijn) en ook al is die smaak dan toch wat complexer en intenser, Julie gaf die pasta toch een indrukwekkende 9,5 op 10. Zelf koos ik voor de zeeduivel met tomaatjes, pepers en crispy polenta, en die was ook echt lekker. Missie geslaagd dus, die eerste avond. Oef.

Vanavond gaan we naar Bodega 1900, de tapasbar van Albert Adria. Eén van mijn lievelingsrestaurants in de stad. Het zal me benieuwen hoe lekker Julie het daar zal vinden. Volg onze culinaire avonturen ook op mijn Instagram, en zeker op de stories, want we brengen er samen de komende dagen verslag uit van ons tripje in Barcelona. En ook hier op de blog natuurlijk, zo ontdek je wellicht nog wat nieuwe plekjes voor als je eens met je eigen kinderen, of petekindjes naar Barcelona komt.